Tencere Tava|✓

34

Elimde ki nota bakmayı sürdürdüm ve bir sonuca varmak için düşünmeye devam etim.

Not elimden çekilince dünyaya geri dönmüştüm sanki. Olayın şokunu atlattıktan sonra elimden notu çeken kişinin kim olduğunu merak ettiğim için baktım.

Charles'ti. Harelerindeki tuhaf parıltılar dikkatimi çekti. Buruk gülümsemesi ister istemez bende merak uyandırmıştı ama yine de hiçbir şey yokmuş izlenimi verip öylece bakmaya devam ettim, ta ki o konuşana kadar.

- Bu kitabın yazarı Eymen'in büyükannesi,aynı şekilde bu notu yazan da o.

Her geçen saniye onu anlamak benim için daha da güç oluyordu, neden Eymen değil de o açıklama yapma gereği duymuştu?

Tabii bunlar kafamdaki soruların sadece bir kısmı.

Eymen'in hiçbir şey olmamış gibi bu kadar doğal ve sıradan davranması da beni şüphelendirmiyor değildi açıkçası.

Onlara ayak uydurdum ve hiçbir şey yokmuş gibi ben de devam ettim.

- Kore'ye ilk gittiğimde hiç beklemediğim bir şekilde her şey beni şaşırtmıştı. Tarım yapacak fazla alanları olmadığı için sebze ve meyve çok pahalı satılıyor fakat onların neredeyse sadece sebze ile beslendiğini düşündüğüm zaman çok şaşırmıştım gerçekten. Hele ki fiyatları burayala  kıyasladığımızda buradaki şeyleri ne kadar ucuza aldığımızı düşündüm ve gerçekten şükretmek için bir sebep olduğunu da aklımdan çıkarmamıştım.

Konuşmakla konuşmamak arasında gidip geliyordum fakat ani bir cesaretle ben de konuştum.

- Bundan beş yıl önce neredeyse Kore'ye dair hiçbir bilgim yoktu.Japon Çinli ve korelilerin hepsinin bir ülkede yaşadığını düşünüyordum. Sonradan izlemeye başladığım Kore dizileri bana Kore hakkında hem çok şey kattı hem de çok şey öğretti. Özellikle yemek üstüne. Ama tabi bu konuda asla Çin'in yerini tutamaz. biliyorsunuz ki Çin yemekleri ile tanınır.

Onunla göz göze gelince hiç ummadığım bir anda sanki bütün kelimeler bir anda aklımdan uçup gitmişti. Sessizliğin yarattığı bilinmezlik Charles'i  sıkmış olacak ki konuştu.

- Siz ikiniz bu kadar ciddi olmak zorunda mısınız? Kendimi şu an iki sesli ansiklopedinin arasında durmuş gibi hissediyorum.

Bir süre ikimizde tepkisiz kalmıştık. Eymen dönüp gülümseyince ortamdaki hava biraz olsun yumuşamıştı sanki.

- Bu bir iltifat mıydı? Bana çok zeki olduğumumu ima etmeye çalışıyordun.

Charles hiç beklemediğim bir tepki verdi ve gülümsedi.

-Ne zamandan beridir zeki olduğunu söylememe gerek duyuyorsun ki?

Aralarındaki samimiyeti gerçekten kıskanıyordum. ikisinin bir süre kahkahalarını dinledikten sonra onlardan biraz uzak olmak için çiçekleri sulamak istediğimi söyledim ve oradan ayrıldım.

İşe balkondaki çiçeklerle başlamak istediğim için vakit kaybetmeden oraya yöneldim. Burada pembe ve açık mor tonlarında ki ortancalar bulunuyordu. Onlara baktığım her dakika daha çok aşık oluyordum sanki, o kadar çok seviyordum ki ortancaları... Bu sevgimi anlatmaya kelimelerin yetebileceğini sanmıyordum.

Eymen onlara o kadar iyi bakıyordu ki neredeyse hiç bir yaprakları  dökülmemişti. Buradaki işimi bitirince mutfağa yakın olan balkona yöneldim.

Tam o an Eymen'in yazdığı mesaja cevap verme fikri aklıma geldi. Ne yazacağım düşünmeden telefonun ekranını açtım.

TencereTava 🍁: Gerçekten de çok uzun zaman oldu.Ben iyiyim. Ya sen nasılsın?( 20.01)

Mesajı gönderdikten sonra oyalanmadan işime koyuldum. Mutfağın yanındaki balkon da ki çiçekler de diğer balkonda ki çiçeklerden farksızdı,hepsi çok güzel ve özenle bakılmıştı. Ortancaları sevmemin nedeni bu kadar narin ve zarar görmeye müsaitken böylesine bir zarafete sahip olmalarıydı. Bana dünyanın niceliklerini hatırlatıyordu.

Onların konuşmasını duyabiliyordum ve istemeden kulak misafiri oluyordum. Duyduklarım beni öylesine bir şoka uğratmıştı ki cümlenin devamı duymamıştım...

- Söylesene mesaj kimden geldi? Şu senin yere göğe sığdıramadığın bayan tencere tava mı?

- Charles sesiz ol!

- Ne? Neden?

- Ecmel duyacak!

___________________________

Merhabalar! Nasılsınız bakalım? Umarım bölümü beğenmişsinizdir. ayrıca sizin kafanızda var mı değişik kurgular bir şeyler? Sizce Eymen Ecmel'in kim olduğunu biliyor mu?

Görüşmek üzere kendinize iyi bakın! ✨🌿