Mandy is a typical teenage girl who's on her last year as a High School student. Everything runs normally until alarming news bothered their whole class. It is said that they will be killed one by one according to the killer's plan who happened to b...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Chapter 21 : Root of haywire
Mandy
CONCLUDING without having strong evidence is definitely one of those stupid actions I've ever made. Hindi nila magawang pakinggan ang mga ideyang pumapasok sa isipan ko at hindi rin nila magawang magbigay ng atensyon sa akin dahil sinusugod na naman kami sa kasalukuyan ng Roc. Patuloy lamang sila sa pagpapaputok ng mga gun weapons ngunit para bang ni hindi man lang tinatablan ng bala ang ibon dahil unti-unti ay papalapit na ito nang papalapit sa amin.
"We have no choice but to get out of here. Cover all your noses. It's not safe but we must do something to protect ourselves," maotoridad na sambit ni Cristoff na siyang nangunguna na sa pagbaba sa hagdan.
Patakbo mang bumaba sa bakal na hagdan ay sinikap pa rin naming maging maingat lalo pa't hindi pa kami nakalalayo mula sa mga nagkakarambolang hunters at zombies. Isang maling galaw lamang ay tiyak na makukuha namin ang atensyon nila at maaring mapasabak na naman kami sa malaking gyera laban sa mga creatures na 'yon.
"Let's talk about your idea when we get safe. Sa ngayon, we have to stay inside the ambulance at lumayo sa lugar na ito," giit ni Cristoff nang makatapak na kami sa sahig at saka maingat na tumakbo pabalik sa kinaroroonan ng ambulansya.
"Curse you, big birdie! Layuan mo kami!" sigaw naman ni Cedric habang tumatakbo kami dahilan upang marahan siyang hampasin ni Heshella sa tagiliran at pinatahimik.
Ilang saglit pa'y nagtakip na kami ng kani-kaniyang ilong nang maramdamang hindi pa rin humuhumpay ang mga usok at kemikal na nagmula sa tear gas na ibinato ni Cristoff. Naaninag namin ang sasakyan kaya naman dali-dali kaming nagtungon papasok doon.
Mabilis namang pinaharurot ni Arcen ang makina at nag-u-turn pa upang maiwasan namin ang mga nagkakarambolang mga nilalang.
"This is getting dreadful. We really need to find our way out if we're really inside a book," panimula ko na lamang nang unti-unti na kaming nakalayo mula sa lugar na pinagmumulan ng mga kaguluhan.
"How? Ni hindi nga natin sigurado kung tama nga ba ang mga pinagsasasabi mo?" pasaring na wika naman ni Heshella.
Obviously, she doesn't want to believe me. Hindi pa man ako nakapagbibigay ng pahayag ay hindi na niya agad ako pinaniniwalaan.
"Mandy has a point. These happenings seem to be fictitious. Imposible naman sigurong nasa movie tayo hindi ba?" pag-sang ayon naman ni Cristoff kaya't tumango-tango ako.
"Nang magkahiwa-hiwalay tayo at maligaw ako sa kung saan-saang lugar, nakapagtime travel ako pabalik sa past. If I'm not mistaken, nakarating ako sa year 1943 when our country's under the Japanese colonization. Hindi ko alam kung coincidence lang ba pero nakita ko sa mismong harapan ko ang libro ng USOC?" paglalahad ko habang silang lahat na naririto sa loob ng ambulansya kasama ko ay seryosong nakatingin sa akin.
