Forbidden love

6

Door deze heftige werkdag was ik blij dat we met z'n allen iets gingen gaan drinken. Eric en ik waren niet de enige met een zware werkdag, dus het was voor iedereen een opluchting dat we even weg konden van alles. Voor Eric en mij was het uiteindelijk nog een zware week geworden. Op de tweede werkdag kregen we te horen dat het lichaam van een jong meisje werd teruggevonden in het bos. We hadden heel de dag gespendeerd aan het achterhalen van haar identiteit en pas vandaag hadden we onze eerste en grootste verdachte verhoord en in de cel gezet. Het was meteen een grote test voor onze samenwerking, wat na deze week wel goed leek te verlopen. We moesten niet veel moeite doen om ons aan te passen aan elkaars werkwijze, het verliep vrijwel vanzelf. Natuurlijk hielp het wel dat we elkaar al kenden. Zo moesten we alleen maar kennismaken op het vlak van werkgebied. Als we elkaar totaal niet hadden gekend dan had het heus wel langer geduurd.

Nadat we ons hadden neergezet aan een grote tafel vroeg Koen, die naast me zat, hoe onze eerste werkweek was verlopen en hoe onze samenwerking verliep. Eric ging daar meteen op in en zei dat hij, ondanks de moeilijke zaak, het enorm leuk vond om met mij samen te werken. Ook voor hem was alles vlot verlopen. "En voor u, Brigitte? Want jij bent de moeilijkste van ons allemaal he." Grinnikte Koen. Ik nam hem stevig vast en wreef hard met mijn hand over mijn hoofd. Hij begon hard te lachen en duwde zich van mij af. "Maar het ging heel goed. Hij is nog niet zo goed als mij, maar die potentie heeft hij zeker wel." Lachte ik en keek Eric aan die op zijn beurt zijn schouders ophaalde. "Ze is echt wel goed." Zei hij in het algemeen waarop de collega's instemden. Ik lachte en zei hij hem dat ik dat niet meende, "maar ik wel" antwoordde hij daarop. 

Koen was voor de zoveelste keer drinken gaan halen en riep enthousiast om een spelletje te spelen. "Een spelletje?" Vroeg ik hem. Hij knikte hevig zijn hoofd en keek me aan. "Of ben je daar te oud voor? Zit je niet meer in de kleuterklas?" Daagde hij uit waardoor iedereen begon te lachen. Ik nam mijn glas vast en stak die in de lucht, "wie begint hier met dat spelletje?" lachte ik. "We laten onze partners hierbuiten, wat hier gebeurd blijft hier he." Waarschuwde Koen ons allemaal. 

Het spelletje, truth or dare, begon heel rustig met simpele vragen. Als we echt niet wouden antwoorden of doen wat ze ons zeiden dan moesten we ons glas in één keer leegdrinken. Wat ik dus al veel had moeten doen. Het waren nog geen moeilijke opdrachten, maar in de meeste had ik geen zin om die te doen. Koen lachte me daarbij uit omdat hij wist dat eens ik aangeschoten was, ik veel losser werd en dus veel meer zou doen. Ik beloofde mezelf nochtans altijd om mij van de tweede fase te onthouden, maar ik zat er telkens weer sneller dan ik zelf besefte. Ik had ook al enkele keren geprobeerd om niet te drinken, om me als bob op te geven, maar dan hadden ze al taxi's gereserveerd en trakteerden ze mij op onweerstaanbaar lekkere cocktails. Het glas dat ik de vorige ronde had leeg gedronken lag hard op mijn maag en zorgde voor een snelle werking in mijn hoofd. Voor ik het goed en wel besefte was het alweer aan mij. Ik koos voor dare in de hoop iets te moeten doen dat mij minder zat zou laten voelen. "Ik weet een goede," zei Koen en sloeg enthousiast in zijn handen, "ik daag u uit om Eric een kus te geven." Lachte hij. Ik schudde mijn hoofd en wees hem erop dat ik dat niet kon doen kwestie van het hebben van een lief, net zoals Eric. "Die komen dat niet te weten en er zit toch niets achter." Lachte hij weer. Ik keek naar mijn glas vol drank en dan naar Eric die zijn schouders ophaalde.

Iets in mij wou het gewoon doen en ik vervloekte mezelf erop dat ik die intentie had. Het mocht niet. Ik mocht die gedachtes niet hebben. Dat was enorm respectloos voor mijn lief. Ook het uitvoeren, zelfs zonder intenties, zou verkeerd zijn. "Alé Brigitte, je hebt dat toch al vaker gedaan." Lachte Koen weer. Eric keek me verbaasd aan en grinnikte. Ik keek hem dan weer serieus aan. "Het is beter dat we dat niet doen he." Zei ik hem. Hij knikte zacht. Hij wist maar al te goed dat dit een slecht idee zou zijn. En misschien zou het bij hem niet teweegbrengen wat het bij mij zou kunnen zijn, maar we waren het er gelukkig over ons eens dat het niet verstandig was om ons verleden weer boven te halen. Iedereen bleef aandringen en door de alcohol die meer en meer naar mijn hoofd steeg had ik geen besef meer van wat ik deed. Ik leek er zelfs geen controle meer over te hebben. Alsof het duiveltje in mijn hoofd de volledige controle overnam en alles deed zonder dat ik dat eigenlijk echt wou. 

Hoe snel ik mijn lippen op de zijne plaatsten, gingen ze er ook zo snel weer van af en meteen keek ik hem schuldig aan. Hij glimlachte en legde zijn arm rond mijn schouder. Ik begon direct weer te drinken in de hoop dit te vergeten. "Kon beter." Zei Eric in het algemeen en lachte. Ik keek hem provocerend aan, legde mijn hand op zijn wang zodat hij mij aankeek en kuste hem intens. Enorm veel gevoelens gingen door mij heen. Ik had plezier, zeker en vast, maar de woede op mezelf was veel sterker. Eén keer was te veel, ook al stelde die eerste keer niets voor. Dit was er te veel aan. Hoe kon ik mijn eigen vriend nog in de ogen kijken zonder mij schuldig te voelen over wat er is gebeurd. Iedereen was aan het juichen. Ik niet. Ik draaide me snel om en zag dat Tineke net kwam binnengelopen. Ik riep meteen haar naam uit en ging naar haar toe. Koen had me nog verbaasd aangekeken. Als er iemand was die hier altijd plezier in had, dan was ik het wel en dat was deze keer niet het geval. 

Ik was zat, enorm zat, maar ik had nog wel het besef dat er iemand herhaaldelijk en ongewenst aan mijn lichaam zat. Eric en Koen hadden hem al enkele keren van mij weggetrokken, maar hij bleef terugkomen. "Nu is 't genoeg." Hoorde ik Eric zijn stem kwaad klinken tegen de man die mij weer ongewenst aanraakte. "Als je nu niet maakt dat ge buiten zijt dan zet ik u persoonlijk buiten." Hij keek Eric kwaad aan. Zowel Eric als Koen waren enorm kwaad. Dat was overduidelijk aan hun houding. Tineke trok Koen naar zich toe. Ik nam Eric zijn hand vast en trok hem tegen mij aan. "Hou u maar rustig nu." Zei ik hem. Hij knikte en liet een grote hoeveelheid lucht zijn mond ontsnappen. Terwijl ik in gesprek was met Tineke, gingen Eric en Koen ook in gesprek. Het was allemaal weer oké, tot ik Koen vragen hoorde stellen over het verleden. Eric en mijn verleden.