When the Weather Is Calm

CHAPTER 3

It was nine ó clock and I am in front of the mirror to fix my hair and to figure out if I look presentable. I am wearing this navy blue polo, black jeans and black high cut converse for my shoes.

Magkikita kami ngayon ni Mike para maghanap ng summer job habang wala pang klase. This year will be my last year for being a senior high student kaya kailangan ko na mag ipon ng pera para panggastos sa college years ko.

Tita and Tito didn't know that I am planning to find a job. Last time kasi na nalaman nila ay pinigilan nila ako at pinagbantaan na papalayasin daw nila ako sa bahay. I know that they just want me to focus on my studies, pero sobra na kasi along nahihiya sa kabutihang ibinibigay nila sa akin. Lahat ng pangangailangan ko ay sila ang sumasagot. Pagkain, tirahan, damit at pag aaral.

Simula nang nagkaroon ako ng muwang sa mundo ay nahiya na ako sa pamilyang kumupkop sa akin. Kaya ngayon ay maghahanap ako ng trabaho para kahit papano ay hindi ako maging pabigat. I hope hindi nila ito malaman, especially that heartless man.

Pagkatapos ko mag ayos ay naabutan ko si Adam na nag ce-cellphone sa sala but he look frustrated and down. Napahinto ako sa paglalakad nang may naisip ako kung bakit siya nagkakaganyan.

"Alaws yan erp. Maghanap ka na lang ng bago." Ngumiti ako sa kanya bago kumuha ng tubig sa ref. Sumandal ako sa pader at uminom habang nakatingin sa kanya. Tinaasan niya lang ako ng kilay bago ihagis ang cellphone niya sa sofa.

"May lakad ka?" Casual na sabi niya.

"Hmm. May pupuntahan kami ni Mike at bawal kang kasama." I stick my tongue out to make him envious. He just give me a poker face meaning that he don't care at all. Nilagay ko ang baso sa countertop bago muling magsalita.

"If you are bored tawagan mo sila Theo at Jonathan. Party all day if you want. Sa pagkabusangot ng mukha mo ay parang kailangan mo ng alak." Ngumiti ako sa kanya at nakita ko ang pagkainis sa kanyang mukha.

"Tsk. Cut it out, or else I'm gonna break your bones into pieces! Wala kang alam."

Tumawa ako ng palihim dahil sa ramdam ko ang pagkainis niya. "Ang seryoso mo naman. Sige na, aalis na ako." I smiled.

Tinapik ko siya sa balikat bago maglakad papuntang labas. Nasa pintuan pa lamang ako ng bigla siyang sumigaw.

"Hoy saan ka pupunta!?"

"Basta! Babalik ako bago mag gabi." Sigaw ko pabalik. Rinig ko ang malalakas niyang yapak tanda ng paghabol niya sa akin.

"Hoy!"

Napalingon ako sa kanya dahil sa malakas niyang sigaw.

"Fifty percent chance of rain around four pm." Nanlaki ang mata ko nang bigla niyang hinagis ang payong sa akin. Mabuti na lang at nasalo ko. Tumingin ako sa langit kung may tanda ng pag ulan. Ngunit nasilaw lamang ako sa sikat ng araw.

"Mukhang Hindi naman. Manghuhula ka ba?" Sabi ko na may halong pagtawa.

"The weather forecast said so, retard!"

Ngumiti ako dahil kanina ko pa siya iniinis. I know that he's just worried about me. I just can't stand being like this. I feel like a six years old child being monitored all the time. Damn this phobia! It such a pain in the ass.