When the Weather Is Calm

CHAPTER 7

Weeks has passed since the first  day of school begun. Naging masaya iyon dahil sa orientation na inihanda ng school.

I am happy that all of my friends are in the this section. It is sad that some of our classmates are in the other room, but that's how life works. Nothing stays, No one stays. Change is the only permanent thing in this world.

"Samahan mo ako mamaya?" Tanong ni Mike.

"Saan?" I deadpan while doing something on my phone.

"Sa Engineering department."

Nilingon ko si Mike na ngayon ay nagpapa-cute kahit 'di naman.
I gave him a disgustful look dahil sa ginagawa niya.

"Ayoko! Ang layo kaya ng building nila. Ikaw na lang"

Inalis ko ang ulo niya sa table ko at nilagay ang cellphone sa aking bulsa. Inayos ko ang mga gamit ko sa bag dahil last subject na lang ay uwian na namin.

"Grabe parang hindi kaibigan!" Maktol niya.

"Si Troy yayain mo." Suhestiyon ko ngunit mabilis agad tumanngi si Troy sa aking likod na siyang lalong nagpainis kay Mike.

"Oh! May mga nagpapa bigay!"

Tinignan ko ang dala ni Kelly na mga pagkain. May sandwich na nakabalot sa plastic, cookies, at matatamis na bagay.

"Iba talaga ka talaga Lance! Hahahaha!" Kumuha si Mike sa mga nakalatag na pagkain, ganon din si Troy.

Pinabayaan ko silang gawin iyon,
hindi ko naman iyon mauubos lahat. I usually get this kind of stuff even last year. I guess they just really appreciated me.

Dumating ang uwian at apat kaming sinamahan si Mike sa Engineering Building. Kinuha niya sa kuya niya ang susi ng kanilang condo. Hindi ko alam kay Mike kung bakit kailangan kasama pa kaming apat.

We are in one line walking along the plaza mayor when a luxurious car stopped in our way. It is a color white Audi that seems familiar to me.

Nagulat ako nang bumaba doon si Adam. He's in a denim long sleeve ngunit nakatupi iyon hanggang siko, it was all unbottoned. Sa loob non ay ang kanyang white T-shirt. Kakulay din ng denim niya ang suot niyang jeans.

Anong meron at bihis na bihis siya?

"Gwapo talaga ni kuya Adam!" Nagpipigil na kilig ni Kristine.

" 'di ko na mapipigilan ang kaligayan na aking nadarama."

Awit ni Ella sa kanta ng sexbomb girls. Umiling na lang ako ginawa niya.

"I am calling you. Ba't di mo sinasagot?"

I get my phone and I see his 7 missed call. "Sorry. Naka silent."

Kilala ng mga kaibigan ko si Adam, but Adam didn't know my friends cuz he doesn't care at all in the first place. Mahirap talaga kumuha ng interactions mula sa kanya.