When the Weather Is Calm

CHAPTER 14

The week has started with a bunch of works and deadlines to be pass. Kaliwa't kanan ang aming test and performance task na kailangang ma accomplish before the festival start.

Like what Adam said, he became super busy. Minsan ay na le-late na siya sa pag uwi pero hinihintay ko pa rin siya. Kapag may time naman ay lumalabas kami para kumain. Kahit na busy siya ay 'di niya pa rin nakakalimutan ang boyfriend duty niya sa akin. Mas lalo tuloy akong nahuhulog at humahanga sa ipinapakita niya ngayon.

"Bakit ka namumula diyan? May sakit ka ba?" Tinanggal ko ang pagkakahawak ni Kristine sa aking noo at tsaka pilit na tumawa.

"Wala. Ang init kasi." Palusot ko.

Kanina pa ako nakatingin sa pwesto nila Vince at Heidy. Tuwing nakikita ko ang pwesto na 'yon ay parang kinikilabutan ako dahil may kababalaghan kaming ginawa ni Adam doon. Ang dumi na tuloy ng tingin ko sa pwesto nila. Dapat talaga ay pinigilan ko ang aking sarili.

Maingay at magulo ang room ngayon dahil breaktime. Tumayo ako para bumili ng makakain sa cafeteria ngunit nabigla ako nang makita ko si Adam sa tapat ng pintuan.

"Cafeteria is a mess. Huwag kang papagutom." Sabay bigay niya ng white take out box.

Tinanggap ko iyon sabay gulo niya ng aking buhok. I can feel the warmth of his touch. He smile before walking away then I heard a notification in my phone. A message from him.

From: Adam

I want to taste your lips but I couldn't. Maybe later. ;)

Napangiti ako nang mabasa ko ang message niya. Nag type naman ako ng reply agad.

To: Adam

Me too. :)

Aaminin ko nahihirapan at naaawa ako kay Adam dahil kailangan namin magtago sa mata ng tao. Hindi ko siya mabigyan na normal na relasyon dahil nangangamba akong pandirihan at kainisan kami. I know he don't care what other people say but it will really affects me. Hindi ko kakayanin na layuan at pagtawanan ako ng tao dahil sa gusto ko ang kapwa ko lalaki. Pakiramdam ko ay may mang iiwan na naman sa akin tulad ng ginawa ng magulang ko. Ayokong mangyari 'yon lalo na ang mga kaibigan ko.

Dumating ang uwian at hinintay ko uli si Adam para sabay na kaming umuwi. Nasa gilid ako ng college building kung saan ako nakaupo sa may bench at streetlight.

Tumayo ako nang makita ko siyang tumatakbo papunta sa akin.

"Kanina ka pa?"

He look exhausted and stressed. Ramdam ko iyon sa tono at bigat ng kanyang pananalita.

Naglakad kami kung saan naka park ang kanyang kotse habang nagkukwentuhan. Sa kwento niya ay pati ako na iistress sa dami ng ginagawa nila. He's the President of the club, at hindi lang iyon ang responsibilidad niya. May test and projects din siyang kailangan maipasa.

"Pasta you want? Baka sakaling mawala stress mo." Alok ko sa kanya. He work hard today. He needs food to gain his energy again.

"Sure. Basta luto mo." He wink and smile to me.

Pagdating sa bahay ay agad akong nagpatulong kay ate Linda na magluto ng paborito niyang white creamy pasta. Halos kalahating oras din yata kaming nagluto kaya naabutan kami ni Tita Marie. Inalok ko siya na tikman ang niluto ko at pinuri niya naman ako dahil dito.