I Want My Wings

5

Genç kız evdeki yardımcılarla birlikte mutfakta akşam yemeği hazırlıyordu. Yaptığı tatlıları buz dolabına koyar koymaz ocaktaki pilavı kontrol edip kapattı. Yardımcılara el işaretiyle teşekkür edip mutfaktan ayrıldı.

Brikaç ayda öğrendiği işaret diliyle kendini fazlasıyla ifade edebilir oldu Angel. Geceleri Erelim'den haber alıyor, gündüzleri de James ile ilgilenip ona yardım etmeye çalışıyordu.

James, onu ne kadar işlerinden uzak tutsada Angel sürekli ona sorular sorup bir şeyler öğrenmeye çalışıyor. Bu durumdan şikayetçi olsa da yinede bir yandan hoşuna gidiyordu.

Angel ise sorularına alamadığı cevaplar yüzünden endişeliydi. Ne işi yaptığını öğrenmek ve onu korumak istiyordu.

Camdan dışarıyı seyrederken duyduğu kapı sesi ile hızla oraya doğru yöneldi. James karşısında gördüğü genç kızla hafif bir tebessüm kondurdu sûretine.

"Hoş geldin."

"Hoş bulduk Angel, nasıldı günün?"

"İyiydi, yeni bir tarif öğrendim onu denedim."

"Eminim güzel olmuştur."

Sohbetlerine yemek masasına kadar devam ederken, masaya oturmalarıyla sohbetleri sonlandı. Angel'ın yemekleri, James'in bu son zamanlardaki vazgeçilmeziydi. Yemekten sonra koltukta oturan genç kız yine yoğun düşüncelere daldı. Dün geceki konuşma aklından bir türlü çıkmıyordu.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Bir şeyler öğrenebildin mi Elimiel?"

Genç ay meleği başını başka yöne çevirdi. Gözlerindeki o titreyişi fark eden kanatsız melek bir şeyler döndüğünü anladı. Yanındaki cesur meleğe çevirdi bakışlarını. Erelim, Achaiah'nın bakışları arasında derin bir nefes aldı.

"Achaiah, sanırım işler sandığımızdan daha tehlikeli."

Achaiah duyduklarıyla kaşlarını çattı. Ne demek istediklerini tam olarak anlamamıştı lakin bir şeyin farkındaydı. Cennet... bıraktığı gibi değildi.

"Achaiah buraya gelmeden önce... evinin duvarında bir yazı gördük. Yazı... kan ile yazılmıştı."

Achaiah, ay meleğinden duyduklarıyla kanı çekilmişti adeta. İçi parçalandı. Cennet'teki evi... huzur tapınağı, yuvası, sığınağı kan ile boyanmıştı.

"N-ne yazılıydı?"

Erelim derin bir nefes verip cesaretini topladı. Başını dik tutarak yazıyı dillendirdi.

"'Her adımını izliyorum... Angel.' Achaiah, biz senin evine giden tek kişileriz. Bu da demek oluyor ki bizi biliyor."

Bunun olması imkansızdı. Onun burdaki hayatını görmeleri imkansızdı. Achaiah sürgün edildiğinden beri hiçbir melek dünyaya inemezdi. Logos'un kesin emriydi. Kimse onu çiğneyip itaatsizlik edemezdi. Camael bile...

"Bizden başka benim bu hayatımı bilen bir kişi var millet..."

Hepsi birbirine bakıp aynı ismi zikrettiler.

"İblis..."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Angel?"

Genç melek duyduğu ses ile irkildi. Elini kalbine koyup gözlerini kapattı. Sessiz bir nefes verip gözlerini açtı. Çapraz tekli koltuğa oturan genç adama bakıp tebessüm etti. James, Angel'ın her bir hareketini dikkatle inceliyordu. Gerçi bunu onunla tanıştığı günden beri yapıyordu. Birde tabi birkaç gün önce Angel'ın dedikleri aklından çıkmıyordu. Dediği şeyler ona fazla sevimli ve faza saçma gelmişti.