The Stranger

Prologue

Okay don't expect na maganda ito or something na kakaiba.I just want to share my imaginations no more no less hahaha.

-Baliw na manunulat.

                    PROLOGUE

Kauuwi ko lang galing school.Pagpasok ko nakita ko sila Daddy at Mama na nagtatawanan.Anong meron?

Hindi ko na sila pinansin at pumasok na sa kwarto ko.I check my phone kung meron na ba siyang chat pero...

Wala...

Prom nila ngayon baka busy siya.

Mga ilang oras pa akong naghintay sa chat niya.Masyado na ata siyang nag enjoy at nalimutan na akong  ichat.

Inaantok na ako,pero gusto ko pa talagang makausap siya.Pero hindi ko na namalayan, nakatulog na pala ako.

*****

Naalimpungatan ako ng marinig kong sumigaw at umiiyak si mama.Agad akong bumaba para tingnan kung anong nangyayari.

Na hindi ko na dapat ginawa....

I s-saw daddy...

Nakahiga at naliligo sa sarili niyang dugo.Don ko lang napansin ang....

K-kutsilyo...

Na nakasaksak sa leeg niya.

Nanlambot ako sa nakita ko,nanginginig ang mga tuhod ko.Pero hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko.

Wala na si daddy.....

The next thing I knew,nasa hospital na kami.Sinugod pa rin siya nila mama kahit alam naming wala na si daddy.Pero sa Morgue na si daddy diniretso.

Nasa tapat kami ng Morgue ngayon.Umiiyak pa rin si mama at ang dalawa kong kapatid.

Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko ngayon.Walang luhang pumatak sa mata ko ang alam ko lang....

Parang unti-unti na din akong namamatay....

Agad kong kinuha ang phone ko ng mag ring ito.

Munchkin calling......

Natuwa ako ng bahagya,kahit papaano mailalabas ko yung sakit na nararamdaman ko.

I immediately answer the call.
Ikukuwento ko na sana kung anong nangyari.

Pero......

[Listen first,I know you'll hate me after this.But I'm sorry I thought I can wait for you that long .But I can't,I just wish I could delete the distance between us,but I know it's impossible.I wish you find someone who will love you personally,And I know it's not me.I'm sorry......Missy] At agad na pinatay ang tawag.

Parang hindi ko na kayang tanggapin ang mga nangyari.Ang alam ko lang nakaupo na ako,Umiiyak habang yakap ang sarili.

Pinagtitinginan na din ako ng mga taong dumadaan pero ni hindi ko manlang sila tinapunan ng pansin.

I can't even explain how I feel anymore,my thoughts are so messed up in my head that I don't even understand them.