Code

19: Confession

Kimberly's Point of view

BWISIT na bwisit akong nagmartya palabas ng cafeteria.

Sobra sobrang frustration ang nararamdaman ko dahil na sa nakita ko kanina!

That Coreen kissed Vanne!

Wala ako sa pwesto para maramdaman itong inis na to pero grabe,nandoon ako e. Mabuti sana kung ginawa nila iyon ng wala ako o kaya kahit na nadon ako ay di ko nalang nakita.

Masakit kaya.

Gets ko na sarili ko kung bakit ako nagkakaganito. It's because I like him. Gosh. I can't believe this. Hindi ko din alam kung paano pero wala naman akong magawa kundi tanggapin ang nararamdaman ko. Ano pa nga ba?

Pumunta na lang ako sa garden ng academy. This is always my comfort place. Tahimik kasi dito at maganda talaga ang lugar. Umupo ako sa isang pulang bench at nagmuni muni.

"Why did you walked out?"it was Vanne. He followed me.

Nilingon ko siya saglit ng makita kong umupo din, tumingin siya sa tinitignan kong puno which is yung may pugad ng ibon. Nag ka- crack na kasi yung itlog doon. Malapit lang din kasi sa bench na inuupuan ko ang puno at pugad kaya natatanaw namin.

"Ewan,"maikli kong sagot sa kaniya na ikinalingon niya. Nakakunot noo niya akong tinawanan ng mahina na para bang nakakatawa ang sagot ko.

Safe kaya yung sagot ko.

"I didn't respond to her kiss."paninigurado niya. I sarcastically chuckled. Di ko na siya nilingon pa.

"I did not asked. Why are you even explaining?"

"It just feels like I have to. I don't understand my self."tumingin ako sa kaniya at pinakatitigan ko siya,tumaas ang tingin niya sa langit at ngumiti. Those dimples that I really like from him."I want to protect you.."ang ngiti niya ay nauwi sa malungkot na ngiti. Pinakinggan ko na lang ang mga sinasabi niya. I don't want to interrupt him. "And that means I have to stay away from you even if..I don't really want to. I am just starting to feel this feeling of inlove. I-I thought it was just a like or infantuation. I thought. But days passed,I realized that I love you,that I am inlove. I don't really get my self. Why do I have to feel this while I am facing hard problems. Even if I want to let my self to love you more I just can't because of this fucking situation!"

I was so shocked when he suddenly confessed. I just can't really accept it as for now. Pinakinggan ko pa din siya sa mga sinasabi niya. I hugged him to comfort him. I know,dapat yung girlfriend niya ang gumagawa nito pero mas kailangan niya ng magcocomfort at ako lang naman ang nandito.

Pasalamat ka gusto din kita.

Pero ang sunod na sinabi niya ang mas ikinagulat ko.

Yumakap din siya sa akin ng mahigpit na para bang sa akin siya kumukuha ng lakas sa ngayon. May payakap yakap pa akong nalalaman.

Chansing ka lang,Kim.

"A-and my parents just d-died and no one knows what I am feeling right now. No one knows if I am okay,if I am doing good,if..if I could solve this problems I have right now without anyone's help. No one. I thought that I can manage all of this shits. I am so fucked up right now, I wanted to who's the fucking dumbass behind this shits."he said. Tumagal kami ng naka ganoon ng mga ilang minuto bago siya bumitaw sa yakap.

"I'm such a crybaby"he joked.

Ilang minutong tahimik ang lahat.

"Are you okay now?"pag- basag ko sa katahimikan. He just nodded and didn't give me even a single glance. He was like, ashamed of something I don't know.