Fake

Chapter 12

Yisha's POV

Dahil sa pag iyak ko ay kumalat ang eyeliner ko, na hindi pala waterproof! Kaya ngayon ay hirap na hirap akong tanggalin ito at nagmumukha na akong panda. Good thing I brought my make up remover na wipes, dahil kung wala ito, paano nalang tong mukha ko! 

"Hey take it easy Yisha, ako nalang ang magtatangal niyan." Saway sa akin ni Gino, nakabusangot na kasi ang mukha ko habang nagtatanggal ng kumalat na make up.

We are still on the shore at nakaupo kaming pareho havang tinatanaw ang bilog na bilog na buwan. Pero busy parin ako sa pagtanggal sa eyeliner ko kaya inagaw ito sa akin ni Gino at siya na ang nagpunas. "Eyes up!" Sabi niya kaya sinunod ko naman iyon.

I can feel his hands on my face, he was gentle while removing my eye make up. I can't help to get some butterflies on my stomach dahil sa wakas kasi abot kamay ko na rin siya. Tiningnan ko ang seryoso niyang mukha at napangiti ako. 

"Sana ganito tayo palagi." Mahinang sabi ko, he smiled back at me and kissed in the forehead. Sinandig niya ang ulo ko sa balikat niya at nanatiling ganun ang posisyon namin. Nakayakap ako sa kanya hanggang sa nakatulog ako.

~~~

Nagising ako na mag isa sa kwarto ni Gino. Binuhat niya pala ako papunta sa rest house niya. Kahit inaantok ay bumangon na ako. I tied my hair and did my morning routine. I stretched and did a few exercise, pawisan na ako ng matapos ko ito.

It was so relaxing pala to work out in Gino's room kasi kitang kita mo ang view ng dagat because of the glass wall. His bedroom has it's own bathroom kaya hindi na ako nag abalang lumabas.

Hahanapin ko nalang si Gino pagkatapos kong maligo. I took a bath at medyo natagalan ako pero I managed to finish, then I realized wala pala akong pamalit. Katangahan ko na naman ang umiral, hindi ko alam if nasa labas ba si Gino. I shouted his name calling for help.

"What is it?" Tanong niya, halatang nagmamadali siyang pumunta dito. Sinilip ko siya sa pinto ng cr, "Uhm, wala kasi akong towel na nadala sa loob ng banyo." Napangiwi kong sabi.

"Tsaka wala rin akong damit na maisusuot." Napailing nalang siya sa aking katangahan at inabutan ako ng towel. "We are far from the city Yisha, you know that." Sabi niya, all my hopes went down! Ano nakatapis lang ako whole day?!

"Pumunta ka na doon sa kitchen, I cooked our breakfast. I'll take care of your clothes." Wala na akong choice kundi pumunta sa kusina, gutom na din kasi ako. Habang kumakain ako ay napaisip ako kung ano ang ginagawa ni Gino. Immediately minadali ko ang pagkain at sinilip kung ano ang ginagawa niya.

He is washing my clothes! He really is a husband material. Alam ko naman na gutom siya kaya naghanda ako ng sandwich at pinuntahan siya. "Here, take a bite." I offered. "Late-" before he finished his words I pushed the sandwich on his mouth. "Shut up and eat! I'll feed you." Wala siyang nagawa kindi ubosin ang pinapakain ko na sandwich. Hindi nagtagal at natapos na rin siya sa paglalaba. He said that wala siyang dryer so kailangan pa naming isampay ang damit sa labas.

He placed the clothes on a basin para maibaba namin. Kahit hindi kumpleto ang mga gamit pangbahay dito, luckily he has a hanger with him. We hanged the clothes ouside. Madali lang naman daw itong mag dry dahil sa ihip ng hangin sa dagat at dapit tanghali narin. Nahiya pa ako dahil nilabhan niya pala pati undies ko.

Nakaupo ako sa isang hammock habang inaantay na matuyo ang aking mga damit. Suddenly a blanket were wrap around my shoulders, "Baka magkapulmonya ka." Ani ni Gino. He also brought hot chocolate with him at pinainom niya sa akin. 

He was so caring that I couldn't ask for more, mahal na mahal ko talaga siya. He guided me to go inside the rest house baka kasi daw ay magkasakit pa ako pag nagtagal ako sa labas.

"Let me fix your hair." Sabi niya sa akin, kinuha niya ang isang small towel sa gilid and he started to dry my hair. I love the feeling of him caressing my hair, bi-nrush niya ang buhok ko in the most gentle way he can. "I love you!" I can't help but blurt it out. Hindi siya umimik, hindi ko rin kayang tignan ang mukha niya at baka masaktan lang ako. "Hanggang kailang tayo dito?" Tanong ko sabay lingon sa kanya.

"Uuwi na tayo mamaya, you don't have any dress with you." Marahan niyang sabi at patulay na sinuklay ang buhok ko. "Let's just wait until sunset." Pilit ko sa kanya. Tumango siya sa akin na hudyat na pumapayag siya. Hindi nagtagal ay natuyo din ang aking mga damit at nagbihis narin ako. 

"Halika, maglakad lakad muna tayo sa dalampasigan." Yaya ko sa kanya. Hinila ko na siya patungo sa pintuan para hindi siya makaangal. I had fun walking bare footed on the sand as the waves crashed on my feet. Sinabayan naman ako ni Gino maglakad at hindi na siya umangal. May bigla akong naramdaman sa paa ko habang naglalakad kay napatingin ako kung ano yun. 

I was so shocked to see that it was a pearl, pinulot ko iyon at hawak hawak ko habang patuloy kaming naglalakad sa gilid ng dagat. Gino has his own world again, baka iniisip si Monique. Hay, sana ako nalang ang isipin niya.

Tumigil kami nang makita namin na papalubog na ang araw. I saw how pretty the sky was, it was in a shade of different pastels. 

"Gino, I love you so much."  Pagsisimula ko. 

When I looked at him he was about to say a word nang takpan ko ang bibig niya. "Shh... I know you still love her, but i'm still hoping someday that I can replace her in your heart." I smiled at him and gave him the pearl na napulot ko kanina. 

"Rings are so cliche, so I am giving this pearl to you as a symbol of my love for you. Mahal na mahal kita Gino at gusto kong malaman mo na I will risk everything for you. Hihintayin kitang mahalin mo ako Gino. I'm willing to wait and sacrifice hanggang sa tuluyan mo na akong mahalin." I sincerely said to him.

I tip toed and kissed him on the lips. I was about to let go when he pulled me closer to him. It was such a fantastic moment, the way he kissed me is so gentle as if he loves me back. My heart was beating so loud na natatakot akong marinig niya.

 I really don't want to let go pero kinakapos na ako ng hiniga. The kiss stopped and all  I can see is guilt in his eyes, "I'm sorry." He said. There, he said it, a big proof na si Monique parin pala. Kasabay ng pagtalikod niya at paglakad ng mabilis at ang paglubog ng araw ay siyang pagkawasak ng aking puso.

______________

Send love and support everyone! <3