Altın Kadeh. | Texting.

3.6🍃Final

Bölüme başlamadan önce benimle birlikte Aral ve anonimin duygularını ve karakterini hissettiğiniz için teşekkür etmek istiyorum.

Normalde bir texting kitabım final yaptığında hemen başka bir texting yayımlardım ama bu sefer öyle yapmayacağım.

Uzun süredir texting olmayan bir kitap yazmak istiyordum ve haziran ayının başında saatler boyunca "Çöl Gülü" kitabımın yalnızca giriş kısmını kurgulamamla beraber oldukça hevesli olduğum bir yolculuğa başlamış oldum. Bir süre "Çöl Gülü" kitabıma odaklanmak istiyorum.

Umarım bu yolculuğumda da birlikte oluruz ve karakterlerimi birlikte hissederiz.

Yani "Çöl Gülü" adlı kitabıma bir göz atarsanız sevinirim ve umarım beğenirsiniz.

Ama tüm bunlar texting yazmayı bırakacağım anlamına gelmiyor. Aklımda texting için de yeni kurgular var ve yalnızca yazılmayı bekliyorlar. Bu, bir süre sonra da texting yayımlayabilirim demek.

İyi okumalar :')

🍃
31.Gün

Altın Kadeh kişisinden sesli arama.

Kabul edildi.

"Auri?"

İlk defa Aral'ın sesini duymamla beraber ince derimin altındaki kalbimin çaresizce çırpındığını hissettim.

"Aral."

Saniyelerce süren sessizliğin ardından Aral'ın melodik sesi yeniden kulaklarıma doldu.

"Sesin bende daha önce tahmin etmediğim duygular uyandırıyor auri, bu normal mi?"

Gözlerimi kapatarak başımı eğdim.
"Değil Aral değil."

İsyan eder gibi konuştu.
"Neden? Neden olmasın?"

"Olmasın demedim."

Artık ses tonunun her bir zerresinden heyecan ve umut akıyordu.
"Olsun değil mi? Bence de olsun."

Kısık sesle güldüm ama bulunduğum yer oldukça gürültülü olduğundan duyup duymadığından emin değildim.

"Ama nasıl olsun? Adımı bile bilmediğini unuttun galiba."

Bu çıkışımla birlikte şaşırmış olmalıydı.

"Çünkü sen demiştin, "Ruhumun sana yetebildiği zamanları unutma." Senin dediklerin zihnimin her yanını öyle bir kaplıyor ki auri, istesem de silemem oradan cümlelerini. İstesem de silemem seni."

Öyle cümleler kuruyordu ki bazen, asıl ben istesem de silemem seni diyordum içimden.

"İstiyorum ama silemiyorum cümlelerini zihnimden Aral. Silemiyorum seni."

Ses tonu alçaktı.
"Silme. Silme beni."

Yutkundum.
"Silmiyorum. Silemiyorum seni."

"Adın ne?" Dediğinde en başından beri korktuğum anların geldiğini farkettim ve kalp atışlarım öyle bir hızlandı ki bir an bayılacağımı sandım.

Sessiz kaldım.

Normalde cevap vermeyeceğimi düşündüğünde hep konuyu değiştirirdi fakat bu sefer adımların benden gelmesini bekliyordu.

Onu anlıyordum. Bu yüzden konuştum.

Konuştum ve sonunda adımı ona bahşettim.

"Raisa."

"Ne?"

"Raisa Smirnov."

Dengesi şaşmıştı sanki.
"Anlamıyorum. Türk değil misin?"

"Hayır, Rus'um."

"Dur biraz. Onca "Kuzenimle yurtdışını hep ziyaret ederiz ama ben ülkemi seviyorum." konuşmaları bu yüzden miydi?"

"Evet..."

Git gide telaşlanıyordu.
"Gidecek misin? O yüzden mi sadece ruhun bana yetsin?"

Cevap vermeden önce gözlerimi bulunduğum yerde gezdirdim.

Kuzenimle birlikte Rusya'ya giden bir uçağın içindeydik.

O sırada havaalanından gelen bir anons duyuldu.

Anons Rusya'ya gidecek uçağın kalkış yapacak olmasıyla ilgiliydi.

Anons duyulduğunda hostes telefonları kapatıp kemerlerimizi takmamız konusunda uyarılar yapmaya başladı ama o an dikkatim yalnızca telefonda çıldırmış gibi konuşan Aral'daydı.

"Neden? Neden yaptın bana bunu? Bana daha gelmedin bile sen, nasıl gelmeden gider bir insan?"

"Üzgünüm..."

Cümlemin bitişiyle beraber hostes yanımda bitti.
"Hanımefendi telefonunuzu kapatır mısınız?"

Hostesi onayladıktan sonra konuştum.

"Aral... lütfen ruhum sana yetsin, lütfen."

Cümleme noktayı koyduğum gibi Aral'ın konuşmasına fırsat vermeden aramayı sonlandırdım ve telefonu tamamen kapattım.

Ruhum öyle yalnız ve sisli ki senin renkli ruhunu bile karartır.

Ruhum öyle kırık ki dikiş bile tutmuyor sevgilim.

Ya ruhun sararken ruhumu kırık parçalar batarsa sana.

Ya ruhum yeter de sana, ruhun razı gelirse renklerini feda etmeye.

Nasıl kalkarım ben bunun altından?

Nasıl dikilir birbirine iki insanın ruhu?

Nasıl kopar o dikişler, üstelik dikiş bile tutmazken?

Nasıl vazgeçer kalbim senden, üstelik henüz kalbine değememişken?

🍃

Bitti... kalbimde buruk bir acı hissediyorum.

Ama böyle sonlar yazmak gerçekçiliği arttırıyor bence.

Bu final biraz yarı final gibi hissettiriyor ama amacım özel bölümlerle birlikte bunu tamamlamak.

Oy verir ve yorum yaparsanız sevinirim.

Umarım beğenmişsinizdir ve umarım beğenmeye devam edersiniz :')