Yeni okula başlamamın üzerinden 1 hafta geçmişti. Okuldan kesinlikle memnun değildim, birde buna sapığın iğne gibi bakışları katılınca iyice çekilmez bir hal alıyordu.
İlk gün kavga ettiğim grup okulda gördükleri yerde benimle uğraşmaya çalışıyorlardı ama ben her zaman kaçmanın bir yolunu buluyordum. Dersler yoğunlaşmıştı, 1 hafta olmasına rağmen başıma bir bela almadığım için annem bugün çıkışta beni yemeğe götürmeye geliyordu.
Son derse girmiştik, sıradan kafamı kaldırmadan uyumaya devam ettim. Hoca son sözlerini söyleyip sınıftan ayrılınca toparlamaya başladım. Sınıf yavaş yavaş boşalıyordu, çantamı alıp çıkmak için ayaklandığımda, çantamda tutulup tekrar oturtuldum.
Kafamı geriye çevirip baktığımda, sapığın sert bakışlarla beni süzdüğünü fark ettim. Korkuyla tekrar sıradan kalkmaya çalışınca, " Otur oturduğun yerde. " Diye çıkıştı.
Yine ne olmuştu, ne kızdırıyordu onu. Ben sırf onun radarına yakalanmamak için sınıftan en geç çıkıyordum. Derste bana olan bakışlarından kaçmak için kafam sürekli sırada oluyordu. Ne yapmıştım da böyle davranıyordu.
Sesimi çıkarmadan oturmaya devam ettim. Yanımdan bana sürtünerek geçip önümdeki sıraya oturdu. Gözleri yüzümü inceledikten sonra, " Kısa kesicem. O gün barda aramızda olanları kaç kişiye söyledin. " Dedi. Karın ağrısı belli olmuştu, okulda bilinmekten korkuyordu.
Ellerime bakarak, " Kimseye söylemedim. " Dedim. Tek kaşı havaya kalktı, " Nasıl emin olucam? " Dedi. Gözlerim onun yeşil gözleriyle buluştu anında, aptal mı diye kontrol ediyordum. Yüzüne biraz yaklaşında şaşkınlıkla göz bebekleri irileşti. Kafamı hafif yana eğdim, " Aptal gibi de durmuyorsun. " Dedim. Kaşlarını anında çatılırken, " Ne? " Dedi. Biraz daha yaklaştım yüzüne, " Diyorumki aptal değilsen bu okuldan birinin duyduğu an herkese anlatacağını bilmen gerekir. " Dedim.
Sesi çıkmıyordu, gözleri yüzümün heryerinde dolanıyor arada bir derince iç çekiyordu. Gözlerimi devirdim, " Benim işim var daha fazla bu saçma muhabbete gelemicem. " Deyip ayaklandım. Tam sınıftan çıkacakken, " Kimseye söylememek senin yararına olur! " Diye bağırdı. Tekrar gözlerimi devirdim. Bu çocuğun amacı neydi. İlk günden beni tehdit edebilirdi, sanırım çevremde insan var mı diye kontrol etmişti.
Kendi kendime kızdım, ben kolay lokmaydım. Dayak yemeye açıktım, sivri dilliydim ve insanlar genelde beni sevmezlerdi. Sadece Fırat ve Gamze vardı. Onlar da beni çocukluğumdan beri tanıyan 2 yakın dostumdu, kardeşim gibi.
Okuldan çıktığımda, arabasına yaslanmış bir adet sinirli anne ile karşılaştım. Kolumdaki saate baktığımda sadece 15 dakika geç kalmıştım. Annem beni görünce derin bir 'oh' çekti. Arabayı açarken, " Nerde kaldın? Yine kavgaya falan karıştın sandım. " Dedi. Gözlerimi devirdim, kandının gözünde suçlulardan farkım yoktu.
Aslında birazda hak veriyordum. İlk okuldan beri küçük bir çocuktum ama asla altta kalmazdım. Dayak yiyeceğimi bilsem bile ağzıma ne gelse konuşurdum. Arabaya binerken, " Bir arkadaşım klüpler hakında bilgi verdi de. " Dedim. Kafasını salladı, yolculuğumuz annemin okul hakkında sorduğu saçma sorular ve benim verdiğim kısa cevaplar ile bitti.
Sarının her renginin bulunduğu bir lokantanın önünde durduk. Annem önden inip hayranlıkla süzdü lokantayı. Gözlerimi devirdim bu kadının sarı aşkı asla bitmiyordu.
Lokantadan içeri girerken annem, " Bir arkadaşımda oğlunu getiriyormuş. Tanış çocukla yobaz gibi davranma. " Dedi. Gözlerimi devirdim, annemin bana koca bulma çalışmaları asla bitmiyordu.
Annem gay olduğumu biliyordu. Bir aralar ergenliğimin en saçma zamanlarında bir sürü saçma insanla sevgili olmuş ve onları annemle tanıştırma gafletin de bulunmuştum. Annemde duruma el atma mahiyetinde beni böyle şık yerlere götürüyor ve ardından sevgili olduğumdan daha saçma insanlarla tanıştırıyordu.
