" Allah sizi kahretmesin. Sadece 2 saat geciktim. " Dedi annem.
Başımızı yerden kaldırmıyorduk ikimizde. Şöyle ki, Aysar'la yıkandıktan sonra karnımın acıktığını söylemiştim. Aysar ise basit bir makarna yapmak yerine bana ödül vermek istediğini söyleyip internetten bir yemek tarifi açmıştı. Beni masaya bebekmişim gibi oturmuş ve yerimden kalkmama izin vermiyordu. İşte ne olduysa ondan sonra oldu. Mutfak o kadar çok birbirine girmişti ki annemin eve gelmesiyle farkına varabilmiştim.
Şimdi ise annem toplamaya başlarsak daha çok dağılacağını bildiği için bizi masaya oturtmuş azarlıyor bir yandan da mutfağı temizliyordu. Sonuçta hem açtım hem de suçsuz yere azar yiyordum. Yorgun olduğum için de uykum geliyordu, aç olmam da buna hiç yardımcı olmuyordu. Gözlerim kapanmayan başlamışkan, Aysar elini elime sardı. Gözlerim hızla açılıp annemi kontrol ederken, dirseğimle Aysar'ı dürttüm. O ise umursamadı. Kendini suçladığını biliyordum, beni aç bıraktığı için birazdan kendini yememe izin verebilirdi.
Dudaklarını oynatarak, " Özür dilerim. " Dedi. Gülümsedim, annemi kontrol edip dudaklarına öpücük kondurdum. " Önemli değil. Hem annem hazırlıyor. " Dedim. Kafasını boynuma sürtüp geri çekildi. Ardından annemin, " Oynaşmayı bırakın. Yemek yerine ikinizi haşlarım şimdi. " Demesiyle gözlerimi devirdim. Sevgilimle iki oynaşamıyorum da arkadaş.
Annemin hazırladığı temiz masaya oturmuş, güzel kokan bir çorba içiyorduk. Karnım çok aç olduğu için gözüm dönmüş bir şekilde yemek yiyordum. Masaya çarpan tuzluk sesiyle kafamı kaldırıp annemden tarafa baktım. Kızgın bakışlarıyla Aysar bakıyordu, " Yemeğine bak. " Dedi. Kafamı Aysar'a çevirdiğimde, yanakları kızarmış bir şekilde yemeğine döndüğünü gördüm. Sanırım beni izliyordu.
Çok yorgun hissetmesem şuan dalga geçebilirdim. Ama o kadar yorgun hissediyordum ki masadan direk yatağıma ışınlanmayı diliyordum. Biten tabağımı tezgaha bırakıp, " Ben bugün erken yatıyorum. " Dedim. Annem bakışlarını bizim üzerimizde gezdirdi, korkmuştum açıkçası. Artık Aysarsız yatağıma gitmeyi istemiyordum.
Masaya tekrar oturmadan önce dolaptan dün aldığım tatlıyı çıkardım. Tatlı bağımlısı olduğum için annemin bunu garipsemeyeceğine emindim. Masaya oturup ayağımla Aysar'ı dürttüm. Bakışlarını bana çeviridi anında, kaş göz yaparak odalarımızın olduğu koridoru işaret ediyordum. Taki annemden yediğim şaplağa kadar. " Ne yaptınız siz? " Dedi. Aysar'la aynı anda, " Hiçbirşey. " Dedik. Histerik bir kahkaha attı, " Anlaşılan sadece mutfağı dağıtmamışsınız. " Dedi. İkimizin de yüzü kızardı, annemin böyle şeyleri açık açık konuşmasından nefret ediyordum. Kendi çekinmiyor olabilirdi ama biz çekiniyorduk. Birlikte olduğumuzu anlasa bile sormak zorunda değildi, hele ki Aysar'ın yüzüne karşı bu kadar pervasızca konuşması hiç hoşuma gitmiyordu.
Masada ayağa kalktım, " Sevgili olduğumuzu biliyorsun değil mi? " Dedim. Meydan okuyan bakışlarımı gözlerine diktiğimde aynı bakışlarla bana karşılık veriyordu. Benim gibi masadan kalktı, " Biliyorum. Peki sen yaşını biliyor musun? " Dedi. Gözlerimi devirdim, " Sadece 1 ay sonra 18 oluyorum. Aysar zaten 18 yaşında. Hem sen ne zamandır yaşa takılır oldun? " Dedim. Yaptığımız bu saçma ötesi konuşmaya dahil olmayan Aysar bakışlarını yerden kaldırmıyordu. Onu daha çok utandırmak ve canını sıkmak istemiyordum. Annem şimdi yenilmenin verdiği sinirle kaşlarını çatmıştı, " Benim evimde yapamazsınız. " Dedi.
Aysar da benim gibi şaşkınlıkla anneme bakıyordu. Ondan ilk defa böyle bir tepki görüyordum. İlk defa beni kendi ağzıyla evden kovuşuydu bu. Ağlamamak için dolan gözlerim şimdi pes etmişti. Yaşlar gözlerimden yavaş yavaş dökülürken Aysar ayağa kalmış daha önce hiç bakmadığı şekilde anneme bakıyordu. Masadan dolanıp yanıma geldi. Elini omzuma sarıp beni kendine çekti. " Yarın gelmeyiz o zaman. " Dedi.
Beni nereye götürse oraya giderdim o an. Annem burası benim evim dıyerek beni yok sayarken Aysar bizi bırakmamış ve birlikte gideceğimizi söylemişti. Benim olayım buydu sanırım. Biriyle bir olmak. Annemle birdim mesela, o benim dıyerek beni birlikte ağladığımız, birlikte güldüğümüz evden soyutlamıştı. Ama Aysar sadece 5 aydır tanışmamıza ve sevgili olalı 1 hafta olmasına rağmen bizi ayırmamıştı. Annemin neden bu kadar aşırı tepki verdiğini bilmiyordum. Aysar bu zaman kadar tanıdığım herkesten farklıydı. Onunlayken attığım her adım beni geçmişe götürmüyordu. Onunla geleceğimi toparlıyordum. Önümdeki dağınıkları anca onunla toplayabilirmişim gibi hissettiriyordu.
Tuttuğu omzundan ittirip odasına götürdü. Yatağa girip ikimizin de üzerini sıkıca örttü. Onun verdiği rahatlık, annemin varlığıyla bozuluyordu. Her an gelip bizi ayıracak diye ödüm koparken, Aysar'ın güçlü kolları bunları unutturuyordu. Zaten yorulmuştum, ağlamak daha da yormuştu. Şimdi ise kucağında rahatladığım adamla uyuyordum. Belki benim şansım oydu...
Bölümü burda bitiriyorum çünkü olayları diğer bölümde devam ettirmek istiyorum. Kendimi kötü hissediyorum. Umarım geçer.
