Nililigawan Ako Ni Jimin

NANJ: 8

Jamie's POV

Nasa airport kami ngayon ni mama. Pero 9:30 palang. Gaguhan ba? Eh 12 pa yung flight ko.

"I will miss you anak. Hinding hindi kita malilimutan. Magskype nalang tayo ah. Tapos ano. Tumawag ka araw-araw. Dapat makakapag-usap tayo. Dapat hindi mo ako malilimutan. Huhuhu." Umiiyak niyang sinabi habang nakayakap sakin.

"Tang ina. Hindi pa ako aalis mama. Ilang oras pa ang iintayin ko. Excited neto. So gusto mo talaga akong umalis? Hay nako. O kaya pwede mo muna akong samahan dito diba?" Pinagtatabuyan na talaga ang pretty face ko. Walang hiya.

"'Sino bang may sabi na sasamahan pa kita dito? Ulol hindi na no! May party pa kami ng mga friends ko. Bahala ka diyan mag-isa mo." At umalis na siya. Hala. Seryoso nga amputa.

Pero nanay ko ba talaga yan? Haysss dibale.

"Ma!" Sigaw ko pero nakalayo na siya. Edi wow. Naiwan ako dito.

So nagcellphone nalang ako at nagfacebook. Swerte at may free WiFi dito. Kinilig naman ako.

Bigla namang nakuha ng isang post ang atensyon ko.

Park Jimin
I miss you so much. Love, comeback home. 

Is that me? Hay sabi na nga ba, gusto niya rin akong putang ina siya. Sinabi pa niya na hindi niya ako gusto.

Napatingin naman ako sa comments syempre. Ako pa.

Park Jimin
I miss you love love Hanah Kim 

Hala sinong Hanah Kim? So hindi ako yun? Assuming akong puta? Tang ina, sino siya. Nakakaselos.

Pero anong karapatan kog magselos? Kami ba kami ba?

Hindi ko na binuksan yung profile nung babae kasi wala na akong gana. Natulog nalang ako sa may upuan para makapagpahinga pa. 

Pag gising ko naman, napatingin ako sa relo ko at 11:58 na. Ano ba yan. Gutom na ako. Ay kakain muna ako.

"All passengers for flight ALP0324 this is our last call for Ms. Jamie Kim. Our plane will board on soon. Please go to the attendant for assistance. Thank you." Pagpapage sa airport.

Ok. Ok.

Tekang putang ina ako yung Jamie Kim at tang inang 12 na pala at pucha maiiwan na ako!! Hindi pwede yan! Hindi pwede!!

Kumaripas naman ako ng takbo dun sa immigration tyaka inilantad yung ticket ko.

"M-miss sorry. Nakatulog kasi ako." Sabi ko dun sa attendant sa labas.

"Mam please proceed inside. Thank you." Sabi niya saka pinilas yung nasa ticket ko.

Pagkapasok ko naman sa eroplano, tang inang tinginan sakin. Malamang, ako nalang yung hinihintay eh.

Hinanap ko na yung upuan ko saka umupo. Yes! Sa bintana ako!

"Passengers, please put on your seatbelts for safety as the plane will start to board." Sabi dun sa loob.

Napaharap naman ako sa katabi kong lalaki na nakashades. Kinulbit ko siya.

"Kuya, seatbelt daw." Sabi ko. Pero hindi siya kumibo.

Fc ko din ano?

Pero I have a good feeling sa katabi ko like I know him for a reason.

"Kuya gising! Seatbelt daw! Aalis na tayo!" Sabi ko.

"Hindi ako tulog!" Tapos napaharap naman siya sakin. Kaya ngayon, magkalapit yung muka namin. EWW!

"Seatbelt daw. Tang inang antukin to." Sabi ko saka lumayo na ulit ng onti sa kanya.

"Hindi mo ba ako kilala? Miss? At ganyan ka makapagsalita?" Mayabang niyang sabi.

"Hindi. At wala akong paki sayo. Belat mo yang singit mo. Wala din akong interes sayo." Tapos humarap na ako sa bintana.

Ano bang problema ko? Natatawa nalang ako eh.

Sorna ganto talaga pag excited.

"Wala daw pero meron naman. Sa gwapo kong to." Sabi niya. WTF. Utut niya.

"Shades mo lang yang gwapo." Sabi ko.

"Anong sabi mo?" Tapos tinanggal niya yung shades niya. Napatingin naman ako sa kanya.

"SHET NA MALAGKET!" Napasigaw ako nang makilala ko siya.

Si Sam.

Bigla namang naramdaman ko na lumipad na pala yung eroplano. Napahawak naman ako sa kanya, sa katabi ko. Syempre hindi ako sanay. -__-

================================
JIMINIUM's property. Please do not plagiarize.