What does it takes to be a flower - (Flower Series No. 1)

14

***

Kabanata 14

Bruise

Nayuyuping pinagdikit ko ang mga paa ko't pinagkiskis ang mga kamay dahil sa lamig. Sino ba namang di lalamigin kong ang suot ko ay short, buti nga ay may kalakihan ang damit kong puti. Pabigla bigla ba naman kasi akong nahila rito!

"Nasagasaan lang pala... Akala ko inambangan na naman eh." rinig kong usapan ni Dos at Wujin sa gilid. Kapwa nakahulukipkip at pinapanood ang natutulog na lalaki sa higaan.

Sa gilid ng mata ko ay pinag aaralan ko ang lalaking kausap ni Dos, si Wujin. I havent seen Wujin ever since, ngayon nalang ulit simula ng nag transfer ako. Narinig ko rin kay Dos na kasama si Wujin sa U.S ng lumipat si Lok.

"Sagasa lang pala makakapagpatumba kay kuya!" Humalakhak si Dos. Samantalang seryoso naman ang itsura ni Wujin, mukhang may iniisip.

"Pero.. ang weird talaga noong babae kanina.. matatakot na sana ako eh! akala ko nakakita na ako ng multo!" Hysterikal na kwento ni Dos na umiiling "Nakita mo yung sugat nya sa noo? Damn parang spiritong di mapanatag!"

Natawa ako roon at kahit si Wujin ay tumaas din ang kilay. A good sign that he was still listening mukhang kanina pa lumipad ang isip o talagang sadyang walang kwenta kausap si Dos

Tinutukoy kasi nito ang babaeng sumampa sa kabilang kama ni Loki na bigla nalang nawala. Narinig namin sa doctor na estudyante din ang nakasagasa kay Loki.

Akalain mong ganito ko uli makikita ang bugok na ito. Hanggang ngayon ay di parin nagkakamalay, napaka arte, nahimatay lang naman daw. His injuries were severe, and just a few scratches.

"Hoy Wujin! Ano okay ka lang ba?" napalingon ako sa kanilang dalawa na nakatayo sa paanan ng kama. Wujin's  furrowed brows and disturbed face was very evident. "hoy!" Dos nudged him making him back from his deep thought.

"Napaisip ka din no? Di ba parang pamilyar yung babae kanina? Taga montessori siya base sa uniporme niya." Dos.

Wujin's jaw clench for a smirk, but didn't talk. From the looks, mukhang kilala niya nga ito.

Ang babae kasing iyon ang sinabi ng doctor na estudyanteng nakasagasa kay Loki, siya lang ang nag iisang nakauniporme sa buong hospital na nakita namin. A Vidale.

A big name for that known school. Montessori, which we all met.

Napabalik ang tingin ko kay Loki na mahimbing na natutulog parin, without the bandage on his head you could actually tell that there were changes on his physical features.

When did I last seen him except the night that I saw them on the convenient store?

"Nag ggang war parin ba kayo?" inis kong tanong kay Wujin na ngumuso at iniwas ang tingin saakin. "Wujin?" I called.

He didn't answer, probably guilty.

"Akala ko ba mag babagong buhay na kayo pag nakapag U.S na kayo. Di parin kayo nag babago, mga basagulero parin.." halukipkip ko.

If there were trouble makers I knew, isa na siguro ang kasagaran ng ulo ni Loki at Wujin, even in Juniors they were all pain in the asses.

"Nagbago na ako." Simpleng pagtatagol ni Wujin sa sarili. As if I will believe on that.

"Talaga lang? eh noong isang gabi nakita ko si Loki doon sa 7/11 dala mga gang mates niya!" naguguilty na ngumiti si Wujin ng mahuli ko siyang nagsisinungaling.

ako pa pagsisinungalingan nila eh kilalang kila ko ang ikot ng mga bituka nito freshman palang ako sa montessori

"Ah kaya pala!" Dos exclaimed as if he discovered something. "Kayo yung nakipag riot sa field ng gate 2 no?!" turo niya kay Wujin at sa kapatid niyang natutulog.