What does it takes to be a flower - (Flower Series No. 1)

18

Kabanata 18

Inhaler

Halos di ko mabuka ang aking mata dahil sa silaw ng araw. It was almost 3 in the afternoon, buti ay di na masakit sa balat ngunit nakakasilaw parin sa mata lalo na at nag susulat ako sa notebook sa gitna ng daan.

Maingay pa rin sa kalapit na palengke at habang nag aantay ako ay sinusulat ko ang mga tanong na kailangan kung itanong.

Amidst the chaos of the surrounding I put my all attention in writing

Saglit akong napasilip sa aking orasang pambisig. At maya maya'y susulat na naman.

"What taking him so long?" I unconsciously said.

Ganon parin ang pwesto ko ngunit kalaunan ay napansin ng medyo dumilim sa parte kung nasaan ang araw na kaninay tutok sa kanlurang bahagi sa akin.

Saktong pag angat ko ng tingin ay nasa gilid ko na si Tylo, nakatayo at nakapamulsa habang nakatanaw sa mga dumaadaang pedicab.

"You seriously writing in the middle of the street." Komento niya na parang sa hangin niya lang rin sinabi.

Instead of replying in his remarks, ay inilahad ko ang aking kamay.

He brows furrowed at the instant, at lumingon sa akin saglit at inilipat uli sa kamay ko.

"I don't have any penny.." seryoso niyang ani na ikinarolyo ng aking mata.

I slap him with this bare hand mentally. Mukha ba akong batang hamog?

"Crazy. I was asking for your phone." Di ko mapigilang maging sarkastiko.

Ngunit imbes na sumunod siya ay nagdugtong ang kilay nya. With a written of confusion.

"Do you perhaps asking for my number?"

Napapikit ako at asar na ibinababa ang aking kamay. Di ko mapigilang sapuhin ang buhok patalikod dahil sa naasar ako.

"Are you kidding me?" Di ko mapigil na atim. "I am asking for your phone for the recording..." nawawalan ng pasensya kong sabi.

Ano bang nakain nito? Kung di nagiging cold nagiging siraulo!

With only nonchalant reaction and the forming of 'O' on his mouth, he effortlessly get it on his pocket, sa gilid ng mata ko ay kahit nakayuko ay kita ko ang nakakaasar nitong mukha na ngumisi,

Siguro may sakit talaga to sa utak, bipolar. Maya maya akala mo tahimik tas maya may ngingisi, he is starting to he creepy..

Kidding.

Perhaps, does he have split personality?

Mabilis kong hinablot ang teleponong nakalahad sa kanyang kamay bago nag pasiunang maglakad.

I know that he was just behind, since the people look right away at us, preferably at my back.

Umirap na lamang ako sa ere at sinundan na ang dapat namang agenda sa lugar na iyon.

The anticipated interview for our quarterly project. Our interview is assigned in the Rice Mill business, at isa ang palengke na ito, medyo malapit sa school

It was wet and a little muddy but I didn't care less, except by the fact that it was crowded.

Hindi talaga ako sanay sa crowd, I really found it suffocating, at di ako nag iinarte, it just felt nostalgic when I was surrounded by many people, its horrible memory.

Tuloy lang ako sa paglakad, ni di ko na nilingon kung nakasunod pa si Tylo. I just want this to end so I can already go to the restau for my shift.