-Ozaaaan bak tekme attı
Ellerimi kendini belli eden karnıma koydum. Hissedebiliyordum onu. Oğlumu..
Tam dört yıl ayrı kalmıştık Ozan'la. Avukat olmuştu. Bense mütercim tercüman. Okuldan iki sene sonra da evlendik. Çok mu çook mutlu bir evliliğimiz vardı. Tabii bi de bebeğimiz. Bize gelmesine üç ay kalmıştı. Aklıma gelen o günle gözlerim tekrardan ve tekrardan doldu.
Çift çizgi.. Hayatım boyunca gördüğüm en güzel en anlamlı iki çizgi. Evliliğimizin ikinci yılının en güzel anı.. Hayatımın en özel anı.. Hamileydim.. Hayallerimiz bir bir gerçek oluyordu. Ozan'ın eve gelmesini iple çekiyordum. Tüm gün evde dolanıp durdum. Akşam olunca kapı çaldı. Heyecanla kapıya koştum. Kocam.. Ne kadar güzel bir kelimeydi. Yorgun gözleri beni görünce parladı. Birbirimize sarılarak özlem giderdik önce. Bana sinirli bile olsa sarılmayı atlamazdı. O bir kadının sahip olabileceği en iyi kocaydı. Şanslıydım yani. Yemek yerken Ozan bana anlamaz gözlerle bakıyordu. Haklıydı çünkü heyecandan oturamıyordum. Nihayet yemek faslını da geçince koltukta oturan Esmerim'in yanına gittim. Kulağına doğru eğilip beni büyüleyen o kelimeleri söyledim. 'Kalbinde bir kişilik daha yer var mı kocacağım. Yolda gelen küçük bir misafirimiz var.' Aniden bana dönmesiyle ve kaşlarını çalmasıyla içimdeki korku kendini gösterdi. Ya istemezse diye dolaşan korku.. Ayağa kalkıp beni kucağına almasıyla çığlık atamam bir oldu. Salak ya.. Korku yerini huzura bırakırken tek isteğim şuan 'Baba oluyoruuum' diye bağıran adamın ve içimdeki meleğimin her zaman benimle olmasıydı.
-Benim karım yine nereye daldı acaba?
'Hiiç' diyerek kollarımı boynuna dolayıp kafamı da göğsüne yasladım. Huzur vardı bu adamda. Çok ama çok iyi bir baba olacaktı. Buna emindim. Oğlumuz ona benzesin diye her gün Allah'a dua ediyordum.
Abim de evlenmişti. Hatta onlar okullarının bittiği yaz evlenmişlerdi yengemle. Onların aşkı zorluydu. Tanışmaları bile olaylıyken evlilikleri de pek kolay olmamıştı. Çom zorluk atlattılar. Üzüldüler, kırıldılar ama sonunda birlikte oldular. E zaten önemli olan da sonuç değil miydi?
Kapının çalmasıyla Ozan kapıya doğru ilerledi.
-Halam neydee
Salona giren Kuzey'le kollarımı kocaman açtım. Halasının aşkı ya bu çocuk. Daha üç yaşındaydı ama bi dili vardı sanırsın 20 yaşında. Hayatımın en güzel detaylarından biriydi yeğenim. Ebru yani abimin eşi hamileliği zor geçmişti. Onu da atlatmıştı çok şükür fakat atlatana kadar baya yıprandı. Kuzey'e bakınca sürekli 'Tüm zorlukları senin için çektiğimi bilseydim asla şikayet etmezdim.' diyordu. Gerçekten iyi bir anneydi. Ben de bu kadar iyi olabilecek miydim bilmiyorum ama elimden gelenin en iyisini yapacaktım.
Abim ve Ebru da salona girince koyu bir sohbet de başlamış oldu. Gece geç saate kadar sohbet ettik. Eskiyi andık, geleceği düşündük. Şimdilik planlarımız hep oğlumuzun üzerineydi. Bir adı vardı aslında. Ozan'la baya düşünüp karar vermiştik. Yiğit Güney..
Abimlerin gitmesiyle biz de yatağa girmiştik. Ozan'ın bir kolu başımın altında diğeri ise karnımdaydı. Kafam göğsüne yaslıyken huzur iliklerime kadar işliyordu. Ama hesaba katmadığım bir detay vardı. Benim ölümcül bir hastalığım vardı kimsenin bilmediği. Oğlumu yaşatmaya tek yetermiş ömrüm canımı ona verip göçüp gidecektim bu hayattan. Ağlaya ağlaya çıktım yataktan. Mektup yazmam lazımdı geç olmadan.
'İyiki hayatımdasın huzurum.. İyiki o gün ansızın anonim olarak hayatıma girdin. Ben seni kelimelere sığdıramam belki ama seni hep severim. Kendimden her şeyden çok severim.. Hissettirebilir miyim bilmem ama bunu hep öyle bil. Yarın öbür gün bu hayattan göç edersem beni hiç unutma ama oğlumuza iyi bakacak biriyle evlen. Her şeyimizi oğlumuz için yap. Ona hep mutluluk ver. Ona asla hissettirme benim yokluğumu. Ben hastayım Ozan.. Yiğit Güney'i dünyaya getirmeye bünyem dayanamayabilir. Ama sen varsın. Sen ona iyi bakarsın. Esmer'im.. hayatım.. Ben her geçen gün eriyorum. Ben ölünce yatağımızın altındaki kutuya bak tamam mı? Hani o özel diyordum ya bizim tüm geçmişimiz o kutunun içinde. Anonim zamanlarından.. Oğlumuz büyüyünce ona bunları gösterirsin. Ve son kez seni herkesten çok sevdim. Oğlumu da hep seveceğim. Ben sizi hep izlerim için rahat olsun. Galiba bitirmem gerekiyor. Neyse.. elveda sevgilim..'
.
.
.
Yönetmenim şuraya hüzünlü bir yazar koyar mısınııız?
Aklıma bir anda gelen kurguyla yazmaya başlayıp asla hayal edemediğim bir sonla sonlandırmış oldum kitabı. Aslında ben kitabın hepsini yazıp öyle yayımladım. Çünkü böyle yapmasaydım aklıma hiçbir şey gelmezdi ve kitap yarıda kalırdı. O yüzden bu yazıyı geçmişten yazıyorum. Bugünün tarihi 8 Temmuz 2020. Ne zaman yayımlarım bu bölümü bilmiyorum ama kitabı bitirme tarihim bu. Yanımda olan olmayan herkese çok teşekkür ederim. Kitabı yayımladıktan sonra yine yazarım fikirlerimi.
Son olarak profilimdeki bir diğer texting olan Woah! a da bir şans verebilirsiniz bence. O ilk texting kitabımdı bu da ikinci. Her neyse şuan kendi kendime yazıyorum bu yazıyı ama umarım geniş bir okuyucu kitlesine ulaşırım.
Sizi seviyorum olmayan aşklarım 😽💜
Başlama tarihi: 29.06.2020 01.30
Bitiş tarihi: 08.07.2020 00.53
