ငါ့ ေျခေထာက္ကပက္တီးေလးကိုခပ္ဖြဖြထိေတြ႔ၾကည့္ရင္းမေန႔ညက ငါ့ ကိုပက္တီးစည္းေပးေနတဲ့သူ႔ပံုေလးကိုျပန္ျမင္ေယာင္မိတယ္။
သူ႔စိတ္ကခန္႔မွန္းရခက္လိုက္တာ ..။ ငါ့ကိုမုန္းေနတဲ့သူကဘာလို႔႐ုတ္တရက္ႀကီးလာဂ႐ုစိုက္ျပေနရတာလဲ။
ငါ့ကိုသေဘာက်ေနလို႔မ်ားလားဆိုတဲ့အေတြးေလးကိုေတာ့ငါ
ခ်က္ခ်င္းေခါင္းရမ္းထုက္ျပစ္လိုက္တယ္။
ျဖစ္မွမျဖစ္ႏိုင္တာ..။
သူသေဘာက်တာJin..သူခ်စ္တာJin..သူတန္ဖိုးထားတာJin....။
ငါမွမဟုပ္ခဲ့တာ ..ဘယ္တံုးကမွငါမဟုပ္ခဲ့ဘူးေလ။
'သူငါ့ကိုသေဘာက်တယ္' ဆိုတဲ့ေဝါဟာရေလးကိုအေပ်ာ္တမ္းစိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္ဖို႔ေတာင္မရဲခဲ႔ပါဘူး..။
"တီေတာင္....တီေတာင္...တီေတာင္...."
ျခံေ႐ွ႕ကလူေခၚ ဘဲလ္ေလးဟာ အဆက္မပ်က္ျမည္လာတယ္။တစ္ေယာက္ေယာက္က ငါ လာဖြင့္ေပးမဲ့အခ်ိန္ထိမေစာင့္ႏိုင္လို႔ စိတ္မ႐ွည္စြာႏွိပ္ေနပံုပဲ...။
"သူ မ်ားလား..."
ဗီဒိုထဲက coatတစ္ထည္ကိုအျမန္ေကာက္ဝတ္လိုက္ပီးျခံေ႐ွ႕ထြက္လာလိုက္တယ္။
"အျပင္ကဘယ္သူလဲ .. ဘာလို႔ ဘဲလ္ကိုစြက္ႏွိပ္ေနတာလဲ"
"Hoseok ..ငါတို႔ပါ.. Jinနဲ႔NamJoonေလ..."
"ဟင္.."
တကယ္ပဲ ငါ ေမ်ွာ္ေနတဲ့သူျဖစ္ေနခဲ့တာပဲ။
ငါျခံတံခါးကိုအျမန္ဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ အျဖဴေရာင္ကားေလးကငါ့အိမ္ေ႐ွ႕ထိေမာင္းဝင္လာတယ္။
ပီးေတာ့ကားထဲက သူနဲ႔Jinထြက္လာတယ္။
"ဒီအခ်ိန္ႀကီးဘာလာလုပ္ျကတာလဲ ..."
"ငါတို႔မင္းနဲ႔လာေနေတာ့မလို႔အထုပ္ေတပါတစ္ခါထဲသယ္လာတယ္Hoseok.."
"ဘယ္လို!.."
"ဟုပ္တယ္ေလ ... မင္းတစ္ေယာက္ထဲထားရတာငါစ္ိတ္မခ်ေတာ့ဘူး ... အဲ့ဒါေၾကာင့္ငါနဲ႔NamJoonကမင္းနဲ႔လာေနဖို႔ဆံုးျဖက္လိုက္တာ..."
