𝑫𝒆𝒗𝒊𝒍 𝑰𝒏 𝑴𝒆

-pαrт 12

part 12🖤✒

writer pov:

بدن خسته اش را روی تخت نچندان نرم اتاقش انداخت ، قطعا گشتن تمام آن جنگل وسیع کار آسانی نبود ولی چیزی که بیشتر از همه خسته اش کرده بود این بود که چیزی بجز یک دستبند نقره ایی پیدا نکرده بود ، دیگر داشت دیر میشد آنها یک سال بیشتر زمان نداشتند و روز ها داشت بسرعت می گذشت ، گاهی مسئولیت هایش آنقدر روی شانه هایش سنگینی میکردند که او هوس میکرد تمام 14 سال تلاشش را با تمام وظایفش جا بگذارد و به ناکجا آباد سفر کند ، تا آنجایی که یادش می آمد تمام عمرش منتظر این لحظات بود ، ولی الان خسته بود ، خیلی خسته و تمام امیدش با رفتن به خانه ی تهیونگ از بین رفته بود ، گاهی شک میکرد که تهیونگ همان برگزیده ی گم شده باشد ولی هیچ چیز تهیونگ بجز انرژی که ساتع میکرد به آن چیزی که آنها دنبالش بودند نمی خورد!

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

jimin pov

"یک جادوگر جایی تو قصر من نداره!"

.

.

"تو باید از اینجا بری!"

.

.

"پسرم!"

.

.

"لطفا ازش مراقبت کنین اون آینده ی شماست"

.

.

"لیاقت جادوگری مثله تو مرگه!"

"نههههههههههه"

با صدای جیغ بلندی چشمانم را باز کردم ، دستم را روی قلبم که با تمام سرعتش میزد گذاشتم ، عرق روی پیشانی ام را پاک کردم ، به سختی می توانستم نفس بکشم و قفسه ی سینه ام میسوخت ، با قدم ها بی جان بسمت پنجره رفتم و آن را باز کردم ، رایحه ی نمناک و سرد جنگل را وارد ریه هایم کردم و چشمانم را بستم ، من از کودکی کابوس میدیدم و به آنها عادت داشتم اما جدیدا آنها واقعی تر و ترسناک تر شده بودند ولی چیزی که بیشتر از همه مرا آزار میداد آن زن غمگین بود زنی که همیشه در خواب هایم بود و من هیچ وقت صورتش را ندیدم ، با صدای در متوجه ورود تهیونگ شدم ، آرام قدم بر میداشت و پاهایش را روی پارکت چوبی اتاق میکشید کنارم ایستاد و آرام لب زد

"بازم خواب دیدی؟"

"متاسفم ، بیدارت کردم؟"

دستش را روی شانه ام گذاشت

"نه بیبی تو که میدونی من شبا رو بیدارم"

سرم را آرام تکان دادم

"فکر کنم بی خوابی های تو به منم سرایت کرده ، شبا نمی خوابم اگرم بخوابم کابوس میبینم!"

"خوبه پس میتونیم شبا بریم بیرون قدم بزنیم"

با تعجب به تهیونگ که کاملا جدی به منظره ی روبه رویش خیره شده بود نگاه میکردم و دنبال یه رد از تمسخر در او میگشتم با تعجب و کمی اشتیاق گفتم: