Twins *2

~ 13 ~

Maandag 2 februari 2037, 19:00

POV Nora

'Wow!', lacht Harry als ik in zijn armen storm zodra hij de voordeur heeft geopend. 'Heb je me zo erg gemist?' Hij houdt me een stukje van hem af, zodat hij me aan kan kijken en zijn gezicht betrekt. 'Wat is er?', vraagt hij gelijk bezorgd.

'H-Hij is terug', stamel ik en ik voel de tranen weer over mijn wangen stromen. Harry trekt me stevig tegen zich aan en gaat met zijn hand over mijn rug heen. Ik klem me aan hem vast.

'Wie is terug?', vraagt hij voorzichtig na een tijdje, als ik weer wat rustiger ben geworden. 

'A-Axel.' Harry verstijft en hij drukt me nog dichter tegen zich aan, als dat al kon.

'W-Wat?', hoor ik achter Harry vandaan komen. Ik laat Harry meteen los, om Megan en Louis te zien staan. Achter hen staan Liam, Aivy, Niall en Aislynn, die me net zo verbaasd aankijken. Louis trekt Megan tegen zich aan, die meteen begint te huilen.

'Hoe weet je dat?', vraagt Niall dan zacht.

'Ik vroeg Scarlett naar haar eerste werkdag bij de StarBucks en toen zei ze dat ze me de groetjes moest doen van Axel', zeg ik zacht. 

'Kom, dan gaan we naar binnen', zegt Harry, terwijl hij een arm om me heen slaat en me meeneemt naar binnen. De rest volgt ons.

'H-Hoe kan dit? Hij zou vijftien jaar de cel in moeten', snikt Megan tegen Louis' borst. Ik haal mijn schouders op en ga bij Harry op schoot zitten, die gelijk zijn armen om me heen slaat. 

'Dat is alweer vijftien jaar geleden, schat', zucht Louis, terwijl hij met zijn hand over haar rug heen gaat. 'Het komt goed. Hij komt niet bij je in de buurt. Hij weet niet waar we wonen. We zijn verhuisd, weet je nog?'

'Is het een idee om de politie te waarschuwen? Omdat hij contact met ons heeft opgezocht?', stelt Liam voor.

'We weten niet eens zeker of hij het was', mompel ik. 'Het kan net zo goed een maatje van hem zijn geweest.'

'Dat is net zo erg', mengt Aivy zich in het gesprek. 'Als hij via zijn maatjes Scarlett al heeft weten te bereiken, maak ik me zorgen om de kinderen. Wat als hij via hen probeert contact te zoeken met ons?' Ik zucht even en haal een hand door mijn haar.

'Ik weet het', zucht ik. 'Maar we hebben geen enkel bewijs. Naar de politie gaan heeft op dit moment geen zin.' Megan maakt zich los van Louis' omhelzing en kijkt mij aan.

'Ik voel me bedreigd. Dat kunnen we toch wel aangeven bij de politie? Hij zit niets voor niets vast.' Ze is even stil. 'Of zat', mompelt ze. 'Wat als hij achter ons aankomt, omdat hij wraak wilt? Oh mijn god', mompelt ze vervolgens.

'Laten we eerst even afwachten of er verder nog iets gebeurd. Misschien wilde hij ons alleen even angst aanjagen door onze kinderen ons de groetjes te laten doen van hem', mengt Niall zich nou in het gesprek.

'Inderdaad. Wie zegt dat hij hier verder op door gaat?', voegt Aislynn toe aan het gesprek. 

'Ik weet het niet hoor', mompelt Megan. 'Het voelt niet goed.'

'Het komt goed, schat', stelt Louis haar gerust. 'Hij komt niet bij je in de buurt, dat beloof ik je. En anders zal ik je beschermen.'

'En dan weer een mes in je buik krijgen zeker?', snuift Megan. 'Nee, we moeten de politie waarschuwen. Ik ga niet weer in die angst leven. Ik heb eindelijk mijn leven weer op orde na al die tijd met hem.'

'Eindelijk? Het is vijftien jaar geleden!', zegt Louis verbaasd. Megan rolt met haar ogen.

'Je weet best dat ik nog steeds af en toe nachtmerries heb', mompelt ze tegen Louis.

'Moet je niet een keer naar een psychiater ofzo gaan?', stelt Liam voor. 'Het is niet goed als je nu nog steeds last hebt van nachtmerries. Het is ruim vijftien jaar geleden sinds we je daar weg hebben gehaald.'

'Het gaat goed', mompelt Megan weer. 'Ik heb ze nog maar heel zelden. Ik hoef niet naar een psychiater toe.' Liam knikt even en laat het er maar bij zitten. Er tegenin gaan heeft toch geen zin. Megan is af en toe zo eigenwijs.

Ik hoor iemand de trap aflopen en gebaar naar iedereen dat ze stil moeten zijn. Scarlett komt even later de woonkamer in lopen. Ze glimlacht breed als ze iedereen ziet zitten. 'Oh, ik ben zo terug!' We kijken haar allemaal verbaasd na als ze weer naar boven rent. Even later komt ze weer naar beneden met een envelop in haar handen. 'Deze moest ik aan jou geven', zegt ze, terwijl ze de brief aan Megan geeft. Megan kijkt ons verward en bang aan. Allemaal denken we hetzelfde: Axel. 

Megan opent de envelop met trillende handen en haalt er een geschreven brief uit. Haar gezicht wordt steeds bleker en op het eind begint ze te snikken. Scarlett kijkt haar verbaasd aan. 'Scar, wil jij even een glas water ophalen voor tante Megan?', vraag ik zacht aan haar. Scarlett knikt snel en loopt richting de keuken. 'Wat staat er in?', vraag ik aan Megan zodra Scarlett weg is.

Louis neemt de brief van Megan over, aangezien zij op dit moment geen woord over haar lippen heen kan krijgen en begint voor te lezen.

'Hallo bitch,

Heb je me gemist? Of hebben jullie me gemist? Hoe gaat het nou met jou? Ik hoop dat het heel slecht met je gaat. Zo niet, dan zal ik daarvoor gaan zorgen.
Van vrienden van me heb ik te horen gekregen dat je inmiddels getrouwd bent en twee kinderen hebt. Ook weet ik dat jullie groepje nog steeds zo hecht is en dat jullie kinderen dat ook zijn. Wat zou het erg zijn als daar wat mee zou gebeuren, of niet?

Halverwege de maand februari zit mijn straf er dan eindelijk op en dan kom ik wraak nemen. Mijn vrienden houden alles voor me in de gaten. Hulp inschakelen heeft geen zin. Ik maak jullie allemaal kapot.

Eén voor één. 

- A.'