Twins *2

~ 22 ~

Zondag 8 februari 2037, 14:00

POV Scarlett Styles

'Scar?', roept Jayden naar boven. De deurbel ging net, waarna Jayden naar beneden stormde om de deur open te doen. Waarschijnlijk verwachtte hij iemand. 'Er is ene Lenny voor je!' Ik frons even. Wat doet Lenny nou hier?

Dan herinner ik me het weer: we zouden samen gaan leren. 

Ik klap mijn laptop dicht, waarop ik een serie aan het kijken was en loop snel naar beneden. Daar moet ik mijn best doen om mijn mond niet open te laten zakken. 

Lenny heeft een zwarte skinny jeans aan, met daarboven een donkerblauw shirt wat strak om zijn lichaam zit. Daar overheen draagt hij een grijs vest, waarvan hij de rits open heeft gelaten. 

'Ga je me nog naar binnen vragen of?', grinnikt Lenny. Ik schrik op van mijn gestaar en stap opzij, zodat Lenny naar binnen kan. Ik voel het bloed langzaam naar mijn wangen stijgen. Snel kijk ik naar beneden. 'Mooi huis.'

'Dank je', mompel ik. 'Uhm. Wil je wat drinken?' Ik kijk weer op en zie Lenny knikken. Daarna kijkt hij me even met een grijns aan, die al snel weer is verdwenen. 

'Heb je cola?' Ik knik en loop richting de keuken. Lenny loopt achter me aan. In de keuken schenk ik twee glazen vol met cola, waarvan ik er een aan Lenny geef. 'Dank je.'

'Wil je beneden zitten?', stel ik voor. Lenny haalt zijn schouders op. 

'We kunnen ook naar boven?', stelt hij op zijn beurt voor. 'Ik denk dat dat beter is voor de concentratie. Hier kan iedereen zo naar binnen lopen.' Ik knik langzaam. 

'Ja, daar heb je gelijk in. Nou, volg mij dan maar.' Ik loop voor hem de trap op, richting mijn kamer. 'Let niet op de rommel. Ik was even vergeten dat je vandaag langs zou komen.' Ik open de deur naar mijn slaapkamer en kijk even rond. Op zich valt de rommel wel mee, maar er liggen een aantal kledingstukken verspreidt over de grond. 

'Leuke BH', grinnikt Lenny achter me. Mijn blik valt op de bloemetjes-BH, die net naast de deur ligt. Mijn wangen kleuren rood en snel probeer ik hem onder mijn andere kleding te verstoppen. Niet dat dat veel zin heeft, aangezien Lenny hem nou toch al heeft gezien. 

'Uhm, thanks.' Ik besluit toch maar snel mijn kleding van de grond te rapen en in de wasmand te gooien. 'Ik ben zo terug. Je mag wel alvast gaan zitten.' Lenny grinnikt nog een keer, terwijl ik de slaapkamer uit vlucht. 

'Dus', grijnst Jayden, die ik op de gang beneden tegen kom. Hij wiebelt met zijn wenkbrauwen. 'Lenny, huh?' Ik rol met mijn ogen.

'We zijn niks, Jay.' Jayden grinnikt en slaat een arm om mijn schouders heen.

'Yeah right, sis.' Ik sla zijn arm van me af en grom even. 'Ah, mijn kleine zusje is verliefd!' Ik geef Jayden een duw tegen zijn schouder.

'Shut up!' Jayden grinnikt weer en volgt me naar de wasruimte, waar ik mijn kledingstukken in de wasmand gooi. 'Ten eerste: ik ben ouder. En ten tweede: Lenny ziet mij toch niet staan.'

'Waarom zijn vrouwen altijd zo sensitief op dit gebied? Scar, natuurlijk ziet hij je wel staan! Waarom is hij anders hier?' 

'Leren.' Jayden trekt een wenkbrauw op.

'Yeah right. En wie stelde het voor?' Ik denk even na.

'Lenny', mompel ik dan, waarna ik mijn armen over elkaar heen sla. 'Maar dat betekent niks. Hij wil vast alleen maar vrienden zijn. Hij ziet me vast niet op die manier.'

'Scar, geloof me: dat doet hij wel. Ik zag hoe hij naar je keek toen je naar beneden kwam lopen. Hij ziet je echt wel zitten.' Ik zucht even. 'Maak je geen zorgen, oké?' Ik knik even, voor ik weer richting de gang loop.

'Thanks, broertje.' Hij kijkt me verontwaardigd aan, waarop ik mijn tong naar hem uitsteek. Daarna draai ik me weer om om naar boven te gaan.

'Vrij voorzichtig', hoor ik nog achter me, wat me met mijn ogen laat rollen. Ik steek nog snel mijn middelvinger naar hem op, waarop hij reageert met een grinnik. 'Love you too, sissie.'

'Dat duurde lang', grinnikt Lenny als ik mijn kamer weer binnen loop. Hij kijkt naar het fotolijstje van ons gezin, dat naast mijn bed op het nachtkastje staat. Ik glimlach even als ik terug denk aan het moment waarop de foto was gemaakt.

Het was tijdens een prijsuitreiking voor beste artiest, die mijn vader en ooms hadden gewonnen. De jongens waren de hele avond irritant en hyper, tot het moment dat ze de prijs kregen. Toen werden ze nog irritanter en drukker, als dat al mogelijk was. De foto was gemaakt voor de prijsuitreiking begon. 

'Ja, broertjes', zucht ik als antwoord, terwijl ik me naast Lenny laat zakken. 'Met welk vak wil je beginnen?'

'Geschiedenis? Ik ben daar niet zo heel goed in.' Ik knik even en sta op om mijn boeken uit mijn boekenkast te pakken. 'Jayden is vast erg beschermend over je.' Ik haal mijn schouders op.

'Dat valt best mee. Hij is gewoon irritant af en toe. Hij heeft me tot nu toe nog nergens echt voor hoeven beschermen.' Ik draai me weer om naar Lenny, die rood wordt en snel wegkijkt. Ik haal een wenkbrauw op, maar besluit er niet naar te vragen. In plaats daarvan loop ik naar hem toe en neem ik weer naast hem plaats op mijn bed. 'Jayden en ik kunnen wel goed overweg met elkaar. We kunnen alles kwijt aan elkaar en nemen het altijd voor elkaar op.'

'Ik heb jullie covers op YouTube gezien. Jullie zijn echt goed.' Mijn wangen worden rood en dat wordt alleen nog maar erger als Lenny zijn hand op mijn bovenbeen legt. 'Je stem is echt heel mooi.' 

'Thanks.'