My Wife has An Amnesia

CHAPTER 37 :

JAZMINE POV :

Tama ba tong nakikita ko o namamalikmata lang ako?  . Ako ba talaga tong nasa cp niya? .

Agad kong hinanap ang photo album niya at pinag masdan ang mga larawan na nandodoon.  Sa bawat pag scroll ko ay wala akong makita kundi mga stolen shot ko .

Mga larawan kung saan mahimbing ako natutulog mga nude pictures ko sa loob ng kwarto niya.  Habang naluluto , at mga iba pang litrato na hindi ko matandaan.  Ibang iba ang itsura ko doon dahil may soot akong salamin at mukhang bata bata pa ako ng onti nun.

Nakita ko rin na kinuhanan niya ako ng litrato habang pinag mamasdan ko ang mga halaman dito sa green house.

Wala akong ginawa kundi mag scroll hanggang sa may isang litrato kung saan napahinto ako. Hindi ko maiwasan ang mapa luha sa nakita ko.  Ito yung araw ng kasal namin. Paano niya nasasabi na walang pag mamahal sa marriage namin kung sa cellpalang niya ay makikita mo na yung katibayan na minahal nga niya talaga ako. 

Itinutok ko ang tingin kay lucas na tumatayo mula sa pag kalaglag niya. Nang makatayo na siya at naayos ang sarili ay hindi siya nag atubiling tumingin agad sa direksyon ko.  Parehong nag tama ang mga mata namin at nakita ko ang emosyon niya mula sa mga paningin niya.

Halatang nag aaalala ito hindi ko alam kung dahil sa cellphone ba niya o dahil saakin.

Lumapit siya saakin at pinunasan niya ang mga hula na pumapatak mula sa mga mata ko gamit ang panyo na kakakuha lang mula sa bulsa niya .

" shhh..  Shh please dont cry.  I dont want to see you like this " sabay akap niya saakin. 

Sa mga oras na ito lahat ng pride na binuo ko mula sa huling gabing pag tatalik namin ni Dominick ay nawala ng isang iglap lang.  Hanggang ngayon hindi ako makapaniwala na ganito ako pinapahalagahan ni lucas .

Patuloy parin ako sa pag luha hangang sa naisipan kong itanong sakanya tungkol dito.

" a-ano to?  Is this really me?  "

Naramdaman ko naman na tumango siya habang patuloy parin siyang naka akap saakin.

" b-but... w-why?  I thought that you really dont love me at the first place.  " nagugulumihan na ako.

" sorry... " bungad niya.

" h-huh " humahagikgik na tugon ko.

" i love you "

Hindi ko maiwasan ang mas malito sa mga sinasabi niya. Ano ba talaga paniniwalaan ko?  .  Hindi kaya sinasabi nya lang saakin na hindi kami nag kakasundo mag asawa mula nang nalaman niyang may amnesia ako ay dahil sa gusto nitong mambabae?. 

" the first time that i lay my eyes on you...  Was the day that you caught my attention . You make me feel better at that day when i was feel devastating ."

Huh ano?  Ano naman ginawa ko sakanya nun mga araw na iyon dahilan para maibsan yung kalungkutan na nararamdaman niya?

" you were reaping all the photos you have in your minibox while laughing alone in the hallway without knowing that someone is around you.  You look idiot though.... "

" huuuh?  That's very embarrassing. Please dont say anything " habang nag sasalita ako ay bigla kong napansin na bumalik lahat ng alaala ko. 

Ng mga panahon na iyon galit na galit ako kay angela.  Oo si angela.  Siya ang nag iisa kong pinaka kinagagalitan . Wala akong masamang ginagawa sakanya pero hindi ko lubos maisip bat ako parati ang naiisipan niyang saktan at pag tripan.  Wala naman akong ginawa sa buhay ko nun kundi mag aral at gawin yung bagay na ikabubuti ko para maging proud ang magulang ko saakin.

Ayun ang mga bagay na ginagawa ko para matuwa naman saakin ang mga magulang ko dahil pag katapos mamatay ang kuya ko mula sa car accident,  wala na silang ginawa kundi ituring ako na wala lang. 

Galit na galit ako nun hanggang sa dumating ang araw kung saan ikakatagpo namin ang pamilya ni lucas para isaayos ang mga bagay bagay para sa magiging kasal namin .

May boyfriend ako ng araw na iyon pero nung ibinalita ko na sakanya ang tungkol sa arrange marriage ay doon niya ako basta basta iniwan ng walang pasabi.