🔥 epilogue.

357 13 8
                                    

ps: long chapter.


third person's


"babalik ako ah."

"hihintayin kita."

mala-hello, love, goodbye man ang dating... pero iyon talaga ang tunay na nangyari. at iyon ang huling paguusap nila.

its been like.... months? or i mean, almost a year now since that night happened. the momories in mingyu's head was still explicit, every single moment happened, tandang tanda nya. kabisadong-kabisado nya.

maski kung paano ngumiti si wonwoo sa kanya sa huling pagkakataon. and how wonwoo took his first step at that bridge. even the way his heart shattered into millions of pieces.

wala na yung tao, pero kabisado nya padin ang pakiramdam.

akala nga nya non, hindi nya kayang tumayo ulit. all he thought was, he couldn't make it without wonwoo by his side. he made a promise na once na magkita ulit sila ni wonwoo in that time, hindi nya na papakawalan pa si wonwoo. kahit pa kuhanin sya ulit ng anghel or something, he'll not let go of wonwoo's. pero iba ang nangyari, hindi ganon sa inaakala nya.

kasi si wonwoo mismo ang may gustong umalis. si wonwoo mismo ang may gustong gumawa. but he knows that it was all for good. he knows that after that, they'll be as happy as they want for themselves. he trusted wonwoo that much, every single syllable wonwoo had said, nagtiwala sya.

kaya ngayon wala syang ibang ginagawa kundi... maghintay.

maghintay na isang araw, babalik si wonwoo. that one day, they can finally resurrect their love that died many years ago. maghihintay sya.. no matter what.

nabaling ang tingin ni mingyu sa kanyang cellphone. it has suddenly rang on the passenger seats, sakto kasi nakahinto ang sasakyan dahil sa traffic light. he picked up his phone and answered the call without looking at the caller's id.

"hello?"

nakarinig sya nang ingay mula sa kabilang linya. based on the noise and the commotion he heard on the other line, alam nya na kung sino ang tumawag kahit hindi nya tinignan kung sino nga ba talaga.

inilagay nya sa dashboard ng sasakyan nya ang cellphone at ni-loud speaker nya ito tsaka nagmaneho ulit.

"h-hello?! mingyu! nasaan ka na? aba naman wala ka na nga sa ceremony wala pa din sa reception!"

napangisi at napailing nalang si mingyu. dapat kasi talaga aattend sya nang ceremony, but then nalate sya nang gising dahil sa jetlagㅡ"kuno" nya eh galing lang naman syang jeju nung nakakaraang araw.

"sorry na hyung, nalate ako ng gising e. by the way, papunta na ko sa reception. dont you ever dare eat without me."

mingyu heard seungcheol gasps. he can also hear a lot of people, mostly yung mga kaibigan nyang kompletoㅡmaliban sa isa. at alam natin kung sino ang isang yun.

iniliko na ni mingyu sa kanang bahagi ng highway ang kanyang kotse. masikip at makitid ang daan, buti nalang at wala syang nakasalubong na palabas nang kalsadang yun.

resurrects [meanie]✔Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon