weakness & love • sinman

iii.

medyaya çok severek yaptığım bir editi bırakıyorum izlerseniz aşırı mutlu edersiniz beni, iyi okumalar <3

okul çıkışı sinan eve vardığında ilk işi köpeğine mamasını vermek oldu. birkaç saat boyunca koltukta yatıp dinlendi. tam uykuya dalacakken çalan kapı ziline küfür edip kalktı.

gelen kişinin yine eşya almak için gelen babası olduğunu düşünmüştü ama kapıyı açınca yanıldığını fark etti. osman, telefonla konuşurken eve girdi.

''abi bize 12 lahmacun, yarısı acılı olsun bir de 4 ayran.'' diyerek telefonu kapattı.

sinan çocuğa şaşkınlıkla baktı,

''sana da merhaba. iştahımız da açıkmış maşallah.''

''e kalabalık olacağız.''

''kalabalık derken?''

''diğerlerini de çağırdım.'' osman bunu söyledikten sonra, sinan neden olduğunu bilmiyordu ama hayal kırıklığına uğramış gibi hissetti.

osman, sinan'ın gözünün önünden geçen anlık duyguya şaşkınlıkla baktı. sinan'ın sadece yüz ifadesine bakarak bir şey anlayamazdınız ama gözleri duygularını ele veriyordu.

sinan, hemen kendini toparlayıp ''bira?'' diye sordu. az önce neden böyle hissettiğini kendi de anlamamıştı.

osman başıyla onayladı ve balkonu gösterdi,

''hava güzel, balkonda içelim mi?''

sinan onayladı ve ellerinde biralarla balkona oturdular. balkon tam denize bakıyordu ve huzurlu bir havası vardı.
sessizliği osman bozdu,

''yalnız mı yaşıyorsun burada?''

''annem ve babamın başka başka aileleri var burayı da bana bıraktılar işte.'' sinan devam etme gereği duydu, garip bir şekilde osman'a güveniyordu

''babam ara sıra gelir yeni karısı için buradan eşyaları alıp götürür falan, onun dışında pek de görüşmüyoruz zaten.'' diye devam etti ve osman'a çevirdi bakışlarını.

osman onu anlayışla dinliyordu ve gözlerinde hafif bir sinir de vardı, kolunu sinan'ın omzuna doladı destek vermek ister gibi.

''baban diye küfretmiyorum ama tam bir şerefsizmiş.''

sinan hafif bir tebessümle osman'ın gözlerine bakarak,

''küfür etsen de bir şey demezdim zaten, hak ediyor.''

birbirlerine bakarlarken kapı çaldı. sinan yavaşça osman'ın kollarından sıyrılıp kapıya bakmaya gitti ve arkasında da onu gülümseyerek izleyen bir osman bıraktı.