Ninni (+18)

2."kalbi Kırık Kız Çocuğu"

Medya❤️

Mutlu bir çocukluk geçirmedim
ama çocukken çok mutluydum. Her
zaman gülümsedim. Benim
gülüşlerimi, mutluluğumu çaldılar
Tıpkı hayallerimi yıktıkları gibi...
Afitap
Kalbi kırık kız çocuğu

Kaçmak
İnsan kimden ve neyden kaçar?
hangi korkusu yüzünden bütün
hayatını, ömrünü kaçarak
geçirir. Veya gerçekten cesurca
o kişinin karşısında durup
savaşabilirmi?

Ben yapamadım.
Kaçtım

Hemde tüm hayatım boyunca,
korkuyu iliklerimde hissetmedim,
korkuyu damarlarımda taşıdım.
Gözlerimi kapadığımda bugünde
ölmeden veya yakalanmadan
bitirdim, gözlerimi açtığımda ise
bugünde ölmeden yada
yakalanmadan bitirebilecekmiyim
düşüncesiyle yaşıyorum, yaşadım.
Hayatımı tek bir kişiden kaçarak
geçirmedim birçok kişiden kaçtım.

ölümden kaçtım ben.

Ama hayatımda tek bir kişiye
yakalanmaktan korktum hep,
diğerlerinin sonu belliydi. Ölüm.

Ama o farklıydı ona yakalanırsam
Sonucu ölümdende beterdi.
Yıllar önce batmamak için
kaçtığım bataklığa batardım.
İşte o zaman tüm benliğim,
gözlerimin önünde bir hiç gibi
yokluğa gömülürdü.

Melek, şeytana secde ederdi.

Ama şimdi burdayım. Henüz
yakalanmamış benliğimi
kaybetmemiş ve ölüme gitmek
için hazır bir halde...

Aynadaki yansımama baktım.
Ben değildim bu bambaşka biriydi.
Simsiyah olan saçlarımın aksine
onları saklayan kızıl peruğum
ve yemyeşil gözlerimi saklayan
simsiyah lensler hazırdım işte
tamamen bir yabancı olarak
hazırdım.

ölüme hazırdım.

Hayatımda kendi şaçlarımı ve
gözlerimi kullandığım kısım
çok azdı. Kimdim ben, neydim
veya Hangi saç ve göz rengine
sahiptim. Çok az kişi bilirdi bunu
hep yabancıyım kendime.

Bir elimde saçlarımın rengindeki
eskimiş siyah ayıcığım diğer elim
annemin elleri arasındaydı. Annem
bugün gezmeye gideceğimizi
söylemişti bu sabah. Beni güzelce
yıkamış hazırlamıştı çok
şaşırmıştım çünkü annem benimle
ilgilenmezdiki! Şimdi ise heyecanla
nereye gideceğimizi düşünüyordum.

Gözlerim yırtılmış ayakkabılarıma
takıldığında gülümseme genişledi.
Belkide bana pespembe bir ayakkabı
almaya gidiyorduk yada mavi bu
düşünceler gülümsememi
arttırdığında hemen kafamı
annemden başka tarafa çevirdim.
Kızardı o benim gülümsememe
ona benzediğimi söylerdi. Kim
olduğunu anlamamıştım.
Soramamıştımda kızar diye
korkmuştum.

Annemle karanlık, yıkık, dökük bir
sokağa girdiğimizde korktum.
Ben korkardımki karanlıktan
canavarlar olurduki karanlıkta!