"Eteğini çıkar" katı ve hissiz sesini
duyduğumda ellerim titremeye başladı.
Gözyaşlarım sessiz sessiz
yanaklarımdan süzüldüler.
Titreyen elimi eteğimin fermuarını
getirip açtım. Eteğim yavaşça yere
düşerken benim gözlerim hala onun
buz...
Yürüdüğüm yol, sorğuladığım gerçekler, yaşadığım hayat hiçbiri Benim seçimim değildi. Bunlar daha ben kundakta bebekken Yaşamak zorunda bırakıldığım gerçeklerdi. Bunları tek başıma yaşamış gibi hissetmem yüreğimdeki ateşi körüklerdi hep.
Bir ikiz kardeşim vardı. Bunu hep hatırlattım kendime yalnız değilsin. Bir kardeşin var.
Ama olmadı. yalnız hissetmekten kendimi alıkoyamadım. Düştüğüm çukurda, battığım bataklıkta yalnızdım. Bedenim bir mal gibi satıldığında, bir hiçmişim gibi benden yaşça büyük adamların altına yatmak zorunda bırakıldığım da çok küçüktüm. Onlar için yaşımın bir önemi olmamıştı. Önemli olan cinsiyetimdi. Onuda ben seçmemiştim, kadın düşmanı bu dünyaya kadın olarak gelmeyi ben seçmemiştim.
Boş sokakta sadece üçümüzün adım seslerinden başka ses yoktu, yaklaşmıştık bu sokaktan sonrasına sadece izin verildiği sürece girilirdi. Zaten çoğu insan başına bela almamak içinde buraya uğramazdı.
Sonunda gelmek istediğimiz yere geldiğimizde adımlarımı durdurdum. Önümde kocaman bir demir kapı vardı simsiyah ve yukarıya doğru uzanıyordu. İçerden biri açmadığı sürece dışardan açılmayacağı çok belliydi. Ama umrumda değildi buraya kadar geldiysek o kapıdan içeri girmeden gitmezdim.
Aslan bir adım öne çıkıp kapının biraz üstünde çok dikkatli bakılmadıkça farkedilmeyecek Olan bölgeye parmağını bastırdığında kapı büyük bir gürültüyle aralandığında şaşırmamıştım demiştim o kapıdan ne olursa olsun giricektik.
Yağızın şaşırmış sesini duyduğumda sürükleyerek getirdiğim taşı ileri doğru fırlatıp, ona döndüm.
"lan senin parmağınmı açtı kocaman kapıyı" gözleri kocaman açılmış demir kapıyı işaret ediyordu.
Aslan sırıtıp yürümeye başladığında bende onu takip ettim. Arkadan Yağızın homurdanmaları duyuluyordu.
İçeriye adım attığımızda kapı ardımızdan büyük bir gürültüyle kapandığındada durmadık, zaten Üçümüzde buraya geldiğimizde neleri göze aldığımızın farkındaydık.
"burası nasıl bir yer lan" yağız büyülenmiş gibi konuştu Zaten dediği kadar vardı. Giriş kısmı taşlarla kaplı olsada her yer ağaçlıktı sanki ağaçlar buranın görünmesini engelliyormuş gibiydi. Ağaçların neyi gizlediği ise Zaten belliydi simsiyah kocaman Göğe kadar uzanan bir bina vardı O kadar siyahtıki karanlıkla bütünleşmişti sanki ve o kadar karnlıktıki insanların karanlık tarafı gibiydi. Dışarıdan ne kadar ulaşılsada görülmezdi bu bina ne kadar büyük olsada ağaçlar onu saklamıştı.
"hadi gelin." gözlerimi binadan Çekip aslanın girdiği kapıdan büyük simsiyah kapıdan içeri girdim. Evin duvarların aksine beyazdı. Etrafa heryer de tablolar asılıydı onun dışında evin heryeri renkliydi dışarısının aksine her renkten bir tane vardı evin içerisinde, merdivenler her taraftaydı üst katlarda yukarı doğru çokça merdiven olsada alt katlardada çok fazla vardı. Aslan alt katlardaki merdivenlerden inmeye başladı. Merdivenler sanki bir kuyu gibiydi dibe batan bir kuyuyu andırıyorlardı.
Merdivenlerden inerken bile hertarfta tablo asılıydı çeşit çeşit farklı şekillerde tablolar vardı. Aşağıya yaklaştıkça hafif bir müzük sesi duyulmaya başladı. Aradığımız yer aşağıda olmalıydı.
Son basamağıda indiğimizde aslan önümüzde durdu ve kapıyla aramızdaki bağlantıyı kesti. "Beyler bayanlar bu kapıdan girdiğiniz anda hiçbir şey eskisi gibi olmayacak o yüzden bu kapıdan girdiğimiz an afitap benim sevgilim yani yeni adıyla deniz yağız da çok samimi arkadaşımız Sefa anladınızmı?"
Kafamı salladım sadece ne denirdiki ben artık afitap değil denizdim.
" benimki ise kılıç" aslanın kendi adını söylemesiyle Yağızın kaşları çatıldı." ya oğlum bune herkes havalı isimleri almış birde benimkine bak bende istiyorum havalı isim"bunları çocuk gibi ayağını yere vurarak söylemişti.
" nesini beğenmedin bebeğim senin için özel olarak seçtim işte" Yağızın yanağından makas alarak söylemişti. Yağız sinirle üzerine atıldığında aslan arkama saklandı. "afitap koru beni" üzerimdeki hırkayı çekiştirmeye başladığında sinirle nefes alıp aslanı arkamdan çıkarmış onu vurmaya çalışan yağızıda kolundan tutarak diğer tarafıma çekmiştim.
"yeter! Şuan en son düşünmemiz gereken şey isimlerimiz bu yüzden çocuk gibi kavga etmeyi kesin bu kapıdan girdiğimiz an farklı kişilersiniz unutmayın efe için burdayız." yağız suçlu bir çocuk gibi kafasını eğdiğinde aslanda parmaklarıyla oynuyordu. Derin bir nefes alıp" hadi girelim"diyip önden ilerlemeye başladığımda Önüne geldiğimiz kapıyı açtığım an Yağızın şaşkın sesini aslanın ben demiştim diyen sesini işitmiştim. Çünkü burası tahmin edebileceğinizden daha kötü bir yerdi.
Son ses açılmış müziğin sesi içiriden gelen ter, içki, sigara kokusu, masaların üstünde oynanan kumar, kapalı cam fanusların içinde çırılçıplak dans eden kadınlar kenarda koltukta oturan adamların yanlarındaki ikişer üçer tane olan kadınlar, ve yarı çıplak bir şekilde onlara içki dağıtan kadınlar. Kafamı nereye çevireceğimi bilemedim ama bunlar şaşkınlıktan yada korkudan değilde buranın bana çok tanıdık gelmesindendi nefesimin daraldığını hissediyor sanki görünmez bir el boğazımı sıkıyor gibiydi. Aynısı oluyor küçüklüğümde, geçmişte set çektiğim anılar kafamda gün yüzüne çıkıyordu.
Her şey daha yeni başlıyor, Geçmişin suları tekrar gün yüzüne çıkıyor. Herkesten saklanan geçmişin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
