The deal (Voltooid)

24// Eigen plekje

Pov Brooklynn Marshall

'Waar gaan we nou heen?' zeur ik. 'Dat zie je vanzelf.' zegt Victoria voor de zoveelste keer al zuchtend. Ze is mijn gezeur volgens mij meer dan zat, maar ja ik heb het aangegeven. Verrassingen zijn niet mijn ding en toch organiseert ze er een. Niet veel later komen we aan bij een huisje. 'Omdat jullie gaan trouwen en ik niet zo ben van de standaard cadeau's wilde ik jullie verrassen met dit.' zegt Victoria. We stappen uit de auto en volgen haar naar binnen.

Binnen overhandigd ze mij de sleutel. Ik kijk haar verbaasd aan. 'Ik wilde jullie verrassen met iets waarvan ik weet dat het gebruikt zou worden dus jullie of nouja eigenlijk Brooklynn is nu eigenaar van deze bungalow.' zegt Victoria. Ik vlieg haar om de hals. 'Je maakt een grapje zeker?' Ik kijk haar met grote ogen aan en ze schudt haar hoofd. 'Zeker niet.' 'Victoria dat had zeker niet gehoeven.' 'Jawel, je bent nu familie.' Ik slik bij die woorden. Alles is nep maar dat weet ze niet.

Ik zou nooit een deel van de familie uitmaken want ik beteken niks voor Blaze. Alles is voor de show en daar kan ik niks aan veranderen. 'Baby?' Blaze zijn stem haalt me weer naar het hier en nu. 'Sorry ik was even ergens anders in mijn gedachten.' mompel ik snel als excuus. 'Laten we het bekijken.' Victoria trekt me vrolijk mee. Ik vraag me af hoe een negentienjarig meisje dit überhaupt kan betalen maar besef me algauw dat ze uit een ontzettend rijke familie komt.

***

'Het is echt ontzettend mooi Victoria maar dit kan ik niet aannemen.' zeg ik. Ik kan nooit zo'n groot cadeau aannemen, hoe mooi het gebaar ook is van haar. Het betekend ook dat ik vast zit aan deze bungalow, zelfs als het contract eindigt. 'Please toe nou Brooke.' Brooke, ze geeft me een bijnaam. Eentje anders dan Baby. Ik glimlach. 'Nou vooruit dan!' Nogmaals vliegt ze me om de hals. Ik knuffel haar terug. Blaze staat op een afstandje naar ons te kijken.

Victoria laat me los waarna ze wegloopt. 'Zozo een eigen bungalow.' Ik rol met mijn ogen en laat hem duidelijk weten dat ik het te veel vind. 'Dit was jou idee of niet?' mompel ik. 'Misschien.' Hij komt dichterbij. 'Was eigenlijk al wel te raden. Ze is pas negentien. No way dat ze dit kan betalen.' mompel ik weer. 'Eigenlijk heeft ze meer dan drie kwart zelf betaald. Ze is rijker dan je denkt.' lacht Blaze. Ik rol weer met mijn ogen en laat een zucht horen.

'Het was meer zodat je het penthouse uit kan wanneer je even genoeg van me hebt. Ik wil elkaar niet elke dag op de lip zitten. Daarnaast kan je je vriendinnen hier ongestoord uitnodigen.' Daar zit wat in. Ik hoef niet constant bij Blaze op zijn lip te zitten of andersom. Op deze manier kan ik ook mijn rust pakken als het me even te veel wordt. 'Het zal je af en toe goed doen.' Hij legt zijn hand op mijn arm.

De haartjes op mijn arm gaan rechtovereind staan. Soms wil ik dat mijn lichaam niet zo heftig op hem reageert, helaas heb ik daar niks over te zeggen. 'Was het leuk om mijn geld uit te geven?' fluistert hij dan in mijn oor. Een grijns siert mijn lippen. 'Op zich, best wel ja.' zeg ik dan op een gemeen toontje. 'Fijn dat dat leuk was.' zegt hij dan waarna hij zijn hand van mijn arm afhaalt en een stapje terug neemt.

'Laten we weer naar huis gaan.' zegt hij. Huis. Zo is het voor hem, maar dat penthouse is niet mijn huis en dat zal het nooit worden. Ik knik en loop als een schoothondje achter hem aan naar buiten. Ik draai de deur op slot en haal even diep adem. Het is altijd al een droom geweest op mezelf te wonen, maar dit geeft me een raar gevoel. 'Wat is er?' vraagt Victoria als ze merkt dat er wat mis is. 'Ik moest gewoon even aan mijn moeder denken.' lieg ik snel en kijk weg. Blaze merkt direct dat ik lieg maar perst zijn lippen op elkaar.

Hoe lang ga ik deze shitshow nog volhouden?