The deal (Voltooid)

25// Droomhuis

Pov Brooklynn Marshall

'Ben je er klaar voor?' vraagt Blaze als we voor de deur staan van een gigantisch huis, zo groot dat je het eigenlijk een kasteel kan noemen. 'Het is maar wat je klaar noemt.' mompel ik zachtjes en bijna onverstaanbaar. Ik had Blaze beloofd dat ik vandaag zijn ouders zou ontmoeten. Eerlijk, ik schijt zeven kleuren. Deze mensen zijn van een andere orde rijk. Mijn vader is miljonair, maar deze mensen zijn multi, multi miljonair als het niet biljonairs zijn.

'Ze bijten niet hoor.' Hij lacht even als hij merkt dat ik ontzettend zenuwachtig ben. 'Ik ben gewoon een beetje gespannen.' 'Een beetje? Mij hou je niet voor de gek Brooklynn.' Kort kruizen onze blikken elkaar even. 'Oke, vooruit ermee.' zeg ik want hoe eerder we daar binnen zijn, hoe sneller ik er ook weer uit kan. Blaze klopt op de deur en er wordt snel open gedaan door een vrouw. 'Leuk je weer te zien Blaze.' zegt ze. 'Jou ook Daisy.' Hij loopt naar binnen en braaf volg ik hem.

'Daar is hij dan! Mijn zoon eindelijk weer eens op bezoek.' zegt een opgewekte vrouwen stem. 'Hallo mam.' zegt hij en ik zie hoe hij haar omhelst. Ze is een mooie vrouw, erg mooi. Ze heeft prachtig donker bruin golvend haar en ze heeft een jong gezicht. Weinig rimpels en ze heeft een mooie glimlach. 'En jij moet vast Baby zijn.' Ze loopt op me af en omhelst me waar ik even van schrik. 'Dat klopt mevrouw Powell.' 'Zeg maar Barbara. Leuk om je eindelijk te ontmoeten. Blaze heeft veel over je gesproken.' 'Hopelijk alleen goeie verhalen.' zeg ik en kijk hem kort even aan.

'Maar natuurlijk! Hij is erg enthousiast over je.' Hij lacht schaapachtig. Waarom is hij zo enthousiast over mij? Op dat moment komt er een man binnen lopen. 'Welkom!' De man begroet eerst zijn zoon en went zich daarna naar mij. 'Leuk om je eindelijk te ontmoeten.' Hij steekt zijn hand uit die ik beleefd vastpak en schud. 'Insgelijks meneer Powell.' zeg ik netjes. 'Het is Derek. Noem me maar Derek.' Ik glimlach lief. Mijn hart bonkt van zenuwen, zo hard dat ik bang ben dat het te horen is. Blaze raakt algauw aan de praat met zijn vader.

'Ze hebben het ook altijd over werk!' schatert Barara's stem. Ik grinnik even. 'Ja zeg mij wat. Meneer is altijd bezig met zijn werk.' zeg ik alsof ik Blaze al jaren ken. 'Ja vader zo zoon.' lacht ze mee. Ze zijn helemaal niet uit de hoogte. Zijn moeder is erg aardig. 'Kom, dan zal ik je een rondleiding geven door het huis.' zegt ze en neemt me mee naar de woonkamer waar de rondleiding start.

Ik kijk mijn ogen uit. Het is een gigantisch mooi huis, eigenlijk elk klein meisje's droomhuis. 'Het is erg mooi!' complimenteer ik als de rondleiding is afgelopen. De tour eindigt buiten bij een tuin vol met gekleurde bloemen. 'Ik ben blij dat ik hier heb mogen opgroeien.' Blaze zijn stem laat me even schrikken. Ik ben erg schrikkerig als ik in zijn buurt ben, maar dat is ook niet gek. 'Ja ik zie je nog zo in je nakie rond rennen door de tuin als kleine kleuter.' Ik merk dat hij de opmerking van zijn moeder een beetje ongemakkelijk vind. Ik kan het niet laten en begin met lachen.

'Dat had ik graag willen zien.' lach ik waarna zijn moeder mee lacht. 'Ja lach maar.' zegt hij. Hij wenkt zijn moeder weg. 'Ik laat jullie even alleen.' Ze raakt kort even mijn schouder aan en loopt daarna snel weg. 'Het is echt mooi hier. Je moeder is erg aardig.' 'Zie, zo erg is het nog niet.' Ik knik kort. Hij had gelijk. 'Ik besefte me laatst dat je eigenlijk iets mist. Waardoor het ook niet echt genoeg lijkt.' zegt hij en komt voor me staan. Hij overhandigt me een doosje. Voorzichtig maak ik het open en er komt een glimmende diamanten ring uit.

'Blaze.' mompel ik zachtjes. 'Ik weet dat je je eigen ring gebruikte als verlovingsring maar dat is niet meer nodig.' zegt hij. Hij stopt een plukje verdwaald haar achter mijn oor en ik huiver weer bij zijn aanraking.

'Hij is prachtig.' mompel ik onverstaanbaar.