The deal (Voltooid)

29// Toeval

Pov Brooklynn Marshall

'Wat bedoel je?' Ik laat hem midden op de dansvloer los. Mensen kijken al snel onze kant op en beginnen te smoezen. 'Blaze wat bedoel je daar mee?' vraag ik nog een keer. Hij haalt diep adem. 'Zo bedoelde ik het niet Brooklynn.' zegt hij zacht. 'Je wist wat mijn thuis situatie was? Je wist waar ik mee dealde. Je besloot me te kopen als een koe in plaats van wat anders? Je besloot dat dat de beste optie was?' Ik begin langzaam te koken van woede.

'Laten we hier met zijn tweeën rustig alleen over praten.' zegt hij en trekt me van de dansvloer naar buiten, waar ik los barst en geen enkel blad voor mijn mond neem. 'Wat denk je wel niet? Je bent de grootste eikel ooit! In plaats van wat anders te bedenken besloot je deze rot deal te tekenen. Me te kopen? Wat voor een persoon ben je dan? Dit verpest alles voor je! Ik begon je nog wel aardig te vinden maar hieruit blijkt wel weer wie je echt bent.' Ik merk dat de tranen over mijn wangen stromen.

Ik sla met mijn vuisten op zijn borst. 'Ik haat je weet je dat? Ik haat je.' roep ik boos en overstuur. Ik trek mijn jurk omhoog en schop de hakken uit. Zo snel als ik kan maak ik me uit de voeten. Weg van alles en iedereen. Weg van Blaze. 'Brooklynn laat het me je nou uitleggen.' roept hij naar me. Ik merk dat hij achter me aan komt en binnen een paar tellen heeft hij me dik ingehaald. Ik stop met rennen en ga over op lopen.

'Ik deed dit voor jou. Je vader is machtig en met een verkeerde zet was ik je kwijt. Je vader zou me nooit zomaar in je buurt laten en dat weet jij donders goed. Je mag me haten zoveel je wil en ik geef je gelijk maar ik weet ook dat je dat niet doet. Je hebt het bij mij veel beter dan bij hem.' Ik blijf abrupt staan. Gelijk heeft hij. Ik haat hem niet, ik haat mijn vader. Door mijn vader is dit alles in werking gezet. 'Door de deal te tekenen kon ik je zo snel mogelijk bij je vader weghalen.'

'Waarom ik?' vraag ik hem nog een keer net zoals ik gisteren deed. Hij schraapt zijn keel en ik merk dat hij zenuwachtig wordt. Hij haalt even diep adem en opent dan zijn mond. 'De club waar je werkte heeft een jaar geleden een gemaskerd feest gehad. Ik was op dat feest.' Ik kan me dat feest nog heel goed herinneren. Ik moest de VIP lounge weer serveren en die vieze oude rijke man bleef aan me zitten. Tot er een gemaskerde jongen het voor me opnam.

Hij noemde me zijn vriendin en om het te bewijzen zoende hij me. Die oude viezerd heeft me toen een tijd alleen gelaten. Ik heb die jongen nooit kunnen bedanken omdat hij zo snel weg was. 'Ja en? Leuk voor je.' snuif ik. 'Zo heb ik je leren kennen. In de VIP lounge. Ik weet nog precies wat je aan had en hoe je lippen smaakte.' Ik kijk hem met grote ogen aan. 'Jij was de gemaskerde jongen?' Hij knikt. 'Nooit. Bewijs het. Wat zei je tegen me?' 'Ik zei: "hey Teddybear. Wat heb ik jou gemist. De reis naar Italië was vermoeiend. Geef me eens een kus." Daarna zoende we en liet die viezerik je met rust.'

Ik sla met mijn vuisten nog een keer op zijn borst. 'Die dag dat je me omver liep was zeker ook geen toeval.' Ik snuif boos. 'Ja dat was het eigenlijk wel. Ik had haast omdat ik op tijd bij je vader moest zijn. Ik wilde koffie maar had niet gerekend op een meisje die de hoek om kwam zeilen. Toevallig dat jij dat was.' 'Praatje deugd niet.' mompel ik. Hij rolt met zijn ogen en pakt me vast. In een snelle beweging voel ik zijn lippen weer op die van mij. Ik wil terug trekken maar mijn lichaam laat het niet toe. Ik sta vastgenageld aan de grond. Geen beweging in te krijgen. Hij trekt terug en ik kom weer bij zinnen.

'Ik heb tijd voor mezelf nodig.'