The deal (Voltooid)

28// Mevrouw Powell

Pov Brooklynn Marshall

Abigail loopt voorop en gooit rozenblaadjes op het pad. Met mijn arm in de van Grace gehaakt loop ik het pad af naar het prieel. Zenuwachtig, stapje voor stapje. Ik kijk rond. Zoveel mensen. Papa en Leah samen met de ouders van Blaze vooraan. Dan kijk ik naar hem. Strak in een zwart pak, met een van zijn beste vrienden naast hem. Ik ken hem niet goed maar ik weet wel wie het is. Victoria staat aan de andere kant in een mooie rode jurk.

Ik draai me als ik er ben naar Grace toe. Ze geeft me een kus op mijn wang en begroet dan Blaze. Ze geeft me weg en gaat dan naast Victoria staan. De trouwpredikant heet iedereen welkom en richt zich dan op mij en Blaze. Hij houdt een kort praatje en daarna is het tijd voor de geloftes. Blaze wilde het helemaal niet maar ik vond het nodig. Ik schraap mijn keel even en heb moeite met geluid eruit te krijgen.

'Lieve Blaze.' rolt er dan over mijn lippen en de woorden die ik gisteren had ingestudeerd verdwijnen uit mijn geheugen. 'Als ik bij jou ben dan voel ik me fijn. Ik weet dat je erg gehecht bent aan je werk maar het voelt alsof ik je er even vanaf kan houden gewoon omdat het fijn is samen te zijn. In de tijd dat ik je heb leren kennen ben ik erachter gekomen wat voor een persoon je werkelijk bent. Ik zou met niemand liever dan jou dit avontuur in willen stappen.' zeg ik dan. Elk woord is gemeend. Ik heb liever hem dan iemand anders. Hij behandeld me tenminste niet als oud vuil.

Hij glimlacht lief naar me. 'Lieve Baby. Onze eerste ontmoeting verliep niet al te soepel.' Hij lacht even en ik weet dat hij verwijst naar de werkelijke ontmoeting. 'Maar ik wist vanaf het begin al dat ik inderdaad met jou dit avontuur in wilde gaan. Je zal bij mij niks te kort komen en dat zal altijd zo blijven.' Hij pakt mijn handen vast. Ik haal diep adem. Dit is het moment. Ik ga met hem trouwen.

Ik staar in zijn ogen en vergeet alles en iedereen om me heen tot de trouwpredikant aankondigt dat Blaze me mag kussen. Hij legt zijn hand op mijn wang en komt dichterbij. Dan drukt hij zijn lippen op die van mij. Mensen beginnen te klappen en joelen. Ik trek terug en krijg voor mijn gevoel hele rode wangen. We lopen hand in hand het pad af en dan is het tijd voor de receptie. De mensen begeven zich naar binnen. Ik blijf bij Grace staan. 'Ik ben trots op je.' zegt ze. 'Dank je Grace.' Ik knuffel haar.

***

'Dames en heren, meneer en mevrouw Powell.' Blaze knijpt in mijn hand als we de zaal binnen lopen. Het geeft een raar gevoel. Alsof alles van me is afgenomen en ik niet meer ben wie ik was. De eerste dans wordt aangekondigd en Blaze slingert me de dansvloer op. 'En hoe voel je je nu, mevrouw Powell?' 'Pfff.' laat ik tussen mijn lippen ontsnappen. 'Voel niet veel verandering.' lieg ik. Natuurlijk is er al veel veranderd. Hij zwaait me over de dansvloer heen net alsof ik zweef. Ik draai een pirouette en mijn jurk zwaait vrolijk mee.

'Baby lieg niet tegen me.' fluistert hij. 'Je vergeet een ding.' 'En dat is?' Hij kijkt me aan voordat hij weer wegdraait. Als onze hoofden weer dicht bij elkaar zijn, schraap ik mijn keel. 'Ik heb hier niet vrijwillig voor gekozen.' 'Maar toch vind je het fijn bij me.' En daar heeft hij me. Hij kon aan de toon in mijn stem horen dat ik het meende. 'Je hebt gelijk.' mompel ik. 'Maar dat neemt inderdaad het feit niet weg dat je hier niet vrijwillig bent.' zegt hij dan zacht. Ik glimlach. Hij begint het te begrijpen.

Toch is het niet helemaal waar. Ik had makkelijk weg kunnen lopen van dit alles alleen de gevolgen zouden veel groter zijn dan ik me ooit had kunnen voorstellen, daarom is dit het beste om te doen. Onze lippen raken elkaar kort. 'Ik ben liever hier dan thuis.' biecht ik op.

'Dat is precies de reden.'