թαɾԵ 11

137 30 3
                                    


قدم های متزلزلش رو با تمام قدرت و سرعتش به سمت جلو میکشید . از صبح تا حالا اتفاقات بد زیادی براش افتاده بود -دقیقا برعکس شب قبلش . نمیخواست این اتفاق ها که پشت سر هم داشتن میفتادن رو به حساب شانس بد یا هر چیز مثل این بزاره . از ناامید بودن بدش میومد . با خودش گفت شاید اتفاق خوب بزرگی در انتظارشه که روزش اینطوری شروع شده . معتقد بود بعد هر بارون-هر چند طولانی مدت- توی زندگیِ همیشه بهاریش ، بالاخره خورشیدی هست که نورش از بین قطره های اشک ابر رد شه و با ساختن رنگین کمون ، بهش لبخند بزنه .

با توی دید قرار گرفتن محل کارش نفس راحتی کشید . دیدن مقصد تشنه ترش کرد و به پاهاش با وجود دردی که حس میکرد ، سرعت بخشید .

با فهمیدن این که از خونه تا مغازه رو کاملا دویده ، یاد خاطره ای که با وجود دردناک بودنش ، خنده دار بود ، افتاد .

فلش بک هشت سال پیش

با لبخند محوی کنار قبر خانوادش نشست و روی هر کدوم دست گل کوچولویی که خودش درست کرده بود رو گذاشت .

عموش بهش گفته بود که این ممکنه آخرین دیدارش با اونها باشه .

اما مرد نمیدونست تیونگ هیچ آخرین دیداری با اون ها نداره . پسرِ چهارده ساله ، پدر ، مادر و خواهرش رو با خوشحالی بدرقه کرده بود اما نه به سمت بهشت به سمت قلبش . قلبی که به خودش قول داده بود تا اخر عمرش زندگی شادی داشته باشه و در کنار خانوادش که حالا با رفتنشون تنها خاطراتی به جا گذاشته بودن ، در سلامت زندگی کنه .

عموش بهش اشاره کرد تا نزدیک تر بیاد .

" تیونگ عزیزم . تو مثل پسر خودمی و خیلی هم دوستت دارم اما متاسفانه ما نمیتونیم تو رو به فرزندی قبول کنیم و من و زن عموت مشغله زیادی داریم و فکر نمیکنم صلاحیت نگه داری ازت رو داشته باشیم ."

کمی مکث کرد و بعد با صدای محکم تری ادامه داد : اینجا چند نفر هستن که میتونن تو رو به جایی ببرن که زندگی راحتی داشته باشی . غذای کافی هست و بهت توجه میشه میتونی درس بخونی و خیلی کارای دیگه که مطمئنم خوشت میاد . اونجا کلی دوست میتونی پیدا کنی . شاید اوایلش یکم سخت باشه ولی بعدعادت میکنی .

تیونگ بعد شنیدن حرف های عموش که نه خراشی رو قلبش انداختن و نه باعث تپش سریع و از سر هیجانش شدن ، سرش رو بالا کرد و با خونسردی به مردهایی که شبیه خاله های مهد کودک

بودن نگاه کرد .

نمیخواست رفتار بی ادبانه ای داشته باشه ولی با اشاره به مرد ها گفت : این دوتان ؟

" بامزن ، نه ؟"

تیونگ که هیچ نکته بامزه ای توی اونا نمیدید ، فقط شونه ای تکون داد .

کمی فکر کرد . عموش متوجه شد و از مسیر آفتاب که نورش رو روی پسر انداخته بود ، کنار رفت .

The Guardian Angel [ Jaeyong ]Where stories live. Discover now