promise?

■ chapter 10

"Μαρ...ια να σου... εξηγηη..σω" τρυλιζει πρωτη φορα γινεται αυτο. Δεν με νοιαζει η δικαιολογια του. Ας παει στην Δαναη ΤΟΥ.

"Αλεξ αστο καλυτερα. ΦΥΓΕ." του λεει ο Αρης.

"Μα..." προσπαθει να ερθει διπλα μου αλλα ο Αρης δεν τον αφηνει.

"Δεν εχεις να μου εξηγησεις τιποτα" του λεω και κατευθεινομαι προς τις τουαλετες, μπαινω σε μια,αρχιζω να κλαιω κανονικα και ακουω βηματα απο πισω μου. Ειναι η Νεφελη και η Κατερινα.

"Αγαπη μ εμεις ειμαστε ο Αλεξ δεν προκειται να ερθει. Δεν τον αφηνουν τα αγορια. Σε παρακαλω σταματα να κλαις δεν αξιζει. Εξααλλου δεν τον αφησες να σου εξηγησει." Μου λεει ηρεμα η Κατερινα.

"Κατερινα δεν θελω να ακουσω καμια δικαολογια. Τον ειδα με τα ιδια μου τα ματια. Τον φιλησε και αυτος δεν εκανε τιποτα. Ασε με ησυχη και μαλλον θα ερθω την 2η ωρα." Της λεω και της ανοιγω την πορτα.

"Δεν υπαρχει περιπτωση να μεινεις μονη σ. Θα κανουμε και οι τρεις κοπανα" λεει η Νεφελη

Στελνουν μηνυμα στα αγορια τους και στα αγορια (Αρης και Ανδρεας) και τους ειπαν οτι δεν θα μπουμε την πρωτη ωρα.

Καθομαστε στα παγκακια του σχολειου και εγω τρωω ενα κρουασαν. Ειμαι λιγο καλυτερα τελικα. Εξαλλου αναμενομενο ηταν να γινει και αυτο. Ενας player να θελει εμενα;;

Χτυπαει το κουδουνι και το προαυλιο γεμιζει με παιδια. Βλεπω τον Αρη, τον Μιχαλη, τον Γιωργο και τον Ανδρεα να ερχονται. Βεβαια που θα ειναι αυτος; στην πουτανιτσα του. Ερχεται ο Αρης και ο Ανδρεας διπλα μου και πραγματικα νιωθω παρα πολυ τυχερη που εχω τετοιους ανθρωπους διπλα μ. Ειναι αυτη η στιγμη που θελεις μονο τους κολλητους σου και τιποτα αλλο.

Ολες οι ωρες περασαν και ακομη αφαντος ο Αλεξ. Οχι οτι με νοιαζει αλλα τεσπα. Βγαινω απο το σχολειο, χεραιταω τα παιδια και μπαινω στην αγκαλια του αδερφου μου που με περιμενε. Πραγματικα την ηθελα παρα πολυ αυτην την αγκαλια μεχρι που δεν καταλαβα οτι εκλαιγα.

"ΜΑΡΙΑ ΣΕ ΠΕΙΡΑΞΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΚΛΑΙΣ" με ρωταει ανησυχος ο αδερφος μ.

"Κωνσταντινε παμε μια βολτα και θα σου πω" και μπαινουμε μεσα στο αυτοκινητο και πηγαινουμε οπως παντα starbucks και αρχιζω να του δειηγουμαι.

Αλεξ POV (καποιες ωρες πριν)

Καθομαι στο παγκακι και περιμενω την Μαρια. Ειμαι αποφασισμενος. Θα την παω στην πισω αυλη και θα της  πω τι αισθανομαι γι αυτη. Εχθες το καταλαβα οταν μου ελεγε ο Μιχαλης ποσο τυχερος ειναι που φιλησε την Νεφελη και θα της ζητησει να γινει το κοριτσι του σημερα. Ερχεται απο πισω μου μια κοπελα και μου κλεινει τα ματια και χαμογελαω. Αυτη ειναι. Αλλαξε αρωμα;; μου ξεδενει τα ματια και βλεπω την Δαναη;; Αρχιζει και με φιλαει και εγω προσπαθω να την σπρωξω. Κοιταω πισω μου και βλεπω μια βουρκωμενη Μαρια ετοιμη να κλαψει. ΓΑΜΩΤΟ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙ.