promise?

■ chapter 23

"Αλεξ...τικανεις;" τον ρωταω ψυθιριστα.

"Με εχεις αναψει με αυτα που φορας...δν μπορω να κρατηθω" μ λεει. ΠΟΣΟ ΠΙΟ ΑΝΩΜΑΛΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ;;;

"Καλεσε την πυροσβεστικη τοτε" τ λεω και βγαζω διακριτικα το χερι του απο τα ποδια μου.

"Θες να παμε μια βολτα...να τους αφησουμε να θυμηθουνε τα παλια;"

"Αν το θετεις ετσι..." τ λεω

"Μαμα μπαμπα Κ. Αναστασια εμεις παμε μια βολτα...να σας αφησουμε κι εσας... εχετε πολλα να πειτε" λεει ο Αλεξ ενω εχουμε σηκωθει και με κραταει απο το χερι.

"Ναι παιδια...μην αργησετε ομως" λεει ο μπαμπας του Αλεξ

"Εννοειται" λεει ο Αλεξ με ενα πονηρο χαμογελο και μετα κοιταει εμενα.

"Κ.Αναστασια να ξαναερθετε" λεει ο Αλεξ καθως φευγουμε.

"Ναι εννοειται..." απανταει η μαμα μ.

Βγηκαμε απο το σπιτι και μπαινουμε στο γκαραζ του γιατι αποτι καταλαβα θα παμε με το αυτοκινητο. Βλεπουμε παλι την lamborghini αλλα ξερω μου ειπε οτι θα μου πει αυτος οποτε δεν το αναφερω καθολου. Μπαινουμε στο αυροκινητο του και ξεκιναει.

"Που εχεις σκοπο να με πας;" τον ρωταω με ενα πονηρο χαμογελο. Να τον πειραξω και λιγο μωρεεε. Αυτος αμεσω ανταποδιδει το πονηρο χαμογελο. Ναι μην χασει το παιδιιι. Τοση βλακεια κουβαλαειι μεσα του. Αλλα τον αγαπω για την βλακεια του.

"Καπου που θα ξεχασεις ακομα και το ονομα σου" μ λεει αυτος πονηρα.

"ΑΛΕΞΞΞΞΞ" Του φωναζω γτ καταλαβα που το παει παλι και αρχιζω να τον χτυπαω με το χερι μου στο κεφαλι του.

"Ηρεμη..σε...ρε...γατ...ουλα μ...μια πλα...κιτσα ε...κανα" μου λεει μεσα απο τα γελια του.

Τον κοιταω με ενα δολοφονικο βλεμα.

"Τελικα δν μου ειπες που παμε;" τον ρωταω.

"Θα δεις, σε λιγο φτανουμε" μ λεει καπως σοβαρα.

"Οκευ" τ λεω πολυ απλα.

[...]

Μετα απο λιγο φτανουμε εξω απο ενα σπιτι που μπορω να πω πως φενται να ειχε παρει φωτια γτ ειναι λιγο καμμενο απεξω. Αλλα κατσε τι θελουμε εδω;; Με παιρνει απο το χερι και με βαζει να κατσω πανω στα ποδια του πανω απο μια κουνια που ειχε το σπιτι. Εγω γυριζω και τον κοιταζω στα ματια. Αυτος εχει τα χερια του στην μεση μου και εγω τα εχω στον λεμο του.