promise?

■ chapter 9

Ωχχ η ωρα περασε και πρεπει να παω σπιτι. Η Κατερινα, ο Γιωργος, ο Ανδρεας και ο Αρης εχουν φυγει πριν 5 λεπτα και δεν τους χαιρετησα γιατι μιλουσα με τον πιο κουκλο και πεδαρο που εχω γνωριζει. Τελεια (ειρωνια.) Ο αδερφος μου μου ειπε πως θα παει εξω να δει τους φιλους του σε ενα μπαρ και η μανα μ δουλευει στο νοσοκομειο βαρδια μεχρι τις 7 το πρωι.

"Νεφελη παμε μαζι σπιτι;" της λεω σιγανα

"Σορυ Μαρακι μου ειπε θα με παει ο Μιχαλης με την μηχανη του."

"Οκει...δεν πειραζει... θα τα πουμε εμεις" της λεω και κατευθεινομαι προς τον Αλεξ.

"Αλεξ εγω πρεπει να φυγω..."

"Οκει θα πας με την Νεφελη;"

"Βασικα αυτη θα παει με τον Μιχαλη οποτε θα παρω ταξι."

"Δεν υπαρχει περιπτωση. Θα σε παω εγω σπιτι σου."

"Σιγουρα;"

"Ναι βρε γατουλα μου" ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΑΤΟΥΛΑ ΜΟΥ σε μια μερα.

"Αλεξ εμεις παμε..." λεει ο Μιχαλης κανουν μια ανδρικη χειραψια και φευγουν.

"Παμε;" τον ρωταω εγω.

"Ναι...περιμενε μισο λεπτο να φερω τα κλειδια της μηχανης μ." Λεει και χανεται απο το οπτικο μ πεδιο.

Ερχεται και κραταει στα χερια του 2 κρανη. Παλι καλα.

"Παμε." Λεει αυτος και πηγαινουμε στο γκαραζ. Μολις ανοιγει τα φωτα παθενω το σοκ της ζωης μου. Εχουν μια κοκκινη Laborgini και απο διπλα ενα αλλο. Ακριβο φαινοταν.

"Πλακα κανεις εχετε Laborgini;" τον ρωταω με ενα χαμογελο μεσα στα αυτια.

"Ναι αλλα δν την οδηγει κανεις..."

"Γτ;"

"Μεγαλη ιστορια"

"Θες να μ την πεις;"

"Οχι τωρα."

"Ενταξει δν σε πιεζω...οταν νιωσεις ετοιμος." Μου χαμογελαει και μου φοραει το κρανος.

"Μια μικρη βοηθουλα;" του λεω και αυτος ακομα χαμογελαει και με σηκωνει για να με βαλει στην μηχανη. Ξεκιναμε και εγω τον πιανω απο τα sixpack αχχχχχ πολλες ιδεες μου ερχονται οταν τους ακουμπαω. Καταρχην να τους αλοιψω με μερεντα. Δευτερον να τους αλοιψω με ΜΕΡΕΝΤΑ. ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΛΟΙΨΩ ΜΕ ΜΕΡΕΝΤΑ. ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΓΛΕΙΨΩ :))) (ΛΙΓΟ ΑΝΩΜΑΛΗ)

"Γατουλα;" μου λεει ο Αλεξ.

"Ελα τι εγινε;" τον ρωταω

"Εχει εδω και 2 λεπτα που σου μιλαω και δεν με ακους" τιιι;;; ποση ωρα σκευτομαι παλιιιι;;;;