PMS 2: Alistair Antonio Reiss (Completed)

Kawhaan

HIKAKAWHAAN

"Anak, what do you want for breakfast?" Malambing na wika nito.

Tumingin ako sa gawi niya and smiled too. "Anything, Mama.."

"Okay! Be there at seven, okay?"

Tumango-tango ako. Mahinang isinara nito ang pinto. Bumalik na ako sa pagkakahiga at tumabi kay Ali. Niyakap ko siya and kiss his cheeks. Marahan ko ring hinahaplos ang kaniyang malambot na buhok.

It's been days since we started to live here. Mabuti na lang at pumayag ang asawa ko na dumito muna kami. I thank the Lord for all the blessings that He gave to me.

First is Ali then my Mama and Papa. Sobrang lambing na nito ngayon at hindi na niya ako inuutusang gawin ang kahit na anong labag sa loob ko. Hindi na rin niya minamaliit si Ali at civil lang ang pakikitungo.

"Mahal.." Lambing ko sa kaniya.

Napansin ko na nakangisi na ito pero nakapikit pa rin. Napailing-iling na lang ako. "Get up, mahal. Malapit ng mag-seven, magbe-breakfast na tayo."

Hinila ako ni Ali at niyakap ng mahigpit. He nuzzled his face in my face. Nakikiliti ako sa hininga nito. "Ihhh, Ali!"

"Dito na lang muna tayo, mahal. Gawa tayong babies!"

"Sira!" Binatukan ko siya.

Nanahimik si Ali ng ilang sandali at narinig ko itong bumuntong hininga. "Mahal.. Masaya ka ba?"

Tumango-tango ako. "Yes, mahal. Sobra at dahil 'yun sa'yo.."

I heard him sighed again at umalis na siya sa pagkakasubsob sa akin. Maya-maya pa ay umupo ito at sumandal sa headboard ng kama. Namula ako when his soldier salutes at me!

Inalis ko ang tingin ko roon dahil umagang-umaga ay kung ano-ano ang naiisip ko. Nahahawa na ako sa kamunduhan ni Chienne. Napatingin ako kay Ali and I got worried when I saw his face.

Agad akong umupo at hinatak ang kumot hanggang sa dibdib ko. "Ali, what's wrong?"

Umiling-iling lang siya at ngumiti. "Wala 'to, mahal. Huwag mo na akong isipin."

"Ali.." I said in my warning tone. "Tell me the truth. No secrets right?"

Tinignan niya ako ng mariin at nakaramdam ako ng kaba. "Natatakot ako sa pwedeng gawin ng pamilya mo.."

"But we're all okay now, Ali."

"Imposible kasi lahat ng nangyayari, Breanna." He didn't call me mahal! "Sobrang galit ng Nanay mo tapos bigla siyang babait ng ganiyan?" Napailing iling ito. "Imposibleng wala silang binabalak."

"Ikaw ang imposible, Ali! Why are you making gulo pa the situation? Dapat happy kana lang kasi tanggap kana nina Mama."

"'Yun na nga eh! Hindi ko ramdam na tanggap na ako ng Nanay mo!"

I shook my head. Walang patutunguhan 'tong usapan namin. "Bahala ka! You're being such a judgemental, Ali!"

Mabilis akong bumaba sa kama at pumasok sa banyo. Naiinis akong nag-toothbrush at naghilamos. Why can't he just be happy for me?! Ngayon na pinapakita na ng Mama ko sa akin kung paano maging isang ina at gaganun siya?!

Nakasimangot akong pumasok sa walk-in closet ko at pumili ng damit. I just wore a simple clothes dahil wala naman akong pupuntahan.

Paglabas ko sa walk-in closet ko ay nakita ko si Ali na nakaupo pa sa kama. Nakapikit ito at hinihilot ang sentido niya. He looks hot pero galit ako! Bahala talaga siya sa buhay niya.