trouble

2.

Toen het weekend voorbij leek te vliegen moest ik toch echt naar school. Een heel groot voordeel was dat ik samen met Savannah op dezelfde school zat. En toen we zagen dat we bijna alle vakken samen hadden sprongen we een gat in de lucht.

Toen we naar school fietste (om precies te zijn kostte het ons twee uur om de school te vinden) waren we hyper en blij en opgewonden. Toen we voor de school stonden keek ik mijn ogen uit. De school bestond uit vier gebouwen die allemaal vier verdiepingen hoog waren. De gebouwen bestonden voor het grootste gedeelte uit glas en waren ook met elkaar verbonden door grote glazen tunnels die op de vierde verdieping beverstigd waren. Ik zag mensen door de tunnels lopen en het leek net alsof ze gewoon op lucht liepen. Savannah en ik begonnen zachtjes te gillen en rende het gebouw in. De mensen waren, mmm hoe moet ik het zeggen, anders. Je had de groepjes net als op elke school, maar dat waren totaal anderen groepen dan ik gewend ben. Zo had je de gothics, muziek mensen, tienerbladenlezenderoddelaarsters en tot slot.. De echte badboys. Je kent ze vast van de films, de players die zo ongeveer met elk meisje iets hebben uitgespookt. Ik was bang voor ze, maar ook heel nieuwsgierig. Savannah trok me mee naar de les maar toen we er aan kwamen was het lokaal al dicht! Dit was natuurlijk vreselijk, al meteen mijn eerste dag te laat komen, en dat dan ook meteen voor de eerste keer in mijn leven. We klopte aan, en dat gezicht van de docent zou ik nooit meer vergeten. Ze had die haterlijke blik in haar ogen, de dodelijkste blik die ik ooit jad gezien. 'Kijk eens wie we daar hebben, Pink en Savannah. Nu meteen direct naar de directeur en ga je maar melden.' ik slikte en we liepen snel naar de directeur. Dat was de eerste keer dat ik een echte heks in het echt heb mogen aanschouwen. Ik maak geen grapje, ze was echt eng. Toen we binnen kwamen glee haar blik over ons heen en vervolgens weer op haar boek die ze aan het lezen was. Haar lippen waren getuit en haar ogen puilde uit, haar neus was erg lang en krom en er zat een pukkel op. Haar wenkbrauwen stonden streng en haar bril zat op haar puntje van haar neus, was zeker acht cm van haar gezicht af was. 'Zozo dus jullie zijn de nieuwelingen' die krakende stem, en dan heb ik niks gezegd over die afgrijselijke gemene glimlach met gele tanden. We knikten omdat we bang waren iets verkeerds te zeggen. 'Oke, en dan al meteen te laat. Jullie mogen je straks na school melden en dan twee uut nakomen' het leek alsof ze van onze straf genoot. Ze zag het aan die pretoogjes, of ik kan beter zeggen pretogen. We liepen naar de les waar we nog een preek kregen van de docent en daarna verliep de les vrij soepel. Vervolgens hadden we wiskunde en toen eindelijk pauze.

'Wat hebben die mensen hier toch allemaal?' zei ik boos toen we naar de buitenplaats liepen. 'Ja echt he, het is gewoon eng. ' nadat die zin afgelopen was en wij naar buiten liepen, stond hij daar. Met zijn sigaret in zijn mond, zijn zonnebril op en zijn haar puntfijn perfect. Hij leunde tegen een boom en praatte wat met zijn vrienden. Ik kon er niks aan doen, ik moest naar hem kijken, totdat Savannah me aanstootte en me ruw uit mijn dromen wakker maakte. Ze begon te grinnikken en zei 'wat kijk je nou Pink, ga een praatje met hem maken.' ik schudde hevig mijn hoofd en we liepen naar een bankje die zeker een paar meter van hem af was. 'Je vind hem leuk hea?!' zegt ze meer dat dat ze het vraagt. 'Hij is zo knap. Omg' ik keek nog een keer en hij ving mijn blik op, ik schrok en keek snel weg.

De lessen verliepen verder rest vlot ookal waren de docenten een stel chagarijnige mutsen bij elkaar. Een paar lessen zat ik bij mister perfecr in de klas, die nog geen beetje aandacht aan me schonk.

En toen was het zover, mijn eerste paar nablijf uurtjes. Savannah en ik stonden daar met van die knijpers een beetje vuil van de straat te rapen terwijl we maar twee minuten te laat waren. Ik keek op en zag hem. Hem, degene die te knap was voor deze aarde. Hij had ook een knijperding en liep naar ons toe. Zei niks en pakte een paar propjes op. Hij schonk me een korte blik die eigenlijk niks zeggend was. Het leek erop dat hij me noet echt mocht. Hij keek nog een keer en onze blikken kruisde, hij ga een kleine lach en ging weer verder. Savannah stootte me aan en keek ernstig. 'Ik vertrouw die gast niet' zei ze zachtjes. Had ik toen maar naar haar geluisterd... Maar ik was verblind, liefde maakt blind.

*****
Hee mensjes ik hoop dat jullie het leuk vinden. Dit is mijn tweede boek! Mijn eerste boek heet: the right choices.