trouble

4.

Wat ik zag was onbegrijpelijk. We waren midden in een bos, op een grote open plek. Een grasveld waar het pikkendonker was. Midden op het veld lag een klein kleedje met wat kaarsjes erop. Dat wa shet enige gedeeltje dat verlicht was. Hij duwde me zachtjes richting het kleed en ik ging zitten. Ik keek hem met ongeloof aan. 'Waarom nu ineens?' vraag ik dan. 'Omdat ik verlegen was... Ik durfte niet.. Ik wist niet.' 'Het is oke' zei ik toen omdat hij niet uit zijn woorden kon komen. Het was een tijdje awkward stil totdat hij een sigaret pakte. 'Wil je ook?' ik keek hem schuin aan. 'Ik weet het niet.' zei ik zachtjes. 'Ow kom op.' zei hij lachend. 'Oke dan' ik pakte een sigaret en stak hem aan, ik begon heftig te hoesten en Kian begon te lachen. 'Sorry, ik had je het niet moeten laten doen.' ik keek hem aan met een onbegrijpelijke blik. 'Wat is er met de badboy gebeurt?' dat was de vraag die hem liet praten. 'Ik doe zo om mijn vrienden te behouden. Ik doe stoer ben begonnen met roken omdat mijn vrienden dat deden.' Hij vertelde alles. Over hoe hij zo geworden was, dat hij bij niemand zichzelf durfte te zijn en waar hij zich voor schaamde. We praatten uren lang over de meest onzinnigste dingen ever en ik rookte. Hoe stom was ik? Ik begon met roken en werd verslaafd. En wie er verslaafd is moet meer, en meer kost geld wat ik dus niet had. Kian bracht me die avond weer naar huis en ik zwaaide hem vriendelijk uit.

Dat stelen begon de dag erna toen mijn lichaam vroeg naar meer. Ik wist niet wat ik moest doen en ik was bang omdat ik nog nooit zoiets in mijn leven had gedaan. Zodra mama naar haar werk was, sloop ik naar beneden en pakte twintig euro uit haar tas. Ik kocht een paar pakjes zodat ik voorlopig niet weer hoefde te stelen en rookte. Een ding was zeker, niemand mocht hiervan weten, mama niet en Savannah al helemaal niet. Savannah zou dit vreselijk vinden, ze mocht Kian zoiezo al niet, het was een haat die ik niet kon begrijpen. Als ze erachter zou komen dat ik bijna de hele nacht in een donker bos heb staan roken met Kian, zou ze me zonder twijfel vermoorden. Gelukkig was het weekend en had ik rustig de tijd om over van alles na te denken. Kian sprak ik het hele weekend niet. Hij was nogal vaag en onduidelijk. Of hij nou verlegen was of dat hij me misschien toch niet zo zag zitten wist ik niet, maar een ding wist ik wel, ik was verliefd. Ookal liet hij me roken ik was verliefd en er was niks of niemand die dat kon stoppen. Het was weekend en ik kon gelukkig rustig over alles nadenken.