Brave Hearts Series #1: Anxious

Chapter 1

CHAPTER ONE

I stare at ceiling. Its pure white. Nothing will see except webs and spiders at the corners. Napait akong ngumiti. Ilang oras ko na bang ginagawa ito? Ilang beses na di ba? Nawala ang ngiti ko. Naramdaman ko ang pag-iinit ng gilid ng mata ko.

I should be in school right now but my body is not moving. I feel tired all of a sudden. Wala naman akong ginawa. Wala naman akong ginagawa pero I feel so tired. Pagod na mentally and even physically.

I let a loud sigh. I lazily pick up my phone just to check the time. Its still 3:45 am. Madaling araw na madaling araw. Hindi na naman ako makatulog dahil sa bangungot na nakuha ko kanina.

I turn on the data and went online. Tiningnan ko kung sino pa sa mga kaybigan ko ang gising. Pero lahat ng online ngayon ay hindi ko naman pinagkakatiwalaan. Iba sa kanila ay hindi ko close at yung iba ay plastic lang.

I message Astrid, my best friend. She's a sister to me. Were in the same school and same strand.

Me: Still up?

Astrid: po?

Astrid: okay ka lang?

Napangiti ako ng malungkot. Sana nga ay okay lang ako.

Me: nope, I just woke up from a nightmare. And now, I cant sleep.

Astrid: usigi. Anue ginagawa mo?

Me: wala, oonline. Ikaw ba?

Astrid: di ako makatulog eh. Kamusta ka naman? Papasok ka ba bukas?

Matagal akong napatitig sa chat ni Astrid. Will I go to school tomorrow? I felt myself and nothing. I don't feel anything. I have no desire to go to school tomorrow. I quickly typed to answer.

Me: ako hindi eh. Nitatamad akong pumasok, ikaw ba?

Nang ma-seen niya ay nag-type na din ito.

Astrid: hindi ka papasok edi hindi na rin ako papasok. Wala namang gagawin dun eh, di naman sila nagtuturo.

Me: edi wag na tayong pumasok bukas. Hiningiin mo nalang yung mga lecture kina badje

Astrid: sigi sigi

Me: osigi, out na ako. goodnight

When I read that I turn off my phone. I don't feel like talking anymore. I put down my phone and looked at the ceiling again. I closed my eyes and forced myself to sleep.

NANG magising ako at mataas na ang sikat ng araw. Tumingin ako sa bintana at muling pumikit. Wala akong ganang bumangon pati na din ang pumasok sa school. Pero kaylangan kong umalis sa bahay dahil may pasok kami. Ako ang papagalitan ni Mama.

Mabilis akong bumangon at lumabas ng kwarto. Pumasok ako ng banyo at naligo. Pagkalabas ko ay naabutan ko si Aly, ang kapatid ko.

"Bat di ka pa pumapasok?" tanong niya habang kumakai. Napatigil ako at tumingin sa kanya.

"Ikaw bakit di ka pumasok?" balik tanong ko. Nag-taas siya ng tingin.

"May meeting sa school. Mamaya pa akong 10, ikaw?"

"Late nagising." tanging sagot ko at lumakad na papasok ng kwarto. Hindi pa ako nakakapag bihis ng maayos ng makarinig ako ng sigawan sa labas.

"Ano na naman?! Wala kang binibigay pambili ng pagkain!" narinig kong sigaw ni mama.

"Nakaka-kain ka naman ah! Ano pang sinasabi mo jan?!" sigaw ni Tito Andy.

"Paano mga anak ko? Aba! May mga anak pa ako!"

"Pakialam ko sa kanila! Importante nakakakain mga anak ko!:"

Napatigil ako sa narinig kong yun. Tumaas ang isang kilay ko saka sumibangot. Ang kapal ng mukha. Nang matapos ako sa pagbibihis ay mabilis akong nag-ayos ng buhok at lumabas ng kwarto dala ang bag ko. Naabutan ko si Aly sa kusina at kumakain pa din.

"Tibay mo" sabi ko sa kanya.

Tinaasan niya ako ng kilay at umirap kay Tito Andy ng palihim. "Bakit, pera ko pinambili ko dito kaya wag siyang magsalita ng mali" sabi pa niya.

Tumango nalang ako at pumunta sa sala. Nandon kasi ang higaan nila Mama. Lumapit ako sa knaya.

"Ma, papasok na ako"

Tumingin siya sakin at binigyan ako ng 50 pesos.

"Yan lang. Wala akong pera. Bakit ba kasi sa private kapa pumasok, tin! Alam mo namang wala tayong pera eh! Pahirap sa baon."

Napahinga ako ng malalim at nagmano nalang sa kanya. Hindi na ako sumagot dahil baka masampal pa ako ni mama. Lumakad na ako paalis ng bahay at di pinansin si Tito Andy.

Naglakad ako papunta sa bahay nila Astrid. Sa kanila nalang kami.wala yung boyfriend ko dahil may pasok. Mga 3 pa ang uwian nila.

NANG makarating ako kina trid ay kumatok ako sa pintuan nila. Ilang sandali pa akong nag-antay at bumukas na yun. Lumabas ang pupungas pungas na si Astrid.

"Uy pre, ano ginagawa mo dito?" tanong niya na halatang inaatok pa.

"Ayoko sa bahay namin. Alam ng nanay ko eh may pasok eh" sabi ko. Pumasok ako sa bahay nila.

"Di mo nalang sinabi na masama ang pakiramdam mo" suggestion niya.

I shrugged my shoulders. Umupo ako sa upuan.

"Um-absent na ako nung nakaraan. Papagalitan ako nun lalo pag di ako pumasok ngayon." sabi ko habang nakatingin sa cellphone ko.

Naramdaman ko ang pag upo niya sa tabi ko.

"Bat ka naka-uniform? Papasok ba tayo?"

Tumingin ako sa kanya at ngumisi. "Hindi." sabi ko at tumawa.

"Loko. Edi saan tayo?"

Tumingin ako sa kanya at nagkabit balikat. "Dito nalang?"

Umiling siya.

"Hindi pwede, uuwi si Papa. Papagalitan ako eh"

"Hmm"

"Wait lang. Liligo lang ako tas kina badje nalang tayo." sabi niya at tumayo.

Kumunot ang noo ko. "Bakit, di raw ba siya papasok?"

Umiling ulit siya. " Hindi raw eh. Paano kasi tinanong ako kagabi kung papasok daw ba tayo sabi ko hindi. Hindi na rin daw siy papasok."

"Ah. Eh kanino tayo kukuha lecture?"

"Baka kina Daisy, ewan ko." sabi niya pa.

Tumango lang ako sa kanya at nag-cellphone.