Brave Hearts Series #1: Anxious

Chapter 7

CHAPTER SEVEN

NAG-lalakad ako papasok sa loob ng school namin. Maliit lang yung VG-Tech compare to God Wins. Kakaunting teacher lang din ang meron dito dahil nga sister school lang 'to.

Hindi pumasok si Astrid ngayon hindi ko alam yung dahilan. Hindi naman nag-re-reply sa mga chats ko. Ma-le-late ako kung hihintayin ko pa siyang mag-reply na wala namang kasiguraduhan. Pumasok lang ako dahil kay Mama. Nag-aaway kasi sila ni Tito Andy. Maingay sila. Nag-aaway na naman dahil sa pera.

Pumasok ako sa loob ng classroom namin at umupo sa dulo. Sinuot ko ang head phones ko at nakinig sa music. Wala rin naman kasi akong kaybigan dito. Wala ako makakasama kapag wala si Astrid. Si Badje naman hindi na sasama sakin dahil syempre, dun na siya sa girlfriend niya sasama at mga kaybigan nito.

How funny isn't? Christine is the one who asked us to enroll in this freaking school but she left us behind. My best friend left me behind. She leave me like what others do even she promised she wont.

Promises is just words.

I roamed my eyes around and it stops to a group of girl. They are laughing. And someone looked at me and looked away again. Are they talking about me? Are they making fun of me?

May dumi ba ako sa mukha? Hindi ba maayos ang uniform ko? Why the hell they are laughing?! Anong nakakatawa? Bakit ba sila tumawa?

Kinagat ko ang bottom lip ko. They are not laughing at me. Hindi ako ang pinag-tatawanan nila. Pero hindi naman sila tumatawa kanina! Nung dumating lang ako saka sila nag-tawanan.

Siguro ay nakakatawa na ako sa kanila. Siguro dahil ampangit ko na. Hindi naman ako maganda eh. Hindi ako matalino. What if bumagsak ako this sem? Yung mga ginagawa kong hindi pag-pasok. Mga kulang- kulang na quizzes and activity. Alam kong babagsak ako.

Tatayo na sana ako para mag-punta sa CR ng pumasok ang Teacher namin sa EAPP. Si Ma'am Klea. I saw my hope to her. Nakikita ko yung post niya sa internet about sa mental health naming mga students niya. Yung mga post niya na kapag kaylangan namin ng makaka-usap we can go to her and someday. I will talk to her.

"Good morning, Eleven Piece!" buhay na buhay na bati nito.

Ang mga classmates kong kaninang magulo ay umayos naman kahit mga thirty percent. Pero nadaan pa rin ang paningin ko sa grupo ng mga babae sa likod. Hindi ko na alam ang mga pangalan nila dahil hindi ko naman sila madalas nakaka-usap.

Tumatawa pa rin sila. Napalunok ako. Hindi sadyang napabaling ang paningin ko sa likod kung nasaan ang mga classmates kong lalaki. They are looking at me. Some guys are smiling but the others looked at me maliciously.

I think I will vomit at this moment.

Pina-upo na kami ng teacher namin sa upuan and I sat quickly. I pushed myself to focus on the lesson but I cant.

My hands are sweating and I can hear the loud laugh of my co-students. They are laughing so loud and when I looked at them they are looking at me. Laughing at me. I want to cry. I want to go out here.

Immediately, I stand up and shout.

"Enough!" I shouted.

They are all stop laughing. Nang tumingin ako sa kanila ay ang meron lang ay ang mga pagtataka.

Para akong nata-uhan dahil sa ginawa ko. Dahan dahan akong napatining sa harapan kung nasaan ang teacher namin. Nakatingin lang din siya sakin na may pag-tataka.

"M-ma'am....."

"Kristine, okay ka lang ba?" tanong niya at lumapit sakin.

Umiling ako sa kanya. "I'm sorry, ma'am. I'm--- my head just aching."

"Gusto mo bang pumunta muna sa clinic? Or sa faculty ka muna so you can take a rest?" alok niya.

I nod at her. She smiled at me. "Okay. Pick up your things and accompany yourself to the faculty room."

Mabilis akong sumunod sa sinabi niya. Kinuha ko yung notebook ko at inilagay sa loob ng bag ko. Habang nag-aayos ako ay narinig ko ang bulong-bulungan ng mga classmates ko.

Yumuko ako. Sinuot ko ang bag ko at naglakad palabas ng classroom. Nang makalabas ako ng classroom ay saka ko narinig ang ingay ng mga classmates ko. They are laughing again. And its because of me. Nag-mukha akong kakatawanan kanina.

Sentro na naman ako ng tsismis kinabukasan. O baka mamaya lang ay pinag-uusapan na ako.

Nang makarating ako sa faculty room ay kumatok muna ako bago pumasok. Iilang teacher lang ang nandun kagaya ni Sir Paulo at ni Sir Migs. Kung sinusuwerte ka nga naman talaga.

"O KRISTINE. Anong ginagawa mo dito?" tanong ni Sir. Paulo. Ang class adviser namin this year.

Pumasok ako sa loob at maliit na ngumiti sa kanya.

"Good afternoon po, Sir. Masakit po kasi yung ulo ko, ang sabi ni Cher. Klea ay dito raw po muna ako." sabi ko na kinatango niya.

Ngumiti siya ng malawak sakin.

"Okay. You may sit there" anito at tinuro ang isang couch na nasa dulo. Tumango ako sa kanya at umupo don.

This is the most awkward moment of my life. Just think of it, kasama ko sa iisang lugar yung teacher na nagpapa-ramdam na may gusto siya sakin. At ang isa naman ay ang lumandi sakin noon at niyaya pa akong mag-stroll.

Kung malalaman 'to ni Dino ay sigurado akong magagalit na naman siya sakin. Siguradong mag-aaway na naman kami. Bumalik nalang kaya ako sa room?

"Kristine, kumusta ang pakiramdam mo?" biglang tanong ni Sir. Paulo sakin.

"Medyo okay okay na po." mahina kong sagot sa kanya. Tumango siya sakin at ngumiti. Ibinalik ang tingn sa ginagawa.

"Bakit hindi ka pa umuwi?" suggestion ni Sir Migs. Bumaling sa kanya ang tingin ko. "Ako na ang bahala sa gate pass mo. Umuwi ka na muna para makapag pahinga ka. Excuse ka today" dagdag pa niya.

Umiling ako sa kanya. "Hindi na po, Sir. Baka mapagalitan ako ni Mama kapag po umuwi ako. Um-okay naman na po yung pakiramdam ko kaya baka mamaya bumalik na rin ako sa room."

Hindi na siya sumagot at tumango nalang sakin.

Nakahinga ako ng maluwag dahil hindi na nila ako kinaka-usap.