Αφού έφυγε ο Άρης, και άκουσα την πόρτα να κλείνει πίσω του. Πήγα στην ντουλάπα και έβγαλα τα ρούχα μου, για να πάω στην δουλειά.
Πραγματικά δεν με ενδιαφέρει τι θα γίνει μετά. Θέλω να δω την κολλητή μου, και δεν θα με σταματήσει κανένας Άρης!Βάφτηκα λιγάκι και φόρεσα τα ρούχα μου.
Πρέπει να ντύνομαι λιγάκι επίσημη-
Επειδή υπάρχουν πάρα πολλές κάμερες και ξέρετε-Περνώ την Νικόλ τηλέφωνο.
- Να έχεις έτοιμο τον καφε.
"Ναι μαρή"
- ωραία έρχομαι.Κατευθύνθηκα στην εξώπορτα και είδα ένα μεγαλόσωμο άντρα να με κοιτάει. Και άλλους δύο από πίσω.
"Κυρία Παπαγεωργίου"
- Παρακαλώ;
"Δεν μπορείτε να βγείτε έξω"
- γιατί;
"Ο κύριος Άρης το απαγόρευσε"
- Πριν μιλούσα με τον κύριο Άρη, και μου είπε ότι μπορώ να πάω όπου θέλω..
"Εμας όμως μας είπε να μην πάτε πουθενά"
- Εσάς!
"Πηγαίνετε σπίτι κυρία Παπαγεωργίου"
- Συγνώμη.. αλλά ότι λέω εγώ θα κάνεις.
"Κυ- "
- θα με πας σε αυτό το σπιτι
Και έδειξα την τοποθεσία.
- και θα μιλήσω εγώ με τον κύριο Άρη αν απολυθείς.
"Μα κυ-"
- Αυτό που λέω εγώ μετράει"Με κοίταξε με νεύρα, και ύστερα άνοιξε την πόρτα και μπήκα μέσα.
- σε ευχαριστώ.
"Παρακαλώ κυρία Παπαγεωργίου"έβαλε μπροστά και κοιτούσα έξω.
[...]
"Ναι;"
- άνοιξε μωρη!
"Μαρίλια;"Και είδα την Νικόλ μπροστά μου🥺
Μετά από ένα μηνααα 🥺🧸- αδελφούλα μουυ🥺
"Μαρίλια μουυ."
- Μου έλειψες τόσο πολυυ🥺
"Κι εμένα αγαπούλα μουυ"
"Πέρασε"Και πέρασα στο σπίτι μέσα..
Δεν είχε αλλάξει τίποτα..- πώς και δεν άλλαξες την διακόσμηση;
"Χμ, ήθελα να σε θυμίζει αυτό το σπίτι"
- αχουυ.
"ανησυχώ για εσένα"
- Μην ανησυχείς, περνάω τέλεια.
"Δεν σε πιστεύω, ξέρω ότι κάτι μου κρύβεις"