The Nerdy Girls Are The Legendary Gangster

CHAPTER 28

JOHN POV.

"Good morning handsome" bati ko sa sarili ko sa salamin. Kakagising ko lang kaya naligo na ako at pagkatapos ay nagbihis na. May kakaiba akong naramdaman pero di kona pinansin. Baka kasi masira araw ko ngayon. Pagkatapos kung magbihis ay lumabas na ako ng kwarto ko para makapag breakfast. Naabotan ko si mommy na busy sa paggamit ng cellphone niya.
"Good morning mom" Bati ko sa kanya. At mukhang hindi niya ako narinig dahil busy siya sa cellphone niya at may kausap siya sa phone. Umiiyak ba siya?
"S-sege Papunta na kami dyan." Sabi ni mom na umiiyak. Nakita niya akong nakatayo kaya niyakap niya ako ng mahigpit. Hindi ko maiintindihan kung bakit siya umiiyak.
"Mom? Anong nangyayari? May problema ba?" Kumalas naman siya sa yakap at pinahid ang luha sa pisngi at mata niya.
"A-ang daddy mo. Na a-aksidente siya. Nasa Hospital siya at nandun din ang kuya mo." Mangiyak ngiyak na sabi ni momny.
Hindi ko ma-igalaw ang mga paa ko at parang nanghihina ang tuhod ko.
May isang liquido na tumulo sa mga mata ko.
"Puntahan natin daddy mo" Sabi ni mom kaya Nagmamadali kaming sumakay ng kotse ko at pumunta sa hospital.

HOSPITAL

"Where's Axcel Kier Morgan?" Tanong ni mom sa nurse at tiningnan ng nurse ang papel na nasa harapan niya.
"Axcel Kier Morgan is in Room 50, 3rd floor Ma'am" Sagot niya
"Thank you" Sabi ko dahil umalis na si mom. Sumakay kami ng elevator at ng makarating kami sa 3rd floor ay hinanap namin ang room 50 at nakita na namin. Binuksan ko ang pinto at bumungad samin ang maraming sugat at maraming nakalagay sa mukha niya.  Nagmamadaling lumapit si mommy kay daddy na nakahiga sa puting kama.

"Mom!" Tawag ni kuya kay mom
"Okay naba siya?" Maluha-luhang tanong ni mommy kay kuya.
"Sabi ng doktor na umasikaso sa kanya ay mahina ang puso ni daddy M-may posibilidad na mamatay siya. Malakas ang impact ng pagka aksidente niya sa puso niya" Sagot ni kuya. Humagul-hul naman si mommy at napaiyak na din si kuya.
"H-hon.. Wag kang susuko okay!" Umiiyak na Niyakap niya si kuya. Kaya lumapit ako sa kanila at nakipag yakapan.
Ngayong araw nato ay hindi ako pumasok dahil nandito lang ako sa hospital. Hapon na ngayon at sinabihan ko na din sina jake na nandito ako sa hospital. Umalis sina mommy at kuya dahil may bibilhin lang daw sila kaya naiwan ako dito. Umupo ako sa tabi ni daddy.

"D-dad.. Sorry po dahil hindi kita napatawad. Sorry po dahil pinagsisigawan ko kayo. Hindi ko maintindihan kung bakit nagkaganyan ka. Wag mo muna kaming iwan dad. Diba pupunta pa tayo ng korea? Dad... Pinapatawad na po kita sa mga nagawa mo samin dad kaya wag muna kaming iwan." Umiiyak na sabi ko. Bading mn pakinggan pero iba na to e. Masakit to.. Nataranta ako ng biglang tumunog ang nasa gilid na siyang nagpapakita kung ano ang kalagayan ng puso niya. Lumabas ako ng kwarto at tinawag ko ang doctor
"Doc! Doc! " Tawag ko sa Doctor at dumating naman ang doctor kasama ang ibang nurse. Pinalabas na muna nila ako. At naghintay lang ako sa kanila. Dumating naman sina mommy at kuya. Tiningnan nila si daddy sa bintana at pina-pump nila ang dibdib ni daddy. Humagol-hul naman si mommy at naka-agapay naman si kuya sa kanya.  Tiningnan ko ang  monitor ng heartbeat ni daddy at naging straight na ito. Napaluha nalang ako dahil ang ibig sabihin non ay wala na siya. Rinig ko ang sabi ng doctor.

"Time of death 5:00 pm" Sabi ng doctor. Lumabas naman ang doctor
"Ginawa ho namin ang lahat ng makakaya namin pero hindi na kinaya ng katawan at puso niya. Im sorry but he's dead. Aalis napo ako" Sabi nung doctor
"N-no ~Huk~ This can be" Umiiyak na sabi ni mom at niyakap namin siya ni kuya. Makalipas ilang oras ay nandito na kami sa bahay namin at ang kabaong ni daddy. Alam na din ng lahat na wala na siya kaya marami ang nakikiramay. Hindi pa masyadong marami ang mga tao dahil mga Friends at kamag-anak pa ang nandito. sabi ni kuya na bukas daw ay pupunta dito ang mga classmate and schoolmates ko. Nilakasan ko ang loob ko at hindi ko pinapakita na mahina ako.