Üç Serenat (DÜZENLENİYOR)

1.-6-

Geçiş bölümü gibi düşün. :))

🌼

Nancy'nin kapısını üçüncü kez tıklatacakken kapı hızla açıldı. Nancy , tam karşımda kızgınca üzerime atlamak üzereyken -yüzümde nasıl bir ifade gördüyse artık- kendi yüzündeki kızgınlık dağılıverdi. Yerine merak yerleşti ve beni kolumdan tutup içeri çekti.

Kapıyı kapatıp hemen bana döndü ve iki kolumu da iki eliyle tuttu. Yüzünde şüphe , endişe ve merak daha fazla yer ederken sordu.

" Ne oldu sana ? Ne bu halin ? "

Kurumuş dudaklarımı araladım ve Nancy'nin gözlerinin içine bakıp konuştum.

" Nancy , beni hemen o pazarda karşılaştığın , sana bu kitabı veren..."

Elimdeki kitabı gösterdim.

" ...kadına götürmelisin. "

Sesimdeki çaresizliği farkedince Nancy , daha fazla oyalanmadan beni odasına çıkardı. Bununla birlikte ona olan biteni anlatmazsam bana yardım etmeyeceğine emin oldum.

Yatağın üzerine otururken derince iç çektim. Nancy , kapıyı kapattı ve yatakta karşıma oturdu.

"Konuş."

Derin bir nefes aldım ve yaşadığım atraksiyonu yüzeysel bir şekilde anlattım. En son da Nancy'nin açılmış ağzını elimle kapattım.

"Nancy şu anda anneme ve babama ne oldu bilmiyoruz ve acele etmemiz lazım. Başlarına her şey gelmiş olabilir."

İçimdeki bütün öfkeyi sakinlik maskesiyle saklamaya çalışıyordum. Aksi takdirde annemin dediği gibi adam bile öldürebilirdim. Peki bu öfkenin sebebi neydi ? Annemin ve babamın benden , bu kadar çok şeyi saklamalarıydı. Evet , kesinlikle buydu. Şimdi ise kafamda bir sürü soru işaretleriyle geziyordum.

Nancy'yi omuzlarından tuttum ve hafifçe sarstım. Yüzüme kararlı bir ifade koyup konuştum.

" Onları bulmayı o kadar çok istiyorum ki Nancy... Bütün bunların hesabını sormayı... "

Nancy kafasını salladı. Düşünceli gibiydi. Gözlerini yere dikip bir süre dalıp gitti. Birşeyler hatırlamaya çalışır gibi gözlerini yukarı kaldırdı. En sonunda bana baktığında konuştu.

" Ellerini omuzlarımdan çek de giyineyim. "

Ellerimi orada unuttuğumu farkederek geri çektim.

Nancy ayağa kalktı ve dolabından siyah bir pelerin çıkardı. Üstüne giyinirken aynı zamanda konuşuyordu.

" O dediğin kadını pazarda görmüştüm. Şanslısın ki bugün pazar tekrar kurulmuş. Peki , oraya gidip kadına ne soracaksın ? 'Benim annem-babam kayboldu ,neredeler ?' mi diyeceksin ? Kadın ne bilsin senin annen babanın yerini ? Tabi eğer bir cadı değilse... "

Bütün bunları tek bir nefeste söyledikten sonra hızla ciğerlerine nefes doldurdu ve kafasına dank etmiş gibi irkilip bana döndü.

"Cadıya başvurmayı düşünmüyorsun değil mi ?"

Şüpheyle gözlerime baktı. Ben suskunluğumu devam ettirince hemen yanıma geldi.

" Clara , cadıların ne kadar tehlikeli olduğunun farkında mısın ? Ayrıca onlara gidersen kesinlikle senden yapacakları şey karşılığında mutlaka bir şey isterler."

Ayağa kalktım ve onla göz göze geldim.

" Bunların hepsini düşünmedim mi sanıyorsun ? Başka çarem yok... Eğer o kadın bir cadı ise bana yardımcı olabilir."