13

69 8 0
                                    

I was 13
While he's 16

It's the first time you cared and got worried about me. I felt really happy.

It started with a blind date.

It takes years before I go on a blind date. Masyado pa raw akong bata noong sinabi ko kila Mom at Dad ang tungkol sa plano ni Maya. And after two years, here we are.

I'm sitting in a bench at the park. Waiting for my blind date.

I decided to text Maya if he'll be there cause I'm waiting for one fvckin hour already. But I hasn't seen even his shadow.

'Just wait. I know he'll come.'

That's the last text I received from Maya. Even after I ask and ask many questions.

Naisip kong umalis ng mag-dadalawang oras na ay walang sumisipot. Pero naisip ko na baka pumunta siya at mag-kasalisi kami. I know the pain of waiting someone you're not sure if coming.

Kaya nag-hintay ako hanggang sa dumating ang hapon ay wala parin siya. Nagsi-alisan na ang mga tao at batang naglalaro sa park no'ng tanghali.

Halos bilang nalang sa daliri ang mga tao na kasama ko sa park. Naabutan kopa ang mag-jowang kumakain ng kwek-kwek at umiinom ng matabang na juice.

My stomach was empty. Hindi ako kumain ng almusal at tanging tinapay at gatas lang. Umasa akong maaga ang ka-blind date ko kaya baka yayain akong kumain muna.

But I didn't expect the unexpected.

I could feel my colon was eating the small intestine.

Napag-desisyonan kong kumain ng kahit kaunti at bumili ng juice. Pero pag-tayo ko palang ay paalis na ang tindera. Wala ng laman ang mga containers niya. Nakataklob narin ang kawali.

'Maybe I could eat dinner with him though'. I thought.

"Miss! Mag-sasarado na ang park. Kailangan mo nang umuwi."

Nagising ako sa sinabi ng lady guard. Nakatulog pala ako kahihintay. I look at my watch just to see that it's nearly six in the evening. Madilim narin ang langit.

"Ahh sige po! Sorry po ahm...uwi napo ako."

My first blind date failed I think. Was this day get any worse?

Then the answer came. Mismong pag-labas ko ng gate ng park ay bumuhos ang napakalakas na ulan.

Ipinatong ko ang sling bag ko sa ulo ko at tumakbo sa malapit na sari-sari store para sana sumilong.

"Ineng mag-sasara na'ko. Pasensiya na."

Aw fvck. This day was horrible. I'll not ask for any worse. I felt tired.

Ibinaba ko nalang ang bag ko at naupo sa malapit na upuang semento. I get my phone in my sling bag just to see it dripping wet.

Hindi ako sinipot ng date ko. Sinarahan ng park. Nagutom. Naulanan. Nasiraan ng cellphone.

All bad things in one day. Can I get some mercy please?

Hinilot ko ang sentido ko gamit ang dalawang kamay at pumikit sandali. This day was a real stress.

Ilang sandali akong ganoon bago ako pasukin ng lamig at nag-desisyong umuwi nalang. Malapit lang naman ang bahay namin. Less worry.

Ang init ng pakiramdam ko pag-kagising ko. I tried to get up to wash my face. Pero nauwi iyon sa pag-ligo dahil umuusok na talaga ako sa init.

Kumain ako ng kaunti bago nag-pahatid sa school.

"Okay lang 'yon Leash. Malay mo busy kaya di nakasipot." Nagsasalita si Yssa pero diko iniintindi.

It's recess time when I felt my body was burning hot like  hell now.

"Are you okay?" Ani Maya. Hinawakan nito ang noo ko. "Ow my gosh you're so hot!"

Before I could tell them I'm fine. I already passed out.

Nagising ako nang maramdaman ang pag-lapat ng nanlamig na bimpo sa noo ko.

Vlademier was the first one I saw when I opened my eyes. Napa-upo ako bigla. Dahilan upang mahulog ang bimpo.

"What are you doing here?" Inilibot ko ang paningin sa kuwarto. "Why are you here? With me alone?"

"You passed out."

"I know."

"I'm sorry."

"Sorry for what?"

"For not coming on our date."

Naalala ko ang mga nangyari sakin kahapon. Nag-init ang dugo ko at umalis sa clinic bed.

"It's fine."

I get my bag and put on my shoes. I saw tablets of medicine in the bed side table. I get it and left the clinic.

I was startled when I felt my bag float.

"I'm really sorry. Hindi ko naman aakalain na hihintayin mo 'ko hanggang mag-gabi."

"It's really fine." Sabay bawi ko ng bag ko at nag-patuloy sa pag-lakad. But I felt my bag float again.

Hinarap ko na ito sa inis. Hindi ko alam Kung dahil ba iyon sa hindi nito pag-sipot o ang sakit ko ang dahilan kung bakit ako naiinis.

Maybe both?

"When I say it's fine. It's really fine okay? I can surely handle my self. Just mind your own business." Pipilig palang ako patalikod sa kaniya nang mag-salita ito.

"I was worried." My heart skip a beat. "I was worried when you got sick and pass out because of my ignorance." My heart was thumping fast and furious.

"I'm really sorry...Misheal." Then my heart exploded with so much happiness.

Hindi kona alam kung nababaliw naba ako o ano. May sakit ako pero ba't napakasaya kong nagkasakit ako?

Natigilan ito ng nilingon ko siya ng may buong ngiti.

"Thank you for worrying!"

"I'll do whatever you want as exchange."

Hindi na'ko nag-isip pa at sinagot ito ng walang pag-aalinlangan.

" Please...be my boy best friend."

My Hopeless Wish (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon