My Hopeless Wish (COMPLETED)

26 I

I was 26
While he's 29

When he proposed to me on our Anniversary.

—

"Why does it looks so easy in the video?"

Nag-iisip kasi ako ng puwedeng lutuin para sa dinner date namin ni Vlad. It's our first Anniversary as a couple.

Di man ganoon ka-engrande ang naisip ko ay alam ko namang paghihirapan ko.

As of now, nahihirapan.

I don't freaking know how to cook neither set up a beautiful dinner.

Naibato ko nalang ang cellphone ko sa inis at nag-pagulong-gulong sa kama.

"Tell me how to cook!!"

"Bakit ba kasi di napakahirap akong turuan?!"

"Ahhhh!!"

Sigaw ako ng sigaw nang biglang tumunog ang cellphone ko.

Kinapa-kapa ko pa sa tabi ko pero di ko maramdaman ang cellphone ko.

Tsk. Binato ko nga pala.

Hinanap ko pa 'yon sa ilalim ng cabinet bago ko nasagot.

It's Vlad.

"Hon help me! I'm falling!"

"What?!"

"I'm falling!! Help me!"

"W-where are you?!"

"In our favourite place! Help me Hon please—"

Namatay bigla ang tawag.

Sinubukan ko ulit siyang tawagan pero ayaw na niya sumagot.

Kinuha ko ang jacket ko na nakapatong lang sa study table. I got my keys and run out to the garage.

Di nako nakapag-paalam kay Daddy nang makaalis na'ko.

I'm sweating bullets. Kahit na napakalamig sa loob ng kotse ay pinagpapawisan ako ng malala.

Tinawagan ko siya ng paulit-ulit.

May kalayuan kasi ang cliff na 'yon sa lugar namin. We just discovered it accidentally while going on a road trip last last year.

Nang makarating ako sa lugar ay halos di ko na alam ang gagawin ko.

There's no sign of Vlademier.

Lumapit ako sa cliff pero wala rin. Napahawak ako sa dibdib ko at di na talaga alam ang gagawin.

"What have I done?"

Nagsimula nakong umiyak sa tabi. Yakap ang sariling tuhod habang nakayuko.

"Not sure if you know this
But when we first met
I got so nervous
I couldn't speak~"

Napahinto ako sa pag-iyak at napalingon ako sa pinanggalingan ng boses.

I saw Vlademier, standing a meter a way from me with his guitar lace around his neck. He's holding a bouquet of unknown flowers.

He smiled. He started walking towards me.

My heart beats fast abnormally.

"In that very moment
I found the one that
My life has found its
Missing piece~"

He gave me the flowers and hold my other hand. He stopped strumming the guitar.

Ibinaba niya ang gitara sa lupa. Hinarap niya 'ko at kinuha ang dalawa kong kamay sabay patong sa balikat niya. Saka nito ibinaba ang sariling mga kamay at ipatong sa baywang ko.