Untold Story Of Blair [ COMPLETED & UNDER REVISION ]

Kabanata 41: Wedding

Adam P.O.V.

"why do we have to rush our wedding adam?" ana getting irritated

"I want you to be mine officially that's all" saad ko
"pero kung ayaw mo naman magpakasal sa akin. Hays!" umarte pa akong nadismaya at nasaktan.

"N-no of course not."

"After the day tomorrow ang wedding na natin. Aatras ka pa ba?" Umarte akong nasasaktan.

"O-of course not"

"I'll go ahead, i hope you're gonna attend our wedding" hinabol niya pa ako pero hindi ko na siya nilingon.

'You can't fool me Ana, you can't ruined us Ana. Si blair lang ang mahal ko at mamahalin ko habang buhay'

"Bro" nandito ako sa bahay ni caleb at nagkayaan maginoman.

"Pupunta ba kayo sa susunod na araw?"

"Sa kasal mo?" inis na sabi ni becker.

"A*shole, It's not mine" natatawang giit ko

"Well, na dapat magiging sa iyo" we laughed.

"Anong plano mo kay blair? getting her back?" Seryosong tanong ni caleb

"Syempre babawiin ko si blair, Buhay ko iyon eh" sagot ko saka nilagok ang alak "Naniniwala akong nagising ako na magkatabi kami sa iisang kama pero Hindi ako naniniwala na something happened between us"

"So anong pinaka-plano mo kay blair? You know she's really down and upset lately" Napatingin ako kay Thomas sa sinabi niya

"Nabisita niyo siya?" He nod.

"Nabisita ko siya last week pero mugto mata niya at tulala lang. Buong pagstay ko sa kanila wala siya sa sarili niya, Pansin ko."

"Hindi muna ako magpaparamdam sa kaniya ng isang linggo"

Marami pa kaming pinagusapan hanggang sa magkayaan na umuwi na sa kaniya kaniyang bahay.

Habang nagmamaneho ako pabalik ng bahay ay napatingin ako sa cellphone kong umilaw bigla.

Kuya asan ka na daw?  Napangiti ako sa text ni Trixie. At last nagkaayos na rin kami.

Nabaling ang paningin ko sa petsa na nakalagay sa cellphone ko.

"sampung araw na lang pala kaarawan ko na! Sana maayos pa natin love" tipid akong ngumiti ng maalala ko na naman ang pag-uusap namin sa circle.

Sobra akong nasaktan sa pakikipaghiwalay sa kaniya.

"Pasado alas dose na Adam, Saan ka galing?" Nakataas pa ang kilay ni mom na sumalubong sa akin.

Lumapit ako rito at humalik sa pisngi nito "Nakagkayayaan lang mag inoman mom"

Kinurot niya ako ng malakas kaya napahiyaw ako.
"Mom, Masakit" parang bata kong sabi.

"Matulog ka na" utos nito, humalik ako muli sa kaniyang pisngi at umakyat na sa kwarto ko.

-

Read the full version at dreame

thank you