Chapter 17

588 30 6
                                    

TASY's POV

When Janica and Ian drove off, napalunok ako dahil kaming dalawa na lang ni Macsimo ang naiwan.

He isn't talking to me since kanina, and I'm feeling anxious about it! What's up with him? Baka bad mood lang or I don't know!

"T-tara na?" Kinakabahan kong tanong. I'm a bit tipsy now, since i drank alcohol kanina, pero hindi naman madami.

He nodded and went to his car na nakapark sa madalim na area dito, I walked towards the car. Hinintay niya ako at pinagbuksan.

I glanced at him but he was avoiding my eyes, nakatingin lang siya sa gilid at hindi ako tinatapunan ng tingin. Umiling na lang ako at sumakay sa loob ng kotse.

When he went inside, i wore my seat belt at binuksan niya na ang makina. Tahimik lang kaming dalawa sa kotse habang nakatingin ako sa bintana.

I can hear his breathing sa sobrang tahimik naming dalawa. Natanawa ko ang Cafè,

"Can we get coffee? I'll sober up for a bit." I glanced at Macsimo, he nodded at lumiko sa parking lot ng Cafè.

This Cafè is 24/7, kaya minsan tambay ako rito tuwing maaga ako pumasok sa school. I went inside the Cafè at pumunta agad sa counter.

I ordered black coffee at tinake out na lang, dahil mukhang ayaw akong kasama ng kasama ko. I was waiting for my order when Macsimo went beside me.

"Do you want to see the view while drinking your coffee?" Mahinahon niyang tanong. I wanted to scoff, finally he talked to me.

Tumango lang ako sa kaniya, dumating na ang order kaya naglakad ako palabas.

I saw Macsimo holding a cup, he ordered rin pala. Naglakad ako sa gilid ng Cafè, kung saan may space at doon makikita ang night view rito.

Dito nangyari yon, when Macsimo and i kissed, and after that, he was sweet, pero ngayon? He's cold!

I was just staring at the view when i heard him sigh. Lumingon ako sa kaniya habang magkasalubong ang mga kilay,

"May problema ba?" Sarkastiko kong sagot. Tumingin siya sa akin at tinaasan ako ng kilay, "None, why?"

"Mukhang ayaw mo akong kasama, eh." Naiinis kong sabi sa kaniya.

Literally, he's doing the silent treatment! Anong problema niya ba?

"Are you in a bad mood? Kung oo, sabihin mo sa akin dahil naiinis ako sa pinapakita mo!" I shouted at humarap na sa kaniya.

The cold air brushed on my face, making me close my eyes for a moment, trying to calm down.

Calm the fuck down, Anastasia.

"I'm not in a bad mood, Anastasia. Don't mind me-" I cut him off, dahil mas lalo akong naiinis sa mga sinasabi niya!

"Don't mind you?! Of course I would mind you! You act like you don't want to be here with me-" agad akong natigil sa pagsasalita dahil nagsalita agad siya.

"No! I want to be with you, but fuck it!" Sinabunutan niya ang kaniyang buhok. He looks frustrated, or angry something.

Tumalikod siya sa akin at bumulong ng kung ano. Hinarap ko siya sa akin dahil mas lalo akong naguguluhan sa inaakto niya!

"Macsimo, talk to me! What's your problem? What's our problem?" I calmed down, dahil hindi makakatulong kung parehas mainit ang ulo namin.

Lumayo siya sa akin at umiling, sinasabi na walang problema. Pero alam kong meron. He just can't tell me.

"Macsimo, if this is about Issa, talk to me-" Umiling siya sa akin, "No...it's not about her." Mahinang sabi niya.

"Then what?! Ako? Tayo?"

"There's no problem with us, Tasy. Ako lang, ako ang problema," Anito. I cupped his face, making him look at me.

"Then, tell me. Coz you're making me anxious, Macsimo."

Suminghap siya at mariin na pumikit. Ang aking kamay ay nasa magkabilang pisnge niya. He's still avoiding my eyes.

"Macsimo..." mahinang sabi ko. He sighed, pumilig ang ulo sa kabila, still refusing to look at me.

"Open your eyes, and look at me. Tell me what's your problem, please?" I bit my lower lip. I'm slowly giving up.

Binitawan ko ang kaniyang mukha at yumuko. If he doesn't want to tell it to me, it's fine. Basta andito lang para pakinggan siya. I respect his decision, pero nagaalala ako sa kaniya. He's acting cold and distant, and I don't want that to continue.

We're friends...but i like him. Pero hindi niya alam yon. Maybe I'll just distance myself, maybe that'll help for my feeling to disappear.

Crush lang naman 'to, diba? It's not that hard to move on, unless, of course, kung lagi mong nakikita.

He sighed, kaya napatingin ako sa kaniya. He swallowed hard, and what he said made my whole world shocked.

"I'm jealous, Anastasia. I'm so fucking jealous na gusto kitang higitin tuwing hinahawakan ka ni Vicente, kasi gusto kita at nagseselos ako sa kaniya!"

My mouth gaped and my eyes widened when he shouted that.

He likes me?

"Y-you..." Nauutal kong tanong, wanting him to repeat what he said.

"Yes, i like you. I fucking like you." Mariin niya sabi sa akin. I swallowed hard when I stared at his black eyes,

Andiyan na naman ang magnet, urging me to get close to him. Before i could even move, lumayo na sa akin si Macsimo.

"And I don't want to ruin our...friendship just because i like you. Alam kong may gusto kang iba, at ayokng masira lang pagkakaibigan natin dahil sa walang kwenta ko-"

"Gusto rin kita." Mariin kong sabi, nakatingin sa mga mata niya. His eyes widened, brows furrowed.

Lumapit siya sa akin ng isang hakbang, kaya lumapit rin ako sa kaniya.

"Gusto kita, Macsimo. Gustong-gusto"

I was standing close to him, remaining staring at each other's eyes. I smiled, tumingkayad ako kaya mas lalong lumapit ang aming mga mukha.

"I like you, Macsimo James Santos."

And that, i gave him a peck on his cheeks. Nakita ko ang gulat sa mukha niya pero kalaunan, he smiled.

Hinigit niya ako at niyakap, his face buried on my neck. I felt him gave me a soft kiss on my neck, making me feel butterflies.

"I like you, too, Anastasia Tasy Mendozo."

-End of Chapter 17-

Ang edi wow niyo naman🤨

Btw when..

The Forgotten Lover Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon