LIFE IN MANILA (UNDER EDITING)

LIFE IN MANILA #8

FELIX POV.

Dati hindi ako naniniwala sa destiny,  but three years a go, I bumb a girl na nagpatibok ng puso ko. I was a graduating student back before then. Galing akong university noon at nagpapadaling pumunta sa coffee shop malapit lang sa school to meet my mom. Pero sa hindi inaasahang pagkakataon ay may nabunggo akong babae, she is simply beautiful the way she dress, naka sunglasses ako kaya hindi niya nakikita ang mga mata ko na may paghanga sa kanya. At simula nong araw na yun i didn't forgot her beautiful face. At hindi ako nawalan ng pag-asa para pagkita kami ulit. At hindi nga ako nabigo sa paghihintay ng pagkakataon na magtatagpo kami ulit.

We meet before because of my mom ang now, we meet again because of my mom again. Is this destiny?  Well i hope so.

Kasama ko si mom sa mall that time para bumili ng favorite perfume niya. But suddenly nawa siya sa tabi ko kaya hinanap ko siya sa mga malalapit na store. And the i saw her at the Crissin beauty product talking to a girl.
Lumapit ako sa kanila and i froze nong makilala ko kung sino ang babae na yun. It was her three years ago ang nabunggo ko malapit sa university namin.

I feel my heart beating fast,  katulad nong naramdaman ko when i first meet her.  Alam ko hindi niya ako nakilala because im wearing again my sunglasses.  Nakikita ko ang pagtataka sa mga mga niya ning sinabi kong.

"Nice to meet you again, Miss sungit,"

Simula nong araw na yun after my work sa clinic ko pumupunta ako sa mall to see her. Wala akong oaki alam kung stalker man ang itawag nila sa akin. I just want to see her everyday. Baliw na ata ako,  but i don't care. I will do everything para mapalapit ako sa kanya,  kahit sungitan niya pa ako wala akong pakialam.

And that yime happen, nasa mall ako para ibili si mom ng perfume at the same time para makita narin si miss sungit.  Inabangan ko siya sa foodcourt dahil alam ko ang oras ng break time niya.

And finally I saw her,  nabibili ng food niya,  nagtago ako sa medyo malayong mesa para hindi niya ako mapansin. She was smiling while holding her tray full of food. Ang ganda ganda niya talaga.

Tumayo na ako at bumili din ng food ko para makashare sa table niya,  but it was failed dahil tumayo siya bigla dahilan para matapon sa damit ko ang mga pagkain.

Nakayuko siya while saying sorry pero ako gusto ko nang ngumiti dahil finally ito ang hinihintay ko.

Hindi ako nagpakita ng kahit na emosyon, nong tinitigan niya ako but deep inside my heart is beating faster again. 

When she said sorry again at tumakbo napangiti ako, pero tinago ko uli ang mga ngiting iyon nong lumingon siya at sumigaw.
That day was a memorable day. Tulad ng una naming pagkikita, nag kabanggan din kami dalawa.

Dessa Garcia is her name,  buong gabi ko tinitigan ang id niya na naiwan niya nong nagmamadali siyang bumalik sa shop.

She is a manager of that branch. Habang tinititigan ko ang id niya napapangiti ako. Pag nagkita kami ulit in unexpected day I will say na siya na ang destiny ko.

Maaga akong nagising ngayong araw dahil pupuntahan ko muna si Stephen, my bestfriend. Malaki ang pinagbagi niya simula ng mapunta sa kani si Kylie at malaki ang pasasalamat ko doon,  dahil saksi ako sa lahat ng pinagdaan niya.

Habang nag didrive ako papunta kina Stephen ay may nakita akong babae sa labas ng village and to my surprisebits Dessa. Napangiti ako dahil sa sinabi ko kagabi na kung magkikita kami uli ay destiny na kami.

Dahan-dahan kong pinarada ang sasakyan sa harapan niya at hindi niya ito napansin dahil nakatututok siya sa cellphone niya.

Pinindot ko ang horn button, ata napahalagpak ako ng tawa sa loob ng kotse ko nong nagulat siya at nabitawan niya ang cellphone niya. Kinalma ko muna ang sarili ko bago lumabas ng kotse, dala-dala ko parin ang id niya dahil balak ko sanang ibalik sa kanya mamaya sa mall. Pero pagkakataon na ang gumagawa ng paraan para magkita kami.

Nalaman ko rin na siya pala ang bestfriend ni Kylie, what a small world talaga. Sinabay ko na siya papunta sa bahay nina Stephen. Habang pinapakilala ko siya ay nanay Linda ay makikita mo talaga na napaka galang niya tulad  ni Kylie.

Nang pumunta na kami sa garden kung saan sina Stephen at Kylie ay bigla na lang siyang tumakbo papunta kay Kylie, makikita mo talaga kung gaano siya ka sabik sa bestfriend niya. I see myself and Stephen sa kanilang dalawa.

Habang papalayo sila ni Kylie ay nakatingin lang ako sa likutan nila when Stephen broke the silence.

"Dude, iba na yan ah," panunukso niya sa akin.

"After 3years nakita ko na tin siya ulit," sabi ko nang nakangiti.

"What do you mean by that dude?" Takang tanong niya.

"Remember yung kinukwento ko sayo na si Miss sungit?  She was her, Dessa Garcia,  ang bestfriend ni Kylie," nakangiti kong sabi.

"Siya yung nabangga mo sa labas nv university niyo?" Nanlalaking mata niyang sabi.

"Yes dude,  destiny right?" Nakangiti kong sabi.

"Wag mo nang pakawalan dude,"

"Hindi na talaga,"

Naka upo kami ni Stephen sa sofa ng lumabas si Dessa sa kitchen na dala niya na ang bag niya.

Nagpaalam na ito para umalis kaya dali dali ko siya sinundan sa labas ng bahay.

Nagmamatigas pa siya bago pumayag na ihatid ko siya. Dahil sa hindi ko siya tinigilan hanggat hindi siya pumapayag.

Habang nakasakay kami sa kotse ay hindi niya ako kinikibo pero ako pasulyap sulyap ako sa kanya.

I want to see her face every minute. Nababaliw na ako sa kanya. Yes i admit na,  na love at first sight ako sa kanya three years ago and until now.

Tinuro niya sa akin kung saan ang apartment niya, at dali-dali naman siyang bumaba at nag pasalamat.

Nong sumigaw ako na magkikita  pa kaming muli at bigka na lang siya pumasok sa apartment niya at nagmadaling pumasok.

Pagkatapos nang araw na yun ay palagi ko parin siyang pinupuntahan sa mall na pinagtatrabahoan niya.. Palagi niya din akong sinusungitan.

Hindi ko alam kung ano ang kinagagalit niya. Pero gagawin ko ang lahat para makasa akin siya.

"Dessa Garcia you will be mine."