HAYAT

12.Bölüm

Nasıl bir his biliyor musun? Oda çok geniş ama sığamıyorsun, bak kapı orada ama çıkamıyorsun, pencere açık ama nefes alamıyorsun.

                                        ~Cemal Süreya
__________________♡♡____________________

Zaman tüm hızıyla devam ediyordu. Saniyeler, dakikalar, saatler birbirini kovalıyordu. Ama bana göre zaman geçmiyordu. Sanki zaman durmuş ve akmıyordu. Evde boş boş oturmaktan da çok sıkılmıştım. Hâlâ kafamda binlerce soru ile başbaşaydım. Bugün sabah Toprak mesajı okumuş ve hızlıca çıkmıştı. Sonra Vedat abiye telefon gelmiş ve Yavuz ile birlikte gitmişlerdi. Onlar gittikten sonra yatağıma uzanmış ve kitap okumuştum. Bana gelen mesaja da arada bakıyor ve düşünüyordum. Başım bir türlü dertten kurtulmıyordu. Nereye gitsem belayıda arkamdan götürüyordum. Odamın kapısının tıklatılmasıyla başımı kitaptan kaldırdım. İçeriye gelen Fatma teyzeydi.

-Kızım nasıl oldun, iyisin değil mi?

-Evet iyiyim de çok sıkıldım.

-Olsun güzel kızım. Ben Zeynep ve Arya'ya söylerim yanına gelirler sohbet edersiniz.

-Tamam olur.

-Acıktın mı? Hemen sana gidiyim de çorba kaynatayım iyi gelir.

-Yok Fatma teyze yorulma sen. Ben aç değilim.

-Nasıl aç değilsin? Kuru kemik kalmısın be yavrum.

-Ben zayıf değilim ki?

-İtiraz istemiyorum. Şimdi ben çorba yapmaya gidiyorum. Ona göre.

Fatma teyze bana gülümseyerek odadan çıktı. Arkasından Zeynep ve Arya geldi.
Arya;

-Anasının kuzusu nasıl oldun bakalım?

-İyiyim ama çok ama çok sıkıldım.

Zeynep;

-Vedat abi bize tembihledi sakın işiniz yoksa dışarı çıkmayın ve Hayat'ı da çıkarmayın dedi.

Zeynep'in böyle söylemesiyle;

-Offf ne yapacağız ki?

Arya ve Zeynep bilmem anlamında kafalarını salladılar. Sonra Arya sandalyeye Zeynep ise yatağımın kenarına oturdu. Sonra telefonumun melodisini duydum. Elime aldığımda kayıtlı olamayan bir numara arıyordu. Zeynep;

-O kim?

-Bilmiyorum ki tanımadığım bir numara arıyor.

Arya;

-Açsana.

Telefonu açtım.

-Alo Hayat.

Bu ses bana tanıdık geliyordu. Bende;

-Evet buyrun?

-Rahatsız ettiğim için kusura bakma. Ben Yavuz.

-Aa Yavuz sen miydin? Bir an tanıyamadım. Ne kusuru?

Zeynep ve Arya bizi dinliyorlardı. Sonra Yavuz;

-Hocanın bize verdiği anketi ben dağıtıp toplayacağım. Seninde haberin olsun diye aramıştım.

-Birlikte yapsaydık keşke.

-Yok ben yaparım. Sen iyleşmene bak.

-Tamam o zaman kolay gelsin. Bu arada çok teşekkür ederim.

-Sağol önemli değil sonra görüşürüz.

-Görüşürüz.

Telefonu kapattım. Bana meraklı gözlerle bakan Arya ve Zeynep'e;