HAYAT

7.Bölüm

Seninle bir yağmur başlıyor iplik iplik,
Bir güzellik doğuyor yüreğime şiirden.
Martılar konuyor omuzlarıma,
Gözlerin İstanbul oluyor birden.

Akşamlardan, gecelerden, senden uzağım
Şiirlerim rüzgardır uzak dağlardan esen
Durgun sular gibi azalacağım
Bir gün, birdenbire çıkıp gelmesen.

Şarkılarla geleceksin, duygulu, ince
Yalnız gözlerime bak diyeceksin.
Ellerim usulca ellerine değince
Kaybolup gideceksin

Bir elim seni çizecek bütün pencerelere
Bir elim seni silecek.
Kalbim: Ebemkuşağı; günde bin kere
Senin için yeni baştan can kesilecek.

Ne güzel seni bulmak bütün yüzlerde
Sonra seni kaybetmek hemen her yerde
Ne güzel bineceğim vapurları kaçırmak
Yapayalnız kalmak iskelelerde.

Seninle bir yağmur başlıyor iplik iplik,
Bir güzellik doğuyor yüreğime şiirden.
Martılar konuyor omuzlarıma,
Gözlerin İstanbul oluyor birden.
                                    ~Yavuz Bülent Bakiler
___________________♡♡___________________

Kader bizi bir araya getirmişti. Şuan karşımda gördüğüm kişi rüyamda gördüğüm kişinin ta kendisiydi. Gözlerimiz birbirine bakıyordu. Ellerim titriyor, kalbim hızlı hızlı atıyordu. Sabahtan beri unutmaya çalıştığım adam şuan karşımda duruyordu. Bu kaderin oyunu muydu yoksa bir tesadüf mü? Hayır bu bir tesadüf olamazdı. Bu kaderin bir oyunuydu. Donup kalmıştım öylece. Etraftaki sesleri duymuyor sadece gözlerim o adama bakıyordu. Elleri belimde gözleri gözlerimdeydi. Koyu kahverengi gözlerinde bir endişe vardı. Sanki bana bir şeyler anlatmaya çalışıyorlardı. Bir gün onunla karşılaşacağımı biliyordum. Ama ne zaman nerede olacağını bilmiyordum. İşte şuan karşımda duruyordu. Rüyamda bana söylediği sözler kafamda yankılanıyordu;

" Toprağına su vermeye, seni ayağa kaldırmaya geldim. Artık sonbahar bitti. İlkbahar geldi kalbine. Birbirimizden hiç ayrılmayacağız. Sen bana emanetsin."

Sadece birbirimize bakıyor ve susuyorduk. Kalbimiz konuşuyor ama biz susuyorduk. Ne yapmam gerekiyordu? Ben seni rüyamda gördüm diyemezdim. Bu çok saçma olurdu. Peki kalbimin atışına ne demeli?
Bu güne kadar hiç bu kadar hızlı atmamıştı ama şimdi kimin için atıyordu?
Bu suskunluğumuzu Zeynep ve Arya'nın seslenmesi bölmüştü.

-Hayat iyi misin? Aaa çantayı da almışsın.

Zeynep'in böyle söylemesiyle adamın belimdeki ellerini itip Arya ve Zeynep'e döndüm. Ben hırsızın arkasından gidince onlarda benim arkamdan gelmişlerdi. Bizi böyle gördükleri için şaşırmış görünüyorlardı. Yüzüm bembeyaz olmuştu. Hemen kendimi düzelterek;

Evet iy-iyiyim dedim. Heyecandan dolayı biraz kekelemiştim. Zeynep ve Arya bir yanımdaki adama bir de bana bakıyorlardı. Sonra koşarak yanımıza gelen çantası çalınan kadın;

-Canım çok teşekkür ederim. Sen olmasaydın ben ne yapardım? Allah ne muradın varsa versin.

Kırk beş elli yaşlarında görünen teyzeye elimdeki çantasını uzatarak;

-Önemli değil teyze. Kim olsa aynı şeyi yapardı.
Rüyamda gördüğüm adam;

-Hırsız da kaçtı, tutamadık. Siz karakola gidip şikayetçi olursanız o hırsızı bulabilirler.