HAYAT

11.Bölüm

İmkansız dedi gurur.
Riskli dedi tecrübe.
Manasız dedi mantık.
Yinede denemeye değer dedi kalp.

                                                          ~La Edri
____________________♡♡__________________

(Medya Toprak)                                           

Toprak kaşları çatılmış bir şekilde bana bakıyordu. Benim bir anlık boşluğuma gelmişti ve o mesajı okumuştu. Hepsi benim yüzümdendi. Daha fazla dikkat etseydim bu mesajı görmeye bilirdi. Ama  iş işten geçmişti. Sol yanımda oturduğu için bana sinirlenmiş bir şekilde baktığına emindim. Sonra Toprak;

-Benim şirkette bir işim vardı. Onu halletmem gerekiyordu. Bir andan aklımdan çıkmış. Kusura bakmayın benim gitmem gerekiyor.

Herkes Toprağ'a bakıyordu. Vedat abi;

-Ne kusuru Toprak. Önemli değil.

Kesin benim yüzümden gidiyordu. Mesajı görmeden önce böyle değildi. Bir anda endişelenmişti. Yavuz;

-Abi bende geliyim mi?

-Gerek yok. Ben hallederim.

Bunu bana bakarak söylemişti. Sonra kapıya doğru gitti. Arya;

-Ben onu geçiriyim.

Arya'da Toprağ'ın arkasından doğru gitti ve kapının kapanma sesi duyuldu. Bir mesaja bile sahip çıkamamıştım. Şimdi herkes öğrenecekti. Ama ben  öğrenmeleri istemiyordum. Onlara zarar gelecek diye ödüm kopuyordu.

~Toprak'tan

Hayat tabağındaki yemeği bitirmiş ve oturuyordu. Sonra telefonunu eline alıp açtı. Birinden bir mesaj gelmişti. Mesajı görünce yüzü bembeyaz oldu. Bende merak edip biraz daha dikkatlice mesaja baktım. Gizli bir numaradan "Bu daha başlangıç" yazıyordu.
Bu olamazdı. Hayat'ı bulmuş olmalıydılar. Sinirlenmiştim. Hayat'a da ters ters bakıyordum. Hemen gitmem gerekiyordu. Kimse bir şeyi anlamaması için;

-Benim şirkette bir işim vardı. Onu halletmem gerekiyordu. Bir andan aklımdan çıkmış. Kusura bakmayın benim gitmem gerekiyor.

Herkes bana bakıyordu. Sonra Vedat;

-Ne kusuru Toprak. Önemli değil.

Masadan ayağa kalktım. Yavuz;

-Abi bende geliyim mi?

Yavuz'a sonra bunları anlatacaktım. Ama şimdi zamanım yoktu. Onun için Yavuz'a gerek yok, ben hallederim diyerek kapıya doğru gittim. Arya;

Ben onu geçiriyim diyerek arkamdan geldi. Ayakkabılarımı giydim. Arya kapıyı açtı ve bende hızlıca çıkarak merdivenlerden indim. Çok sinirlenmiştim. Arabaya binip hızlıca bizim mekana doğru sürdüm. Hayat'ı vuranlar o adamlardı ve Hayat'a daha kötü şeyler yapabilirlerdi. Kendimi kontrol edemiyordu. Arabayı park edip içeriye girdim. Benim içeriye girmem ile herkes ayağa kalktı. Benim en güvendiğim adamlardan biri Tarık'tı. Ona bu partide eğer birine bir şey olursa senden bilirim demiştim. Ama o doğru düzgün bir işi bile becerememişti.

-Tarık nerdesin lan?

Adamlardan biri;

-Abi Tarık yukarıda.

-Çağrın lan onu bana.

İçimden sana şimdi göstereceğim diye geçirdim. Tarık merdivenlerden inip yanıma doğru yaklaştı ve;